De maand maart was een hele creatieve. Het begon met het dichtnaaien van een scheur in mijn spijkerbroek, deze was er in gekomen tijdens een wandeling op de rotsen langs de kust van Noorwegen. En die scheur heb ik gemaakt met een creatief borduur/weefwerkje in blauwtinten. Zo hoeft deze broek niet weggegooid te worden.

Op de dinsdagen geef ik nog steeds breiles, en tijdens één van de lessen kwam iemand mee die een breivraag had. Leuk, maar jammer dat ik geen antwoord had. Het ging over een kantpatroon, en ik kon het niet ontcijferen. Gelukkig was er iemand op de spingroep die dat wel kon, en nadat ik het had uitgewerkt, was er weer iemand met breien op weg geholpen.

Intussen is ook mijn eigen oranje trui helemaal klaar. Het idee was om een trui van de Hema na te breien, maar dat werd veel te stug en te stevig met het garen dat ik ervoor had gekocht. Ik heb daarna een ander patroon gemaakt. Gebreid vanaf de nek tot beneden, en met een patroon dat ik ergens had gezien, en dat ik een beetje heb veranderd naar mijn eigen smaak. Alleen nog even blocken en dan kan ik hem aan op koude dagen.

En dan heb ik ook nog iets gebreid van het bolletje vaatdoek-garen dat was ontstaan tijdens de verfworkshop in januari. En wat is het geworden? Ja, een vatendoekje natuurlijk hahaha, kleurt heel mooi bij onze gekleurde tegeltjes.

De Landelijke Spingroep, waar ik lid van ben, had deze maand weer de ledenvergadering. Deze keer niet al te ver weg, dus zijn we daar naar toe gegaan. En na de vergadering was er genoeg tijd voor wat demonstraties en veel gezelligheid (en kroketten).
Naast deze draadjes dingen ben ik ook heel veel bezig geweest met papieren dingen. Omdat mijn gelliplate erg klein is (ik kan er net geen kaart mee afdrukken), heb ik mezelf een A4 gelliplate cadeau gedaan. Ik ben aan het experimenteren geweest met natuurmaterialen. Ook weer heel verrassend!
  
Deze maand gingen we ook een dagje geocachen met vrienden, en omdat ik steeds aan het vouwen, knippen en plakken was, heb ik er een boekje van gemaakt. De vragen voor de cache er in gezet, en het adres van het restaurant waar we gingen eten op een apart kaartje. Het was weer een heel gezellige dag met een heerlijk diner als afsluiting.

En in een onbewaakt ogenblik heb ik mijzelf opgegeven voor een online workshop art journal van Brooke Henry. Het heet de BB Bash, en het waren 7 prompts, elke dag één, en via Youtube kreeg ik elke dag een filmpje van ongeveer 10 minuten met een uitleg. Zo ben ik bezig geweest met Messy labels maken, ik heb een strook Scrappy stukjes papier aan elkaar gestikt, ik heb een Ornament gemaakt met stof en papier, een Collage alleen in zwart/wit met een beetje bruin kaftpapier, daarna wat verbandgaas en kantjes geverfd met de prompt Dye (maar dat kon ik al), daarna een Cluster gemaakt met stof, steken, kralen en bandjes, en als laatste Stitches gemaakt op zowel papier als karton. Borduren kan ik natuurlijk wel, maar deze keer had ik met goud gewerkt. En dat is eigenlijk niets voor mij. Het was ontzettend leuk om te doen. Het kostte niet heel veel tijd, en ik ben ook echt wel uitgedaagd om dingen te doen die ik anders niet zou doen. Heel erg leuk. En toen heb ik mezelf meteen ingeschreven voor een andere workshop om collages te maken. De lessen zijn al geweest, maar ik ga ze later uitvoeren. Dat kan met deze lessen want ik kan er altijd bij. Die BB Bash waren maar twee weken “houdbaar”.

Ook was ik al begonnen aan een Paasboekje, maar omdat ik die workshop deed had ik geen tijd om die met Pasen af te hebben, dat komt volgend jaar wel weer.

