Blauwe kleuren zijn altijd lastig om te verven. Met indigo kan je natuurlijk mooi blauw verven, en ook met blauwhout, maar dat is niet lichtecht. Met het weekwater van zwarte boontjes kan je ook mooie grijsblauwe tinten maken. Eerst op zoek naar zwarte bonen, bij ons niet te krijgen, maar in Leiden bij de Ekoplaza hadden ze wel zwarte boontjes. Op een ochtend heb ik 300 gram boontjes in een schaal gedaan met 1 liter koud water. Later heb ik dat aangevuld met nog een halve liter water. Mijn man, de chemicus in huis, leerde mij later dat je beter een geconcentreerde oplossing kan maken, waar je later water aan toevoegt. En in een ander recept las ik dat je 1 kop bonen met 3 koppen voor een donkere kleur moet nemen, en 1 kop bonen met 7 koppen water voor een lichte kleur (en alles wat daartussen zit natuurlijk).  Ik heb alles 48 uur laten weken, en intussen lapjes wol ingerold met eucalyptus-blaadjes.

Toen heb ik steeds een klein lapje, een vlinderbosje wol en een ingerold lapje met eucalyptus in een pot gedaan.
In de eerste pot heb ik alleen weekwater gedaan, de tweede pot heb ik half gevuld met weekwater en half met schoon water. Je moet het bovenste deel van het weekwater gebruiken, de onderste laag heeft een andere samenstelling en geeft dus een andere kleur. Ik heb ook dat onderste water in een pot gedaan. Deze potten heb ik gewoon in de vensterbank gezet, en regelmatig omgeschud, omdat de lapjes niet helemaal in het vocht zaten (het rode potje is sap van een graanaatappel, maar het lapje was nauwelijks verkleurd toen ik het ging omspoelen).
Een lapje heb ik ingerold met de al geweekte boontjes en dat geverfd in een eucalyptus verfbad. En ik heb ook een lapje met ingerolde eucalyptus geverfd in een bonenbadje. De laatste twee heb ik wel tot het kookpunt gebracht, en toen een uurtje laten pruttelen.
Omdat de lapjes niet lekker konden bewegen, zijn alle lapjes zeer onregelmatig aangeverfd. Het was erg moeilijk om te zien welk verfbad was gebruikt. Ook heb ik een paar lapjes nog een afterdipje in de azijn gegeven, dat werd iets groener. Het experiment heeft niet opgeleverd wat ik er van verwachtte, ik wilde zien wat de verschillende baden zouden opleveren. Maar ik heb wel weer een paar hele mooie, en blauwe lapjes en draadjes geverfd.

Het had al een paar dagen gesneeuwd voordat ik mij herinnerde dat ik eens iets had gelezen over verven in de sneeuw. Op internet vond ik heel veel mooie plaatjes van katoenverven, maar ik heb geen katoenverf in huis. Toen heb ik eerst een lap wollen vlies, wat plukjes alpaca, een zijden tricot lapje en wat coconnetjes in een krat gelegd. Daarop een hele laag sneeuw. De ashford verf heb ik aangemaakt, de kleuren zijn wel mooi, maar ik heb toch nog wat gemengd. Rust met yellow, purple met hotpink, en yellow met emerald. De verf heb ik op de sneeuw gegoten, maar het was nog een beetje warm en de sneeuw ging smelten. Eerst dus even laten afkoelen.

Toen nog een laagje sneeuw er bovenop en de rest van de verf eroverheen gegooid. Daarna nog een laatste laag sneeuw erbovenop.
En nu maar wachten totdat het gaat dooien.

Sinds een paar weken hebben wij op het werk een PDA gekregen, dat is gemakkelijker zeggen ze. Ik weet dat nog niet, maar het is natuurlijk wel erg leuk. Ik kan nu what’s uppen met de collega’s (en met familie en vrienden).
Dat is niet erg creatief, maar ik heb wel van vilt een aantal hoesjes gemaakt, en er ook een paar verkocht! En om het ook voor mezelf leuk te houden heb ik verschillende uitvoeringen gemaakt. Beide hoesjes zijn geverfd met Ashford synthetische verf, de ene is voor het vilten aan elkaar genaaid met borduurgaren, en heeft een lusje om de telefoon op te trekken. Zelf gebruik ik nu de blauwgroene met het sliertje, dat vind ik een erg fijne. Het gevilte lapje heb ik aan twee kanten aan elkaar genaaid en de sluiting is een vilt-koordje.
De bruine met stroken is gemaakt van het vilt dat ik had geverfd met cochenille, uien en eucalyptus en nagebeitst met ijzer. De andere is geverfd met roestige spijkers, en heeft een oranje (geverfd met eucalyptus) vilt-koordje.
Dan de laatste foto, dat hoesje is gemaakt van mijn allereerste verfexperiment op vilt, met synthetische verf en daar heb ik wat bloemetjes bij geborduurd. Daarvan bestaan twee versies, één met rode en één met blauwe bloemetjes.

