Dat is natuurlijk logisch dat twee sokken hetzelfde zijn, maar dit paar is wel erg bijzonder. Ik heb een paar sokken voor mijn vader gebreid, van een bol gemêleerde sokkenwol. Soms een stukje effen, soms een stukje gevlekt, grijs, bruin en zwart. De eerste sok was gebreid, de neus had ik gebreid en voordat ik die dicht ging maken heb ik deze nog laten passen door mijn vader. Er zat nog een lange draad aan voor het geval de sok te klein was. Dat was niet zo, dus ben ik meteen begonnen met de tweede sok. En bij het boord zag ik al dat de kleurverdeling precies hetzelfde was als bij de eerste sok. Zelfs al zou ik dat hebben gewild, dan was het niet zo precies als het nu was gebeurd.

Bij de Spinners hebben we een dagje 3d breien geleerd. Het boek “Knitting new scarves” van Lynne Barr had ik al gekocht, maar ik had er alleen nog maar in gekeken. Bij de mooiste sjaal die ik wilde gaan breien, stond dat het de moeilijkste van het boek was. En daarom was ik er nog maar niet aan begonnen. We gingen van start met een soort “ketting” met drie flappen, die om en om werden gebreid. Als je het principe doorhebt, is het niet zo heel erg lastig meer om er mee te experimenteren. De drie flappen heb ik ook een stukje los verder gebreid en daarna weer aan elkaar gemaakt. En wat met drie flappen lukt, moet toch ook met vier flappen lukken. En ja dat is ook een mogelijkheid. Op dit moment heb ik geen idee wat je ermee kan doen, maar het is heel leuk om zo te kunnen breien. En bovendien was het een heel gezellige dag.

Nee, dit gaat niet over mijn eigen grijze kapsel, maar over een zak grijze wol. Die had ik gekregen en ik vond de kleur prachtig. Toen ik het zag wilde ik het gaan spinnen om er iets met kabels van te breien. Maar zoals dat vaker gaat, is het dat niet geworden! Eerst heb ik wat gebruikt om mee te vilten. Ik wílde een paars tasje vilten met een grijze binnenkant. De laag grijze wol had ik over de paarse wol gelegd, en toen heb ik het geheel even in de droger gedaan. En dat had ik  beter niet kunnen doen. Het was één grijze pluizenbol geworden. Er zaten haren in de wol die overal doorheen waren gevilt, en ook in de droger!
Het spinnen met de wol ging wel beter, er kwam een redelijke draad uit. Maar toen vond ik het toch te saai worden. Ik heb ongeveer de helft van de wol geverfd met Ashford verf in de kleuren hot pink, purple en navy blue. Dat werd een hele mooie streng lontwol. De gekleurde wol heb ik iets dikker gesponnen, en los getwijnd met de grijze. Dat zou eerst een vestje worden, maar het was te weinig wol. En na de les 3d breien denk ik dat het een Hedgehog muts gaat worden.

Dineke had een hele bol sokkenwol in de knalroze (met een beetje rode) verf gedaan. En omdat de buitenkant meer verf had opgenomen dan de binnenkant, verliep de kleur heel mooi. Van die wol had ik haar beloofd te breien, zodat je het effect goed kon zien. Dit konden we dan mooi op de Handwerkbeurs in Arnhem laten zien.
Het sjaaltje begint met een aantal steken, en aan één kant zet je elke naald een steek erbij op, zodat hij steeds breder wordt. Om die puntjes te krijgen, kant je aan de andere kant elke vijfde naald een paar steken af. Zo krijg je een sjaal die heel mooi valt. Als je draad bijna op is, kan je alle steken in één keer afkanten. Ik was dus heel enthousiast begonnen, je hebt dan nog niet zoveel steken en je ziet meteen het resultaat. Maar hoe langer je breit, hoe meer steken je moet maken in een toer! Het sjaaltje heb ik pas afgebreid, helaas te laat voor de beurs!

Gelukkig is het nog niet zo heel erg koud, en kan ik mijn handschoenen zonder vingers nog steeds dragen. Ik was bang dat ik ze te laat af zou hebben, en dat ze tot het eind van de winter moesten blijven liggen. Ze zijn gebreid van het garen dat ik in Noorwegen heb gekocht, en de kleuren lopen heel mooi over. Ze zijn niet hetzelfde, maar je ziet wel dat ze bij elkaar horen. Het patroon heb ik uit het boekje “handschoenen en wanten brei je zo!” Daarin staat een hele mooie overgang van de hand naar de duim, met een spietje gebreid. Het patroontje in het breiwerk heb ik zelf verzonnen, kleine kabeltjes, die ik ook heb laten terugkomen in het boord bij de duim en de hand.

Het heeft een tijdje geduurd, maar mijn echte Noorse sokken zijn nu helemaal af. In de zomervakantie ben ik begonnen. Ik had mooie KnitPro sokkenbreinaalden gekocht, die zijn lekker kort, heel glad en mooi om te zien. Het patroon had ik van de site van Dropsgarn geplukt, en het daarbij behorende garen gekocht (Delight, blauw gemeleerd en Fabel, effen zwart). Alles paste maar net in een tennisballenkoker, maar zo kon het wel in de auto mee naar Noorwegen. Onderweg kon ik zo ook af en toe een stukje breien. En de koker ging overal mee naar toe, ik heb veel aan waterkanten zitten breien, als Eelco aan het vissen was. Toen we in Nederland terug waren, zag ik tot mijn schrik dat ik één bloempatroon halverwege had verward met het sterrenpatroon. Ik had geen zin om de sok meteen uit te halen, maar ik ben eerst begonnen met een tweede sok. Nadat die “tweede sok”  helemaal af was, heb ik toch de eerste uitgehaald tot aan de fout.
De sokken waren al een tijdje af, ze moesten alleen nog afgehecht worden. Ondertussen was ik alweer begonnen aan een ander breiwerk, eigenlijk waren er al weer twee werkjes bijgekomen! Vandaag heb ik beide sokken afgehecht, en zag ik weer dat de achterkant ook heel netjes is geworden. De sokken heb ik meteen aangetrokken, en ondanks dat ik de puntneusjes niet zo leuk vind, zitten ze heel lekker. En ik ben er eigenlijk wel erg trots op.

