Nee, dit gaat niet over mijn eigen grijze kapsel, maar over een zak grijze wol. Die had ik gekregen en ik vond de kleur prachtig. Toen ik het zag wilde ik het gaan spinnen om er iets met kabels van te breien. Maar zoals dat vaker gaat, is het dat niet geworden! Eerst heb ik wat gebruikt om mee te vilten. Ik wílde een paars tasje vilten met een grijze binnenkant. De laag grijze wol had ik over de paarse wol gelegd, en toen heb ik het geheel even in de droger gedaan. En dat had ik  beter niet kunnen doen. Het was één grijze pluizenbol geworden. Er zaten haren in de wol die overal doorheen waren gevilt, en ook in de droger!
Het spinnen met de wol ging wel beter, er kwam een redelijke draad uit. Maar toen vond ik het toch te saai worden. Ik heb ongeveer de helft van de wol geverfd met Ashford verf in de kleuren hot pink, purple en navy blue. Dat werd een hele mooie streng lontwol. De gekleurde wol heb ik iets dikker gesponnen, en los getwijnd met de grijze. Dat zou eerst een vestje worden, maar het was te weinig wol. En na de les 3d breien denk ik dat het een Hedgehog muts gaat worden.

Dineke had een hele bol sokkenwol in de knalroze (met een beetje rode) verf gedaan. En omdat de buitenkant meer verf had opgenomen dan de binnenkant, verliep de kleur heel mooi. Van die wol had ik haar beloofd te breien, zodat je het effect goed kon zien. Dit konden we dan mooi op de Handwerkbeurs in Arnhem laten zien.
Het sjaaltje begint met een aantal steken, en aan één kant zet je elke naald een steek erbij op, zodat hij steeds breder wordt. Om die puntjes te krijgen, kant je aan de andere kant elke vijfde naald een paar steken af. Zo krijg je een sjaal die heel mooi valt. Als je draad bijna op is, kan je alle steken in één keer afkanten. Ik was dus heel enthousiast begonnen, je hebt dan nog niet zoveel steken en je ziet meteen het resultaat. Maar hoe langer je breit, hoe meer steken je moet maken in een toer! Het sjaaltje heb ik pas afgebreid, helaas te laat voor de beurs!

Met vijf vrouwen hebben we bij de Spinners een hele dag geverfd en geprint met natuurlijke materialen. We hadden een paar verfbaden, onder andere cochenille (roze), walnoten (bruin), blauwhout en uien (geel). Toen de baden stonden op te warmen, hebben we wolvilt, vilt, zijde en katoenen lapjes uitgespreid op de tafel. Daarop hebben we bladeren (o.a. eucalyptus, passievrucht, en varen) bloemen (viooltjes) en bessen (bosbessen) gelegd. Vervolgens de lapjes om een tak (met mos) gewonden en heel stevig vastgedraaid en vastgezet met een draadje. Deze pakketjes gingen in de verschillende pannen. Het is handig als je de draden lang laat, zodat je het pakketje gemakkelijk uit de pan kan halen.
Terwijl de baden aan het pruttelen waren, konden we nieuwe pakketjes maken. En zo hebben we met z’n allen heel wat pakketjes geverfd. Na het eerste verfbad hebben we nog een tweede ronde gedaan, nu met gebeitste stof, en we hebben pakketjes van het ene verfbad in het andere gedaan. Uiteindelijk zijn ook de laatste pakketjes uit het verfbad gehaald. We  hebben er een paar open gemaakt, maar het was beter om nog even te wachten. Dat lukte niet altijd even goed, twee dagen later had ik alle lapjes open gemaakt. Wat een prachtige kleuren en printjes zijn het geworden. En uiteindelijk hadden we allemaal onze eigen lapjes weer!

Gelukkig is het nog niet zo heel erg koud, en kan ik mijn handschoenen zonder vingers nog steeds dragen. Ik was bang dat ik ze te laat af zou hebben, en dat ze tot het eind van de winter moesten blijven liggen. Ze zijn gebreid van het garen dat ik in Noorwegen heb gekocht, en de kleuren lopen heel mooi over. Ze zijn niet hetzelfde, maar je ziet wel dat ze bij elkaar horen. Het patroon heb ik uit het boekje “handschoenen en wanten brei je zo!” Daarin staat een hele mooie overgang van de hand naar de duim, met een spietje gebreid. Het patroontje in het breiwerk heb ik zelf verzonnen, kleine kabeltjes, die ik ook heb laten terugkomen in het boord bij de duim en de hand.