Dit was dus alweer de derde creatieve maand, tot de volgende maand!

Bijna aansluitend aan de verfworkshop die ik had gegeven, ging ik zelf met een vriendin wol verven. En dit was iets heel anders! We hebben geverfd met Kool-Aid limonade poeder. Dit is een Amerikaanse merk, het poeder kan je oplossen in water, maar ook als poeder op je wol strooien. Het geeft intense kleuren, je kan het goed mengen, en het kan gefixeerd worden in de magnetron. Het is dus redelijk veilig, ook om met kinderen te doen. Zelf zou ik er geen slok van nemen, maar het zou wel kunnen.

Vriendin had al een heleboel materiaal klaargelegd, naast een pot heerlijke thee en lekkers. Wij gingen aan de slag in haar keuken, met heel veel enthousiasme. Bovendien ruikt die limonade vreselijk zoet.
Ik had een soort plan bedacht om later een sjaal te kunnen breien. Ik heb de wol geverfd met een lang stuk groen, en een kleiner stuk oranje/geel/rood. Dan wil ik gaan breien met de langste kleur, en als ik bij de andere kleur bent, dan brei ik daar een i-cordje van. Dit had ik zelf bedacht, maar de vriendin had hetzelfde al bedacht en zelfs voor een tijdschrift een patroon geschreven. Zover ben ik nog niet, het wordt een vakantie-projectje!
Aan het eind van de dag ging ik naar huis met een prachtige draad, en nog wat meer. Het was een supergezellige dag!

Met onze spingroep hebben we soms een extra zaterdag, die we invullen met een activiteit. En deze keer stond het maken van een “Groot Batt” op het programma. Ik zal het even uitleggen, iedereen neemt resten losse wol of ander spinbaar materiaal mee. Dan leggen we dat in plukjes op een paar tafels over elkaar heen, zodat een soort deken van materiaal ontstaat. Deze deken scheuren we het eind van de dag in zoveel stukken als deelnemers. Ieder kan dan zijn eigen deel gaan spinnen. Ik heb het op het blending bord gedaan, en er rolletjes van gemaakt. Anderen spinnen het meteen uit het batt, en het kan ook door de kaardenmolen. Ik heb het daarna meteen gesponnen en op een bolletje gedraaid. Ik ken mezelf, als ik het laat liggen, dan blijft het liggen.
En nu we het toch over de spingroep hebben, samen met Eelco heb ik twee dagen gelogeerd in Mennorode. Dit was altijd de thuishaven van de bijeenkomsten van de Landelijke Spindag, en ik vond het altijd een heerlijke omgeving. Het is midden in het bos, en we hebben er nu heerlijk kunnen wandelen, ondanks de regen.

En wat heb ik nog meer gedaan?
Deze maand zijn er een paar zelfgemaakte verjaardagskaarten de deur uit gegaan. Meestal neem ik mezelf voor om een kaart te sturen, maar dan vergeet ik het weer. Dus één van mijn goede voornemens is om het dit jaar ook gewoon te doen! Vorig jaar heb ik mezelf een gelliplate gegeven, een plaatje gelatine waarmee je hele leuke dingen kan doen. Verf erop en dan afdrukken op papier of textiel. En dan kan je natuurlijk iets in de verf leggen, of juist wat verf weghalen. Verschillende kleuren verf mengen is ook al leuk. Combinaties tot zover je fantasie gaat, en soms gaat iets helemaal niet zoals je had gedacht. Maar ik bewaar alle afdrukken, en scheur kleine stukjes af om te gebruiken voor de kaarten of voor een junk journal. Mijn gelliplate was erg klein, dus heb ik er eentje bij gekocht in A4 formaat. Ook kocht ik daarbij Disstress inkt waar je heerlijk met kunt mengen en mooie randjes mee kan maken. Ik wordt er helemaal blij van!