Tijdens de vakantie in Noorwegen zag ik in een huisvlijt (husflid) winkeltje in Trysil prachtige wol, en ik kon het ook niet laten om één bol Sandnes mini Palett te kopen.
In de etalage stonden ook twee vilten bekers, met een manchet eraan gebreid. Die vond ik heel erg leuk, en het patroon kostte slechts de helft van een douchebeurt op de camping (5 Kroner). Ik moest daar alleen ook twee bollen wol bij kopen. Dus ook nog een lichte en donker grijze bol Fritidsgarn (ook van Sandnes) erbij. Het breipatroon was in het Noors, en met de één jaar Noorse les en een woordenboek kon ik het patroon vertalen. Tijdens het breien had ik alleen geen idee waar ik mee bezig was. Helaas had ik geen goede foto kunnen maken, dus het was een beetje een gok.
Tijdens het vertalen bleek de beker een bierwant te heten (ølvott), het origineel komt uit IJsland en het patroon is van Marit. Toen ik uiteindelijk klaar was, had ik een enorme grijsgestreepte bierwant. Onderaan het patroon stond dat je moest “fell av” (afhechten) en “tov” (vilten). Daar had ik in eerste instantie overheen gelezen.
Onze zoon was erg enthousiast, maar wilde liever geen pluizen in zijn mond als hij een biertje drinkt, dus ging de enorme beker in de wasmachine. De gevilte bierwant is klaar, maar gaat het er nu om dat je handen niet bevriezen tijdens het bierdrinken in de winter, of is het om je bier niet te snel te laten afkoelen?
(Als je de vertaling van het patroon wilt hebben, kan je me een reply sturen, ik stuur het je dan toe als Word bestand).

In een vorig stukje had ik al iets geschreven over het spinnen van de wol in de kleuren van de (Noorse) heide. Toen wilde ik er nog een mutsje van breien, maar daar had ik te weinig wol voor gesponnen. Het is een bakje geworden, met een gedraaid hengseltje. Dat patroon wil ik wel uitleggen, maar dat wordt een erg technisch en lang verhaal, en het staat ook in “A second treasury of magical knitting” van Cat Bordhi. Nadat het gebreid was, was het een slap mandje, dat in elkaar zakte. Om het steviger te maken heb ik het gevilt, eerst met de hand, en later nog eens in de wasmachine.

En toen had ik zelfs nog een beetje garen over, daar heb ik een mini sokje van gebreid, die nu aan mijn fietssleutel hangt. En met dat hele kleine beetje garen dat ik nu nog over heb, kan ik nog een klein pakje inpakken.

Voor mezelf heb ik een paar sokken gebreid van een garen dat ik een paar jaar geleden op een beurs heb gekocht. Ik heb het gebreid met een boemerang (of jojo) hiel. Op de breiclub bij de Spinners noemen ze het ook wel de hiel met de kruisjes. Voor de hiel moet je een dubbele steek maken, en daarbij trek je de steek over de naald heen. Dan zie je over de naald een soort kruisje liggen. Op de opleiding heb ik geleerd dat er een gleufje ontstaat als je met 4 naalden gaat breien. Op de overgangen van de naalden kunnen de steken een beetje tussenruimte krijgen. Als je de draad stevig aantrekt na de laatste steek, heb je daar geen last meer van.
Omdat er geen banderolletje meer om het garen zat, heb ik het even onderworpen aan de brandproef. Ik ben er niet helemaal zeker van, maar wol is het in ieder geval niet, eerder iets waar ook katoen in zit.

De baby sokjes zijn gebreid voor Tess van een restje Sunset van Drops, waarvan ook de omslagdoek van Fenna is gemaakt. Het patroon heb ik van Ravelry geplukt. De teentjes moesten worden afgehecht met een Kitchener stitch (of grafting), dat staat op You Tube goed uitgelegd. Je moet het even droog oefenen, maar dan wordt het wel erg netjes.

Voor een verjaardag wilde ik iets breien, maar de jarige kan niet tegen wol. Geen sokken, polswarmers of sjaaltje dus. Maar wat dan wel?
Geïnspireerd door het wilde breien, en een mooi kopje, ben ik aan de slag gegaan. Met een restje dikke wol (Eskimo van Drops in de kleur poeder/aqua) die ik nog over had van een paar dikke sokken), ben ik begonnen met een aantal steken op te zetten en in de rondte te breien. Na een paar toeren kon ik alweer aan het minderen gaan. Dit moest ik wel een paar keer opnieuw proberen om het “jasje” passend te krijgen.  Toen het breisel wel goed paste, heb ik het kopje aangekleed. Door de vorm van het kopje, gleed het jasje weer naar beneden. Met een lekker heet badje heb ik de wol een beetje vervilt, en ondersteboven laten drogen, zo nu en dan een beetje met mijn handen in vorm geduwd. Uiteindelijk kon het worden ingepakt, samen met een plantje munt!