Ik heb al een paar projecten van me op dit weblog gezet, maar één van de eerste (sinds ik als “herintreedster” in de breiwereld ben beland) was een Moebius-sjaal. Op de Breibink bij de Spinners zag ik er eentje, en meteen heb ik boeken (Cat Bordhi’s Magical knitting) en het internet afgezocht naar een patroon, ik vond een instructiefilmpje, en ben aan de slag gegaan. De wol heb ik bij WOOOL gekocht in Den Haag.

Een Moebius heeft een draai in het breiwerk en je breit het op een rondbreinaald. Dat betekent dat je zowel de voor- als de achterkant van het breiwerk kan zien. Ik wilde ook kabels breien, maar die zijn niet mooi aan de achterkant. Er volgde een tweede zoektocht, en hulp van andere breisters. En het is heel simpel! Je breit altijd een kabel met tricot steek, maar als je die vervangt door een boordsteek, dan zien de kabels er aan beide kanten mooi uit. Ik gebruikte 1 recht – 1 averecht voor de boordsteek, en je ziet bijna niet dat het een boordje is.

Met Sinterklaas kreeg mijn moeder een bolletje wol en een rondbreinaald, en dezelfde avond heeft ook zij voor het computerscherm de Moebius opgezet. Ondertussen heeft zij deze weer uitgehaald, omdat die te lang was. Maar er volgt vast weer een hele mooie. Vervolgens heeft zij de instructie doorgestuurd naar haar zus, die pas geleden een foto stuurde van háár Moebius.

Ongeveer 25 jaar geleden heb ik de weefcursus in Delft gedaan. Behalve bindingsleer, technieken en ontwerpen, leerden we er ook wol verven. Dat deden we heel erg precies en ik heb een aantal strengetjes wol geverfd in alle kleuren van de regenboog, die heel erg mooi in elkaar overliepen. Die strengetjes wol heb ik aan een stok gehangen, en die zijn een paar keer meeverhuisd, en hingen nu weer in “mijn” kamertje. Toen ik ze daar ging ophangen, had ik al gevoeld dat de wol heel erg stug was, en hier en daar had ook een motje lekker zitten eten. Er moest iets mee gedaan worden, breien en dan vilten, maar wat? Toevallig zag ik dat één van mijn tassen hier en daar wat kapot ging, dus de wolletjes zouden een tas worden. Het was nog een hele klus om alle kleurtjes tot één patroon te verwerken, maar het is me toch gelukt.

Op een rondbreinaald heb ik alle strengetjes in de tinten rood/geel/groen gebreid tot een enorme zak, de draadjes die door de motten waren doorgeknaagd heb ik gewoon aan elkaar geknoopt, want de tas werd toch gevilt. Met de blauw/rode strengetjes heb ik een enorme sliert gebreid als hengsel, een klein mobielvakje en  een i-cordje om mijn sleutels aan vast te maken, zodat die niet onderin verdwalen.

Het vilten in de wasmachine vond ik in  het begin een beetje eng, dus met een lekker zeepje en goed heet water in de wastafel geprobeerd de zak te vervilten. Het werd wel iets steviger, maar echt vilt werd het niet. Waar ik bang voor was dat de zak of het mobielzakje zou dichtvilten, bleef uit. Dus toch maar in de wasmachine, op 40 graden. Wat duurt dat lang…..  Toen de tas eruit kwam, was die al een stuk kleiner, maar nog niet stevig genoeg, vond ik. Terug in de wasmachine en op 60 graden! Weer een uur later kwam er een prachtige, stevige tas tevoorschijn.

Als Fenna boven op haar kamer huiswerk zit te maken, heeft ze vaak mijn omslagdoek om.
Voordat ik het wist had ze mooie kleurtjes uitgezocht (Drops Fabel 310 sunset en 330 berrydreams) en een patroon van de Drops-site (125-17).  Fenna wist precies wat ze wilde, en welke kleur ik moest gebruiken voor welk blok.