Eens per maand komen we met een klein groepje bij elkaar om te spinnen en te breien, maar omdat twee van ons vorige maand hadden gevouwen, wilden de anderen dat ook wel leren. Eerst zijn we naar Papier Royaal geweest, een leuk papierwinkeltje waar we ruim de tijd namen om ons te vergapen aan alle mooie dingen, en daar dan weer wat van te kopen natuurlijk. Met het groepje hebben we wat enveloppen en mapjes gevouwen, van het papier maar ook van de mooie foto’s van de oude Novib-kalenders. Het was leuk om uit te zoeken hoe de foto’s mooi op de vouwwerkjes zouden komen (deze hebik niet zelf gevouwen).

En als laatste de kettingsjaal die ik voor een collega heb gebreid, met wat extra springerig garen ertussen. Voor mij wel bijzonder omdat ik altijd iets met kleur brei, deze keer was wit/naturel/grijs het thema. Het zit al in een zelf versierd tasje, de volgende maand gaat het naar haar toe.

Tot zover, tot begin april als ik tijd heb om een stukje te schrijven!

Vorig jaar ben ik gestopt met drie dagen werken, en ik had nooit gedacht dat ik het daarna zo druk zou hebben. Het “grote gat” viel na onze heerlijke lange vakantie naar Denemarken, Noorwegen en Zweden. Wat moest ik gaan doen? In mijn dromen over de tijd nadat ik gestopt was, zaten genoeg activiteiten. Behalve mijn hobby’s had ik zelfs plannen om het huis lekker op te gaan ruimen!
Maar ik zat na die vakantie op de bank, en mijn breiwerk lag in een tas naast die bank. Ik keek naar de boekenkast die best opgeruimd kon worden. En ik bleef zitten, met een kop thee, en daarna nog één met een koekje (niet eens zelfgebakken, dat was ook gedroomd).

Er moest actie komen, maar hoe dan?
Tijdens het scrollen op de laptop, kijkend naar allerlei leuke dingen op Pinterest, kwam ik het fenomeen “junkjournal” tegen. Daar werd ik wel blij van, en ik kocht een internet workshop van Joke Hardenbol. Op een maandag begon ik met vouwen, knippen, verven en plakken, en na twee dagen bezig zijn, begon de flow te komen. Als manlief na het ontbijt naar zijn werk ging, was ik snel aan het opruimen om daarna verder te kunnen met mijn eerste junkjournal, waar ik natuurlijk niet alles meteen goed deed, maar toch heel blij van werd. Dat was ongeveer een half jaar geleden, en het lijkt me leuk om jullie elke maand te vertellen wat ik nog meer doe met al mijn vrije tijd.

Het werk is nog niet helemaal afgesloten, ik werk nog een paar uurtjes per maand ter ondersteuning van mijn collega’s. Ik geef elke week breiles aan een klein groepje enthousiaste dames. En daarnaast ga ik naar de spingroep, om wol te spinnen, te breien en vooral veel te kletsen! En naast deze vaste bezigheden, heb ik ook altijd meerder projecten op de breinaalden staan. Dat is nu een trui die ik voor de tweede keer aan het breien ben, de eerste keer was ik al bijna klaar met voor- en achterpand, toen ik tot de ontdekking kwam dat ik het beter uit kon halen. De trui is vanaf het halsboord gebreid, dat is heel fijn. Je zet een aantal steken op, begint in het rond te breien, en je meerdert telkens zodat je trui langzaam de juiste pasvorm krijgt. En je kan steeds even passen of je wat moet veranderen.

Verder is er een paar warme sokken voor onze dochter van de naalden gekomen, en als cadeautje ook nog een gebreid vaatdoekje voor de nieuwe keuken van een vriendin.
De Handwerkbeurs was dit jaar in Houten, en daar ben ik met mijn vriendin naartoe geweest, zo ontzettend leuk! Behalve dat we alle kramen langs gegaan zijn, hebben we ook heerlijk bijgekletst. En het leukste was dat ik een toegangskaartje had gewonnen van Dutch Wool Diva. Voor mijn vriendin had ik ook nog een verlaat verjaarscadeautje gekocht, en er een mooie verpakking voor gemaakt. Het cadeau was een wasstempel, en ik had er ook een voor mezelf gekocht, gewoon omdat het zo leuk is.