In mijn vorige verhaaltje heb ik verteld over de mooie felle kleuren die het verven met uien, cochenille en eucalyptus had opgeleverd. Vervolgens heb ik van alle lapjes naaldvilt een strookje afgeknipt. Nee, het begon anders. Op mijn verjaardag vertelde een vriendin die veel met keramiek doet, en analist is, dat zij een pot ijzersulfaat had staan. Op haar keramiek geeft dat een heel mooie roestige kleur. En je kan het ook gebruiken bij het natuurlijk verven! Dat wilde ik “natuurlijk” ook proberen. Die pot heb ik bij haar opgehaald, en toen heb ik pas die strookjes afgeknipt. In de verfpan heb ik het ijzersulfaat opgelost, je hebt maar een heel klein beetje nodig. Daarna de natgemaakte strookjes erin gestopt en het voor een kwartiertje laten pruttelen. Mijn man had nog gezegd dat ik er beter een scheutje zuur (azijn of citroen) bij kon doen, hij is ook analist. Maar ik ben het in mijn enthousiasme vergeten, en nu was het erg gaan roesten. Na het afkoelen in een schoon badje had ik twaalf strookjes die absoluut niet fel van kleur meer waren. Ik vind ze niet lelijk, het lijkt alleen niet meer op de lappen waar ik mee begon. Ze hebben nu echte aardekleuren gekregen, die met de cochenille vind ik het mooiste.

Nu ik weer helemaal aan het verven ben, met natuurlijke materialen, wil ik laten zien dat dat niet alleen maar aarde-kleuren oplevert. Deze keer heb ik geprobeerd om een beetje systematisch te werk te gaan. Het naaldvilt en de lont wol heb ik in ongeveer 12 gelijke delen verdeeld. Er waren drie verfbaden, dus in elk bad konden vier lappen en vier strengen. De helft van de wol heb ik voorbehandeld met aluin, dus in elk bad kwam twee keer een gebeitse portie en een onbehandelde portie. Vervolgens heb ik eerst een uienbad gemaakt, ik wist dat ik daar goede resultaten mee  had geboekt, du daar ben ik mee begonnen. Eerst lekker opgekookt tot een soort uiensoepje, één lap gebeitste wol, één lap onbehandelde en ook de lontwol (wel en niet gebeitst). Na een uurtje pruttelen, de wol eruit gehaald. Vervolgens het bad laten afkoelen, en de nieuwe wol alvast voorbereid door het in steeds heter water te leggen. Ik heb maar één grote verfpan, dus het is een beetje schipperen. In het restbad ook weer dezelfde porties gedaan.
En dit hele proces heb ik nog een keer herhaald met cochenille, en met eucalyptus. Het resultaat is een hele stapel lappen in verschillende tinten geel, oranje en roze.
Hierop wil ik nog printen, maar dat wordt een nieuw verhaal….

Nee, dit gaat niet over mijn eigen grijze kapsel, maar over een zak grijze wol. Die had ik gekregen en ik vond de kleur prachtig. Toen ik het zag wilde ik het gaan spinnen om er iets met kabels van te breien. Maar zoals dat vaker gaat, is het dat niet geworden! Eerst heb ik wat gebruikt om mee te vilten. Ik wílde een paars tasje vilten met een grijze binnenkant. De laag grijze wol had ik over de paarse wol gelegd, en toen heb ik het geheel even in de droger gedaan. En dat had ik  beter niet kunnen doen. Het was één grijze pluizenbol geworden. Er zaten haren in de wol die overal doorheen waren gevilt, en ook in de droger!
Het spinnen met de wol ging wel beter, er kwam een redelijke draad uit. Maar toen vond ik het toch te saai worden. Ik heb ongeveer de helft van de wol geverfd met Ashford verf in de kleuren hot pink, purple en navy blue. Dat werd een hele mooie streng lontwol. De gekleurde wol heb ik iets dikker gesponnen, en los getwijnd met de grijze. Dat zou eerst een vestje worden, maar het was te weinig wol. En na de les 3d breien denk ik dat het een Hedgehog muts gaat worden.

Dineke had een hele bol sokkenwol in de knalroze (met een beetje rode) verf gedaan. En omdat de buitenkant meer verf had opgenomen dan de binnenkant, verliep de kleur heel mooi. Van die wol had ik haar beloofd te breien, zodat je het effect goed kon zien. Dit konden we dan mooi op de Handwerkbeurs in Arnhem laten zien.
Het sjaaltje begint met een aantal steken, en aan één kant zet je elke naald een steek erbij op, zodat hij steeds breder wordt. Om die puntjes te krijgen, kant je aan de andere kant elke vijfde naald een paar steken af. Zo krijg je een sjaal die heel mooi valt. Als je draad bijna op is, kan je alle steken in één keer afkanten. Ik was dus heel enthousiast begonnen, je hebt dan nog niet zoveel steken en je ziet meteen het resultaat. Maar hoe langer je breit, hoe meer steken je moet maken in een toer! Het sjaaltje heb ik pas afgebreid, helaas te laat voor de beurs!