Het heeft een tijdje geduurd, maar mijn echte Noorse sokken zijn nu helemaal af. In de zomervakantie ben ik begonnen. Ik had mooie KnitPro sokkenbreinaalden gekocht, die zijn lekker kort, heel glad en mooi om te zien. Het patroon had ik van de site van Dropsgarn geplukt, en het daarbij behorende garen gekocht (Delight, blauw gemeleerd en Fabel, effen zwart). Alles paste maar net in een tennisballenkoker, maar zo kon het wel in de auto mee naar Noorwegen. Onderweg kon ik zo ook af en toe een stukje breien. En de koker ging overal mee naar toe, ik heb veel aan waterkanten zitten breien, als Eelco aan het vissen was. Toen we in Nederland terug waren, zag ik tot mijn schrik dat ik één bloempatroon halverwege had verward met het sterrenpatroon. Ik had geen zin om de sok meteen uit te halen, maar ik ben eerst begonnen met een tweede sok. Nadat die “tweede sok”  helemaal af was, heb ik toch de eerste uitgehaald tot aan de fout.
De sokken waren al een tijdje af, ze moesten alleen nog afgehecht worden. Ondertussen was ik alweer begonnen aan een ander breiwerk, eigenlijk waren er al weer twee werkjes bijgekomen! Vandaag heb ik beide sokken afgehecht, en zag ik weer dat de achterkant ook heel netjes is geworden. De sokken heb ik meteen aangetrokken, en ondanks dat ik de puntneusjes niet zo leuk vind, zitten ze heel lekker. En ik ben er eigenlijk wel erg trots op.

Tijdens de vakantie in Noorwegen zag ik in een huisvlijt (husflid) winkeltje in Trysil prachtige wol, en ik kon het ook niet laten om één bol Sandnes mini Palett te kopen.
In de etalage stonden ook twee vilten bekers, met een manchet eraan gebreid. Die vond ik heel erg leuk, en het patroon kostte slechts de helft van een douchebeurt op de camping (5 Kroner). Ik moest daar alleen ook twee bollen wol bij kopen. Dus ook nog een lichte en donker grijze bol Fritidsgarn (ook van Sandnes) erbij. Het breipatroon was in het Noors, en met de één jaar Noorse les en een woordenboek kon ik het patroon vertalen. Tijdens het breien had ik alleen geen idee waar ik mee bezig was. Helaas had ik geen goede foto kunnen maken, dus het was een beetje een gok.
Tijdens het vertalen bleek de beker een bierwant te heten (ølvott), het origineel komt uit IJsland en het patroon is van Marit. Toen ik uiteindelijk klaar was, had ik een enorme grijsgestreepte bierwant. Onderaan het patroon stond dat je moest “fell av” (afhechten) en “tov” (vilten). Daar had ik in eerste instantie overheen gelezen.
Onze zoon was erg enthousiast, maar wilde liever geen pluizen in zijn mond als hij een biertje drinkt, dus ging de enorme beker in de wasmachine. De gevilte bierwant is klaar, maar gaat het er nu om dat je handen niet bevriezen tijdens het bierdrinken in de winter, of is het om je bier niet te snel te laten afkoelen?
(Als je de vertaling van het patroon wilt hebben, kan je me een reply sturen, ik stuur het je dan toe als Word bestand).

Mijn Ashford Joy spinnewiel had ik speciaal gekocht om het ook mee te kunnen nemen met vakantie. Dus ging het wiel in de speciale tas, en de losse wol ging in zip-zakjes, waar ik de lucht uit had geperst door er bovenop te gaan zitten. De tas werd in de auto achter de bijrijdersstoel gezet, en vastgebonden aan de hoofdsteun. Daarna werd de rest in de auto geladen en konden we naar Noorwegen.
Ook gingen drie klossen mee, op de ene klos zat al een blauwgroene draad met geverfde carrier rods (zijde coconnetjes) en wat glitters, daar wilde ik een twijndraad voor spinnen. Een grote zak grijze alpaca kon ook nog in de tas mee, en voor de variatie nog wat paars-roze merino.
Op de camping in Koppang stonden we tussen de bomen en vlak bij een stukje bos, daar begon de heide al mooi te kleuren. En binnen twee dagen was ik een heide-draadje aan het spinnen. Uit de grijzige BFL wol heb ik de meest groene wol gekozen, en de paarse merino had de juiste kleur. Toen ik een half klosje vol had, heb ik de draad op de navajo manier getwijnd (vingerhaken, waardoor je een 3draads wol krijgt). Het groen heeft niet de echte heidegroene kleur, maar ik vind dat het heel mooi de heide weergeeft. Na het twijnen heb ik de streng met een beetje shampoo gewassen in de wasbak van de camping, en terwijl ik terugliep naar de tent, de streng droog geslingerd.
Tijdens de vakantie was het een paar keer ’s avonds erg koud, en ik heb even overwogen om van de wol een mutsje te breien. Maar ik was nog bezig met het breien van een paar Noorse sokken, dus komt dat mutsje (of iets anders) later.