Vorig jaar was ik op de boekbindersbeurs in de Pieterskerk in Leiden, en daar heb ik me opgegeven voor een Leerzame Zaterdag bij Papyrus. Deze zaterdag gingen we enveloppen vouwen, een leporello en een mooi omslag maken. De inspiratie kwam uit het vouwboek “Art of the fold” van Hedi Kyle en Ulla Warchol, en wat bleek! Dat boek had ik al eens gekocht, en er zelf ook al eens iets uit gemaakt. Het was zo’n leuke dag dat ik in april naar een andere Leerzame Zaterdag ga.

Eind januari heb ik zelf een workshop garen verven gegeven. Een leuke groep die enthousiast een aantal strengen heeft geverfd met wol- en katoenverf. En iedereen had zijn eigen manier om een kleurcombinatie te maken en daar dan ook nog eens een eigen touch aan te geven. Felle strepen en mooie zachte kleurovergangen. Het was niet alleen leuk voor de cursisten maar ook voor mij. Het kostte dagen met voorbereiding, want behalve de verf oplossen en in potten doen, vond ik het ook leuk om ze een labeltje te geven dat aan de streng gehangen kan worden.
Dat heb ik gemaakt door een zelf ontworpen label te maken op mijn snijapparaat Cricut Joy, en daar met de gelliplate een print op te maken. Ook dat is heel leuk om te doen.

Volgende maand zal ik proberen weer een blogje te schrijven, maar als ik het te druk heb, dan komt het er misschien niet eens van.

De breilessen in Voorschoten zijn alweer een paar weken geleden gestart.
Er komen nu elke week 4 cursisten, maar daar mogen nog wel wat bij. Zo nu en dan een lesje meedraaien om een vastgelopen project weer op je naalden te krijgen, mag ook. Maar laat het van tevoren even weten, omdat we ook met de Corona maatregelen te maken hebben.

Terwijl er druk gebreid wordt aan de eigen projecten, heb ik ook wat Kerstbreisels geïntroduceerd. Ik heb een patroon voor een kerstengel en een kerstboom uitgewerkt voor het breien op twee naalden, maar ook voor een rondbrei-versie. Het leuke hiervan is dat ieder zijn eigen boom of engel kan maken.

De kerstbomen op de foto zijn van mijn eigen gesponnen en geverfde wol. Een boom gebreid met een groene glitterdraad of met een groen effen garen (met daarin wat gekleurde steken voor de ballen) ziet er meteen heel anders uit.

De engel is gebreid van ecru sokkenwol, de vleugels met een pluizig garen. Ook hier valt weer veel te variëren, een randje met een glitterdraadje of een pluizig garen, maar ook een toer met gaatjes geeft een heel leuk effect.

Aan het begin van dit jaar werd mij gevraagd of het iets voor me was om breilessen te gaan geven.
Dat is iets wat ik altijd graag wilde doen, maar omdat ik geen ruimte had, heb ik dat voor me uit geschoven.

En nu kwam er een ruimte, en werd ik zelfs gevraagd! Maar………… toen kwamen de twijfels. Ondertussen had ik ook al ideetjes bedacht voor de lessen, en zelfs als wat op papier gezet. Ik had er ineens heel veel zin in.

Ik heb een flyer geschreven (met mijn logo), en een paar voorbeeldjes gebreid. De flyers heb ik hier en daar verspreid.
Vanaf deze vrijdag ga ik in de kelder van het gebouw naast het Kruispunt breilessen geven. Dan komen  de eerste drie cursisten, en ik vind het best spannend. Maar ook vreselijk leuk om mee bezig te zijn.

Hier de tekst van de flyer, en je kan deze ook downloaden.