Met vijf vrouwen hebben we bij de Spinners een hele dag geverfd en geprint met natuurlijke materialen. We hadden een paar verfbaden, onder andere cochenille (roze), walnoten (bruin), blauwhout en uien (geel). Toen de baden stonden op te warmen, hebben we wolvilt, vilt, zijde en katoenen lapjes uitgespreid op de tafel. Daarop hebben we bladeren (o.a. eucalyptus, passievrucht, en varen) bloemen (viooltjes) en bessen (bosbessen) gelegd. Vervolgens de lapjes om een tak (met mos) gewonden en heel stevig vastgedraaid en vastgezet met een draadje. Deze pakketjes gingen in de verschillende pannen. Het is handig als je de draden lang laat, zodat je het pakketje gemakkelijk uit de pan kan halen.
Terwijl de baden aan het pruttelen waren, konden we nieuwe pakketjes maken. En zo hebben we met z’n allen heel wat pakketjes geverfd. Na het eerste verfbad hebben we nog een tweede ronde gedaan, nu met gebeitste stof, en we hebben pakketjes van het ene verfbad in het andere gedaan. Uiteindelijk zijn ook de laatste pakketjes uit het verfbad gehaald. We  hebben er een paar open gemaakt, maar het was beter om nog even te wachten. Dat lukte niet altijd even goed, twee dagen later had ik alle lapjes open gemaakt. Wat een prachtige kleuren en printjes zijn het geworden. En uiteindelijk hadden we allemaal onze eigen lapjes weer!

Alle goede dingen komen weer een keertje terug, zo ook het verven met natuurlijke materialen. En daarbij denkt iedereen meteen aan het verven met uienschillen. Dat heb ik dan ook weer gedaan, maar wel een beetje anders. Om te beginnen heb ik van de groentenboer een grote zak paarse en gele uienschillen gekregen. In één van de twee prachtige boeken van India Flint staat een hele simpele methode. Het heet nu eco-printing, en het wordt nog mooier dan 25 jaar geleden. De uienschillen heb ik op een lap naaldvilt gelegd, met een lap zijde. Daartussen nog wat eucalyptus bladeren, want die verven ook heel mooi. Toen met de plantenspuit flink wat azijn erop gesproeid. De lappen zijn heel erg strak opgerold en opgevouwen tot een pakketje, met een stevig postbode-elastiek er omheen. En toen moest ik wachten……. De lappen zouden minimaal 1 week, maar liever langer (tot een half jaar!) moeten rusten. Ik heb ze in een afsluitbare emmer gedaan, want het rook wel een beetje zuur. Zo nu en dan heb ik even gekeken of ze niet gingen schimmelen. Na drie weken hield ik het niet meer, en heb ik de lappen langzaam uitgerold. Wat een geweldig resultaat! Prachtige kleuren. Dit smaakt, ruikt en verft naar meer!

Mijn Ashford Joy spinnewiel had ik speciaal gekocht om het ook mee te kunnen nemen met vakantie. Dus ging het wiel in de speciale tas, en de losse wol ging in zip-zakjes, waar ik de lucht uit had geperst door er bovenop te gaan zitten. De tas werd in de auto achter de bijrijdersstoel gezet, en vastgebonden aan de hoofdsteun. Daarna werd de rest in de auto geladen en konden we naar Noorwegen.
Ook gingen drie klossen mee, op de ene klos zat al een blauwgroene draad met geverfde carrier rods (zijde coconnetjes) en wat glitters, daar wilde ik een twijndraad voor spinnen. Een grote zak grijze alpaca kon ook nog in de tas mee, en voor de variatie nog wat paars-roze merino.
Op de camping in Koppang stonden we tussen de bomen en vlak bij een stukje bos, daar begon de heide al mooi te kleuren. En binnen twee dagen was ik een heide-draadje aan het spinnen. Uit de grijzige BFL wol heb ik de meest groene wol gekozen, en de paarse merino had de juiste kleur. Toen ik een half klosje vol had, heb ik de draad op de navajo manier getwijnd (vingerhaken, waardoor je een 3draads wol krijgt). Het groen heeft niet de echte heidegroene kleur, maar ik vind dat het heel mooi de heide weergeeft. Na het twijnen heb ik de streng met een beetje shampoo gewassen in de wasbak van de camping, en terwijl ik terugliep naar de tent, de streng droog geslingerd.
Tijdens de vakantie was het een paar keer ’s avonds erg koud, en ik heb even overwogen om van de wol een mutsje te breien. Maar ik was nog bezig met het breien van een paar Noorse sokken, dus komt dat mutsje (of iets anders) later.