Het was weer een leuke uitdaging, mijn stekenverhouding is niet helemaal hetzelfde, dus moest ik hier en daar wat aanpassen (en soms eerst weer iets uithalen). En ik heb het patroon niet helemaal gevolgd, omdat ik het niet mooi vond om steken op te nemen, ik heb later de grootste blokken aan elkaar genaaid.

Na het breien van de omslagdoek van Fenna was er nog wol over (Drops Fabel 330 berry dreams) en we hadden nog losse paarse wol van de Spinners liggen, die kleurden heel goed bij elkaar. Ik was ergens op internet een patroon van “thrummed mittens” tegengekomen, dat is engels voor het breien van wanten met losse wol aan de binnenkant. In het engels is dat dus sneller gezegd.

Op internet staan een paar video’s die de techniek uitleggen. Ik ben als volgt te werk gegaan:

• eerst van de lontwol kleine sliertjes losgetrokken van ongeveer 8 cm
• dan kan je de sliertjes gaan inbreien in je patroon, eerst moet je dus al een stukje gebreid hebben
• je steekt je breinaald in de steek onder de steek die op de naald staat (de vorige toer dus)
• dan pak je het sliertje wol, en legt het over de naald (aan beide kanten evenveel wol)
• je haalt de wol dan door die onderste steek (alsof je een steek breit)
• de steek die op de naald staat brei je gewoon (de draad haal je over het sliertje)
• als laatste haal je het sliertje over de gebreide steek

Met deze techniek zit het sliertje netjes vast, je kan ook gewoon het sliertje meebreien, maar ik denk dat dat minder stevig is.

De wanten krijgen zo plukjes wol aan de binnenkant en verdikte steken aan de buitenkant. Je kan ze recht boven elkaar breien, of in een patroontje. Tijdens het dragen gaan de plukjes vervilten en worden het een soort klontjes, dat is de bedoeling, en ze worden er lekker warm door!

Op de site van Drops garnstudio heb ik een heel leuk patroon (113-11) gevonden voor een omslagdoek. Meteen ook Drops Fabel garen (blauw/bruin mix nr 521) erbij gekocht op internet bij de Hobbydoos. Het patroon (blokken) was niet hetzelfde als mijn proeflapje, dus heb ik eerst lekker geprutst totdat ik de juiste verhouding had. Het was heel leuk breien, elke dag een blokje (en soms meer). Het was jammer dat de lap klaar was.

De omslagdoek was aan het einde van de winter klaar, maar ik heb hem toch een paar keer kunnen dragen. Later kwam ik in een boek van Cat Bordhi een gebreid i-cord tegen, dat geeft een heel mooi rond randje aan je breiwerk. De omslagdoek leek ineens niet helemaal klaar. Ik heb eerst de steken langs de rand weer opgenomen met een rondbreinaald en heb als volgt het i-cord langs de randen gebreid:

• eerst 2 steken breiend opzetten (met die rondbreinaald), en terugzetten op de linkernaald.
• dan brei je drie steken, die steken zet je weer terug op je linker naald.
• brei dan twee steken met de draad die achter de derde steek vandaan komt.
• de volgende 2 steken samenbreien van rechts naar links (door het achterste lusje).
• zet de laatste drie steken terug op de linkernaald, en
• begin weer opnieuw.

Het lijkt een hele klus, maar je moet het gewoon doen. Het is wel tijdrovend, want je moet steeds de gebreide steken weer terugzetten.

Sinds mijn 18^e verjaardag kan ik spinnen, toen heb ik een Louët spinnewiel gekregen. Eerst lekker dikke wol, zo uit de vacht leren spinnen. En later steeds mooier en dunner. Maar ik heb nooit echt iets met dat garen gedaan. Voor de weefopleiding heb ik een heleboel strengetjes geverfd. Met natuurlijke en synthetische verf, en die hangen leuk in de hobbykamer aan de muur. Ooit maak ik er iets moois van!
Het Louët spinnewiel is mee geweest naar open dagen van kinderboerderijen en naar school om de kinderen te laten zien dat je van een schapenvacht een draadje kan maken. De Louët heeft zijn beste tijd gehad, dus tijd voor een nieuwe.