Wil je leren breien omdat je heel graag iets voor jezelf, je (klein)kind of iemand anders wil maken? Of kan je wel een beetje breien, en wil je meer leren over technieken, garens en patronen?
Ik geef breilessen in het centrum van Voorschoten.
Voor deze lessen kan je je aanmelden. We beginnen met de basisvaardigheden, opzetten, rechte en averechte steken breien. Daarna kan je op je eigen niveau verder. Je kan met kleine projecten beginnen, maar ook iets groots opzetten. Wil je een babytruitje breien, of liever een sjaal? Of wil je een lekkere warme deken breien of kerstballen?

De lessen worden elke week hier gegeven, op vrijdag van 9:30 – 11:30 uur.
Per les betaal je €17,50. Voor de proefbreisels zijn er garens om mee te oefenen.

Ook zijn er breinaalden om uit te proberen. Voor de andere projecten die je zelf tijdens de les gaat maken, zorg je voor je eigen breinaalden en garens. Natuurlijk kan ik je helpen en adviseren bij je keuze.

Wil je meer weten over deze lessen kan je contact met mij opnemen via het contact formulier.

In mijn vorige blog schreef ik over het breipatroontje voor de Waldorfpoppen. Toen ik het jasje aan het ontwerpen was, kwamen we te praten over het verven van garen, en het leek Kamrin een leuk idee om de patroontjes als een pakketje te verkopen, samen met een bolletje handgeverfd garen.
Dat leek mij natuurlijk ook leuk, en snel bestelde ik bij World of Wool een kilo Blue Faced Leicester wol in sokkendikte. Dat garen had ik ook gebruikt voor het spikkeltjesgaren, en ik had daar nog een beetje van over, zodat ik alvast aan een proefje kon beginnen. Eerst een verfbad gemaakt in de tinten oranje, met een klein beetje paars. Dit was gebaseerd om mijn combo-vestje. Het vestje zag er goed uit, en ondertussen was de kilo binnengekomen.
Eerst heb ik strengetjes gemaakt van ongeveer 20 gram. Dit is ruim voldoende om een vestje van te breien. De strengetjes heb ik lekker rommelig uitgespreid op het aanrecht. Daarna heb ik op mijn eigen wijze “een beetje van dit en een beetje van dat” een blauw-turquoise en een paars-roze variant geverfd. Na het stomen en uitspoelen heb ik daar weer bolletjes van gemaakt. En daaromheen een echt Kat-banderolletje gedaan.
Kamrin heeft het pakketje te koop in haar atelier en via de webshop www.waldorfdollsupplies.nl

Hoe het toch iedere keer weer gebeurd? Ik heb er geen idee van, maar ik heb weer eens iets leuks. Een paar weken geleden ben ik in contact gekomen met Kamrin, zij heeft een atelier/winkel voor Waldorf poppen. Dat zijn van die prachtige antroposofische poppen, ook wel zonnepoppen genoemd, of Vrije School poppen. Ooit heb ik eens gedacht dat ik er wel eentje zou kunnen maken zonder hulp van iemand die er verstand van had, maar het is bij een bol gebleven, waar ik maar geen mooi gezichtje van kon maken.
Nu sprak ik met haar in haar atelier, en zij was op zoek naar gebreide patroontjes. Natuurlijk werd ik meteen heel enthousiast. Ik kan breien, ik kan dat ook opschrijven en ook kan ik wel een patroontje bedenken. Thuis heb ik eerst een hele avond zitten Pinteresten, zodat ik me een beeld kon vormen. Honderden vestjes zijn voorbij gekomen, en allemaal een beetje hetzelfde. En ik zou geen Katja heten, als ik het toch een beetje anders wilde doen. Twee (bijna slapeloze) nachten verder wist ik het. Ik ging het jasje dwars breien, net zoals mijn Combo gesponnen vestje. Na een paar proefjes had ik een goed passend jasje, de pop van Kamrin was bij me blijven logeren en mocht zo nu en dan passen. Tijdens het breien heb ik zoveel mogelijk opgeschreven, en weer doorgekrast.
Nu moest ik er een patroon voor schrijven. Dat is leuk werk, vind ik. Eerst heb ik alles opgeschreven (en dan ook echt alles). Daarna ben ik gaan strepen, en heb een heleboel weer weggestreept. Het is tenslotte geen brei-les, maar een patroon, en iemand die zo’n patroontje koopt, zal vast al kunnen breien. Met dat patroon heb ik nog een keer het hele vestje gebreid. En toen ik nergens meer iets teveel of te weinig vond staan, heeft mijn moeder aangeboden om het ook een keer te breien. Een paar dagen later was haar vestje af, en het zag er hetzelfde uit als de mijne, dus het patroon klopte. Moeder blij, en ik blij!