Vandaag heb ik sinds lange tijd weer zelf wol geverfd. Een oude soeppan is tot nieuwe verfpan gemaakt, en ik ben aan de slag gegaan.
Er ligt nog een klos met een gesponnen draad van wol, die ik al eerder bij Dineke had geverfd. Daarin had ik ook de “carrier rods” (langwerpige zijdecocons) meegesponnen. Om deze draad te twijnen wilde ik in dezelfde kleur wol verven. Ik had hiervoor 100 gram witte en 100 gram oatmeal (dat is grijsbruin) Blue Face Leicester wol gekocht. Vandaag heb ik deze geverfd met de kleuren teal (blauw), emerald (groen) en yellow (geel) van Ashford.
Eerst alles netjes gewogen, en uitgerekend hoeveel verf ik nodig zou hebben. Vergat ik nog bijna de azijn toe te voegen, maar ik zag net op tijd dat de fles nog op het aanrecht stond.
Omdat het lekker weer was, kon ik buiten verven. Eerst de witte, en toen de grijze wol geverfd. Lekker kliederen, hier een beetje blauw, daar een beetje groen. Deze keer heb ik maar handschoenen aan gedaan, en ik ben zelf nog gewoon “roze”.
Toen ik naar de verf zocht, kwam ik ook nog een zijden sjaaltje tegen. Dat heb ik opgevouwen, maar niet netjes, een paar keer van boven naar beneden. Daarna een klein stukje van links naar rechts, en toen weer van boven naar beneden. Het rolletje heb ik op een paar plaatsen afgebonden. Dat heb ik op de wol geduwd en de verf trok er meteen in.
De wol heb ik opgerold in de keukenfolie en in een zipzakje gedaan. Toen in een pan water, langzaam opkoken, en dat een klein uurtje laten sudderen.
Als eerste heb ik het sjaaltje er uit gehaald, en ik was er heel erg blij mee. Het ziet er heel mooi uit. De wol wilde ik in de pan laten afkoelen, maar dat heb ik nog geen uur volgehouden.  Toch maar de hete zakjes uit de pan gehaald, en met steeds een beetje kouder water uitgespoeld. Ik vond het er niet “vlekkerig” genoeg uitzien en bedacht dat ik het waarschijnlijk te nat had gemaakt. Maar toen de wol helemaal droog was, zag het er prima uit.

Een tijdje geleden zag ik op internet een bakje met een “krul”‘ waar je een bolletje wol in kon leggen, zodat het niet wegrolt als je aan het breien bent. De draad gaat door de krul en kan niet in de war raken. Dat leek mij helemaal geweldig. Ze waren wel te koop geloof ik, maar mijn moeder kan mooie potten bakken, dus heb ik haar gevraagd of ze voor mij zo’n bollenbakje kon maken. Ik was het al weer helemaal vergeten, totdat ik vandaag bij mijn ouders was. Op het tafeltje naast “mijn” stoel stond het bakje al te pronken.
Voor de foto heb ik er even een flossig bolletje in gelegd, vanavond ga ik het uitproberen met een breiwerkje.
Dankjewel moeder!

Nog een resultaat van de verfdag bij de Spinners.

Behalve de oranje-paarse wol die we in plukjes in de pan hebben
geverfd, was er ook de wol die droog in een plastic zakje ging. Aan de ene kant rode verfoplossing  in het zakje, aan de andere kant groen, in het midden werd dat gemengd in een groenachtig grijs.
Omdat ik mijn spinnewiel een beetje wilde uitproberen, heb ik een heel sterk getwiste draad gesponnen. Deze heb ik samen met een heel donker paars zijde draadje (die ik van mijn nicht had gekregen) getwijnd. Daarbij heb ik zo nu en dan de wollen draad laten krinkelen.

Ik heb geprobeerd om de zijden strookjes die in hetzelfde zakje waren geverfd mee te twijnen, maar dat vond ik niet mooi.  Nu ga ik iets bedenken om de draad en de strookjes samen te gebruiken, ik denk aan een breisel, wordt vervolgd…