Ik heb weer een verfpan!
Va
ndaag heb ik sinds lange tijd weer zelf wol geverfd. Een oude soeppan is tot nieuwe verfpan gemaakt, en ik ben aan de slag gegaan.
Er ligt nog een klos met een gesponnen draad van wol, die ik al eerder bij Dineke had geverfd. Daarin had ik ook de “carrier rods” (langwerpige zijdecocons) meegesponnen. Om deze draad te twijnen wilde ik in dezelfde kleur wol verven. Ik had hiervoor 100 gram witte en 100 gram oatmeal (dat is grijsbruin) Blue Face Leicester wol gekocht. Vandaag heb ik deze geverfd met de kleuren teal (blauw), emerald (groen) en yellow (geel) van Ashford.
Eerst alles netjes gewogen, en uitgerekend hoeveel verf ik nodig zou hebben. Vergat ik nog bijna de azijn toe te voegen, maar ik zag net op tijd dat de fles nog op het aanrecht stond.
Omdat het lekker weer was, kon ik buiten verven. Eerst de witte, en toen de grijze wol geverfd. Lekker kliederen, hier een beetje blauw, daar een beetje groen. Deze keer heb ik maar handschoenen aan gedaan, en ik ben zelf nog gewoon “roze”.
Toen ik naar de verf zocht, kwam ik ook nog een zijden sjaaltje tegen. Dat heb ik opgevouwen, maar niet netjes, een paar keer van boven naar ben
eden. Daarna een klein stukje van links naar rechts, en toen weer van boven naar beneden. Het rolletje heb ik op een paar plaatsen afgebonden. Dat heb ik op de wol geduwd en de verf trok er meteen in.
De wol heb ik opgerold in de keukenfolie en in een zipzakje gedaan. Toen in een pan water, langzaam opkoken, en dat een klein uurtje laten sudderen.
Als eerste heb ik het sjaaltje er uit gehaald, en ik was er heel erg blij mee. Het ziet er heel mooi uit. De wol wilde ik in de pan laten afkoelen, maar dat heb ik nog geen uur volgehouden. Toch maar de hete zakjes uit de pan gehaald, en met steeds een beetje kouder water uitgespoeld. Ik vond het er niet “vlekkerig” genoeg uitzien en bedacht dat ik het waarschijnlijk te nat had gemaakt. Maar toen de wol helemaal droog was, zag het er prima uit.
