De geverfde plukjes wol van het Romney schaap heb ik gesponnen, twee klossen oranje-paarse draden.

Twee draden wol en een dun zijdedraadje heb ik getwijnd. Heel lang geleden heb ik van mijn nicht een heleboel losse
strengetjes zijde gekregen, in effen kleuren. Destijds wist ik niet wat ik er mee kon doen, en ze liggen dus al jaren in een laatje. Als het laatje opengaat, denk ik aan Marja en aan wat ik toch met die zijde zal gaan doen. Daarna ging het laatje steeds weer dicht. Maar nu ik aan het spinnen ben, heb ik de donkerpaarse zijde op een kokertje gespoeld. En het zijden draadje heb ik mee laten lopen met één klos wol.

Het was  mooi weer, en we waren in de boomgaard. Tussen de lammetjes heb ik zitten twijnen, daar wordt je echt blij van!
Zelfs toen het koud werd en ging regenen bleef ik vrolijk.

Het zijdedraadje was iets korter dan de wollen draden, en van de restjes heb ik eerst een stukje getwijnd met twee draden en een draadje naaigaren met kraaltjes (die kraaltjes heb ik er eerst één voor één aan zitten rijgen). Toen had ik nog een beetje garen over op één klos, en dat heb ik getwijnd op de Navajo manier. Dat is een soort vingerhaken, waardoor de kleuren mooi in elkaar overlopen. En eerlijk gezegd vind ik dat het mooiste strengetje.

Vrijdag ben ik de hele dag bij de Spinners geweest om te verven. We begonnen met het verven van twee strengen wol, een lapje naaldvilt, een zijden cap, diverse plukjes zijde van alles wat, wat coconnetjes en soysilk. Er kwam een dakgoot tevoorschijn en daarin hebben we de vezels geverfd. Mijn keuze was gevallen op de kleuren Emerald (groen), Teal (blauw) en een beetje geel van Ashford. Dat moest een tijdje in de pan om goed in te trekken.

Daarna gingen we aan de slag met het verven van een pluk wol met zijden lintjes die Elise had meegenomen. Deze gingen  in een plastic zakje, daarvoor had ik rood en groen gekozen. Waar de kleuren bij elkaar kwamen, werd het een soort groengrijs. Ook dat ging in de pan erbij.

Nadat we even hadden geluncht, gingen we aan de slag met plukjes wol in een pan, nadat deze net niet helemaal onder water stonden, hebben we daar droge poederverf op gestrooid. Deze keer koos ik Grevillea (knalpaars), Cyclamin (Knalroze) en Citrus (geeloranje) van Landscape.

De eerste verfsels konden nu gespoeld worden, en de resultaten waren prima! Even in de sla-centrifuge, en toen moesten alle coconnetjes, strengetjes en vezels nog uit elkaar gehaald worden.

Er was nog een beetje losse zijde over, en nog wat sliertjes zijde, die gingen tot slot nog een keer in de dakgoot. Deze keer namen we de restjes verf die er nog stonden, en konden we met elkaar ruilen, ik had een combi van geel, oranje en heel licht bruin.

Na een geslaagde dag, kwam ik moe maar zeer voldaan thuis. En ik weet zeker dat ik van deze dag nog heel veel plezier ga krijgen, want al die vezels moeten nog gesponnen of gevilt worden!

Ongeveer 25 jaar geleden heb ik de weefcursus in Delft gedaan. Behalve bindingsleer, technieken en ontwerpen, leerden we er ook wol verven. Dat deden we heel erg precies en ik heb een aantal strengetjes wol geverfd in alle kleuren van de regenboog, die heel erg mooi in elkaar overliepen. Die strengetjes wol heb ik aan een stok gehangen, en die zijn een paar keer meeverhuisd, en hingen nu weer in “mijn” kamertje. Toen ik ze daar ging ophangen, had ik al gevoeld dat de wol heel erg stug was, en hier en daar had ook een motje lekker zitten eten. Er moest iets mee gedaan worden, breien en dan vilten, maar wat? Toevallig zag ik dat één van mijn tassen hier en daar wat kapot ging, dus de wolletjes zouden een tas worden. Het was nog een hele klus om alle kleurtjes tot één patroon te verwerken, maar het is me toch gelukt.

Op een rondbreinaald heb ik alle strengetjes in de tinten rood/geel/groen gebreid tot een enorme zak, de draadjes die door de motten waren doorgeknaagd heb ik gewoon aan elkaar geknoopt, want de tas werd toch gevilt. Met de blauw/rode strengetjes heb ik een enorme sliert gebreid als hengsel, een klein mobielvakje en  een i-cordje om mijn sleutels aan vast te maken, zodat die niet onderin verdwalen.

Het vilten in de wasmachine vond ik in  het begin een beetje eng, dus met een lekker zeepje en goed heet water in de wastafel geprobeerd de zak te vervilten. Het werd wel iets steviger, maar echt vilt werd het niet. Waar ik bang voor was dat de zak of het mobielzakje zou dichtvilten, bleef uit. Dus toch maar in de wasmachine, op 40 graden. Wat duurt dat lang…..  Toen de tas eruit kwam, was die al een stuk kleiner, maar nog niet stevig genoeg, vond ik. Terug in de wasmachine en op 60 graden! Weer een uur later kwam er een prachtige, stevige tas tevoorschijn.