Ik had al een tijdje oog op het Joy spinnewiel van Ashford, het is leuk om te zien, en in te klappen tot een handzaam pakket dat gemakkelijk vervoerd kan worden. Dat leek mij ideaal voor de vakanties. Maar ik had er nog nooit op gesponnen! En ik stelde het steeds een beetje uit, ik had tenslotte al een hele tijd niet op een spinnewiel gesponnen. Het spinnen op de spintol begon me uiteindelijk een beetje te vervelen, het ging me niet snel genoeg. En toen heb ik eerst bij Dineke een uurtje gesponnen op een Joy, en dat beviel me zo goed, dat ik er meteen een heb gekocht (van het geld dat ik had verdiend bij textielevenementen en mijn verjaardagsgeld).

Ik heb er meteen 500 gram merino wol met zijde (80/30) bij gekocht in twee kleuren, blauw met rood en roze met lila. Dat combineert erg goed bij elkaar en ik wil er verschillende draden van maken.

De eerste draad heb ik gesponnen met alleen de blauwe wol, een tweede draad met alleen de roze wol. Daarna heb ik ze getwijnd, maar ik ben niet tevreden met het resultaat. Ik denk dat ik het strakker had moeten twijnen. Donderdag is de spinavond, dus daar zal ik het gaan vragen.

Op de spinavond vonden ze mijn eerste garen helemaal niet zo slecht. Toch ben ik nu iets strakker gaan spinnen en twijnen, en met de nieuwe draden ben ik wel tevreden.

Ik heb nu vier strengen gemaakt, en ze vandaag ook gewassen, zodat ik het resultaat nog beter kan zien. Steeds twee draden getwijnd, één streng met twee lichte draden, één streng met twee donkere draden.

De andere twee strengen heb ik getwijnd van één effen draad, en één draad die ik heb gesponnen van kleine plukjes licht en donker garen achter elkaar, er ontstaat zo een streepjes-effect. Die gestreepte draden heb ik dan getwijnd met een donkere draad, de andere met een lichte draad. Op de streng kan je het effect niet zo heel goed zien, ik denk dat dat beter uitkomt als je er mee gaat breien.

In dezelfde vakantie, twee jaar geleden en voor het eerst in Noorwegen, zagen wij breibomen in Eidfjord. Ik vond ze geweldig, en ik vind dat ze dan ook niet op mijn weblog mogen ontbreken.

Ik wil al een hele tijd een weblog gaan bijhouden van mijn creatieve uitspattingen. Maar ik twijfelde zo over de vormgeving, dat het er steeds niet van is gekomen. In het kerstweekend hebben mijn man Eelco en onze dochter Fenna een weblog voor me in elkaar gedraaid. Ik ben er heel erg blij mee!

En nu twijfel ik alweer waar ik mee zal beginnen.

Twee jaar heb ik het sokken breien weer opgepakt. Voor Fenna heb ik tijdens de vakantie sokken van Drops garen (Fabel Texmex) gebreid. In Noorwegen een hele grote bol blauw gemengde wol van een (voor mij) onbekend merk gekocht, en het breien van een jojo-hiel onder de knie gekregen. Dat stond beschreven in het boekje “Originele sokken zelf breien”, en ik kwam er niet precies achter hoe ik die steken moest maken. Ik heb het wel twintig keer opnieuw geprobeerd. Toen ben ik bij de receptie van een camping op het trapje bij de ingang (daar was een goede internet ontvangst) op Internet gaan zoeken. Op de laptop toen wat teksten geknipt en geplakt. En binnen een paar minuten had ik het breien van de dubbele steken ontdekt. Gelukkig, want het was koud geworden, en een paar extra sokken was erg welkom.