Sinds een paar weken hebben wij op het werk een PDA gekregen, dat is gemakkelijker zeggen ze. Ik weet dat nog niet, maar het is natuurlijk wel erg leuk. Ik kan nu what’s uppen met de collega’s (en met familie en vrienden).
Dat is niet erg creatief, maar ik heb wel van vilt een aantal hoesjes gemaakt, en er ook een paar verkocht! En om het ook voor mezelf leuk te houden heb ik verschillende uitvoeringen gemaakt. Beide hoesjes zijn geverfd met Ashford synthetische verf, de ene is voor het vilten aan elkaar genaaid met borduurgaren, en heeft een lusje om de telefoon op te trekken. Zelf gebruik ik nu de blauwgroene met het sliertje, dat vind ik een erg fijne. Het gevilte lapje heb ik aan twee kanten aan elkaar genaaid en de sluiting is een vilt-koordje.
De bruine met stroken is gemaakt van het vilt dat ik had geverfd met cochenille, uien en eucalyptus en nagebeitst met ijzer. De andere is geverfd met roestige spijkers, en heeft een oranje (geverfd met eucalyptus) vilt-koordje.
Dan de laatste foto, dat hoesje is gemaakt van mijn allereerste verfexperiment op vilt, met synthetische verf en daar heb ik wat bloemetjes bij geborduurd. Daarvan bestaan twee versies, één met rode en één met blauwe bloemetjes.

Met vijf vrouwen hebben we bij de Spinners een hele dag geverfd en geprint met natuurlijke materialen. We hadden een paar verfbaden, onder andere cochenille (roze), walnoten (bruin), blauwhout en uien (geel). Toen de baden stonden op te warmen, hebben we wolvilt, vilt, zijde en katoenen lapjes uitgespreid op de tafel. Daarop hebben we bladeren (o.a. eucalyptus, passievrucht, en varen) bloemen (viooltjes) en bessen (bosbessen) gelegd. Vervolgens de lapjes om een tak (met mos) gewonden en heel stevig vastgedraaid en vastgezet met een draadje. Deze pakketjes gingen in de verschillende pannen. Het is handig als je de draden lang laat, zodat je het pakketje gemakkelijk uit de pan kan halen.
Terwijl de baden aan het pruttelen waren, konden we nieuwe pakketjes maken. En zo hebben we met z’n allen heel wat pakketjes geverfd. Na het eerste verfbad hebben we nog een tweede ronde gedaan, nu met gebeitste stof, en we hebben pakketjes van het ene verfbad in het andere gedaan. Uiteindelijk zijn ook de laatste pakketjes uit het verfbad gehaald. We  hebben er een paar open gemaakt, maar het was beter om nog even te wachten. Dat lukte niet altijd even goed, twee dagen later had ik alle lapjes open gemaakt. Wat een prachtige kleuren en printjes zijn het geworden. En uiteindelijk hadden we allemaal onze eigen lapjes weer!

Alle goede dingen komen weer een keertje terug, zo ook het verven met natuurlijke materialen. En daarbij denkt iedereen meteen aan het verven met uienschillen. Dat heb ik dan ook weer gedaan, maar wel een beetje anders. Om te beginnen heb ik van de groentenboer een grote zak paarse en gele uienschillen gekregen. In één van de twee prachtige boeken van India Flint staat een hele simpele methode. Het heet nu eco-printing, en het wordt nog mooier dan 25 jaar geleden. De uienschillen heb ik op een lap naaldvilt gelegd, met een lap zijde. Daartussen nog wat eucalyptus bladeren, want die verven ook heel mooi. Toen met de plantenspuit flink wat azijn erop gesproeid. De lappen zijn heel erg strak opgerold en opgevouwen tot een pakketje, met een stevig postbode-elastiek er omheen. En toen moest ik wachten……. De lappen zouden minimaal 1 week, maar liever langer (tot een half jaar!) moeten rusten. Ik heb ze in een afsluitbare emmer gedaan, want het rook wel een beetje zuur. Zo nu en dan heb ik even gekeken of ze niet gingen schimmelen. Na drie weken hield ik het niet meer, en heb ik de lappen langzaam uitgerold. Wat een geweldig resultaat! Prachtige kleuren. Dit smaakt, ruikt en verft naar meer!