Het uiteindelijke patroon wilde ik op één A4-tje hebben, en na wat puzzelen is dat gelukt. De foto van het jasje kon er ook nog bij. Ondertussen had Eelco van een gummetje waar ik al eens een stempel van had gemaakt, een echt Kat-logo gemaakt. Ook dat kwam op het patroon.
Kamrin heeft een mooi tasje waarin een doosjes past. In het doosje een bolletje wol, en in het tasje het patroon. Helemaal klaar!

In mijn volgende blog vertel ik nog meer over de wol, maar eerst laat ik weten dat de patronen als pakketje te koop zijn bij Kamrin www.waldorfdollsupplies.nl

In september ben ik met een paar spin- en breivriendinnen naar het Strikkefestival op het eiland Fanoe in Denemarken geweest. De reis was georganiseerd door Idebe, waar ik ook twee jaar geleden mee naar Yarndale ben geweest.
Het waren drie feestelijke dagen. Niet vanwege het weer, het stormde behoorlijk en op zaterdag stroomde de hele kade over. Maar wel omdat we drie dagen werden ondergedompeld in alles wat met breien had te maken. We sliepen in een hotel op het vaste land, en op de ferry naar het eiland zaten we al te breien.

En tijdens de feestavond konden we gewoon tussen de gangen in weer verder breien. Dat deed iedereen! Veel kraampjes, lezingen en workshops, tentoonstellingen en leuke mensen. Natuurlijk moest er het een en ander gekocht worden.
Bij de Danish Dyelot heb ik prachtige sokkenwol gekocht, de sokken zijn al bijna af. En deze keer zijn ze voor mezelf. We hebben allemaal de nieuwe rondbreinaalden van Lykke gekocht, gemaakt van aangespoeld hout (driftwood). Niet omdat we geen breinaalden meer hebben, maar gewoon omdat ze heerlijk glad zijn, en de overgang van naald naar draad ook gladjes verloopt. En ze zien er ook heel mooi uit, grijsbruin (ja, daar kan ik heel blij van worden!)

En waar ik echt op zoek voor was gegaan was garen om mouwen te breien in een oud spijkerjasje. En dat heb ik gevonden bij Uld Fisken, een huisje dat langs de wandelroute lag in het zuiden van het eiland. Het heeft de kleur van het eiland, vind ik. Het lijkt op het hele brede strand van Fanoe-bad.

Behalve garens en naalden heb ik ook een paar oorbellen gekocht die weer prachtig kleurden bij mijn Deense shirtje van Hanne Falkenberg dat ik heb gebreid. Het was in een keramiekwinkeltje, waar in de etalage yarnbowls stonden, waarin breiwerkjes lagen. Terwijl ik stond af te rekenen, zagen de anderen een leuk breiwerkje. De verkoopster heeft ons laten zien hoe het gebreid moest worden, en ‘s avonds in het hotel hebben we het samen uitgeprobeerd. In de bus terug naar huis heb ik het nog een paar keer uitgelegd en verschillende manieren uitgeprobeerd.

Tijdens de terugweg heb ik ook de Moebius sjaal voor een vriendin af gemaakt, die ik heb gebreid van de restjes van mijn Combo vestje.
Het waren een paar heerlijke dagen, waar ik met heel veel plezier op terug kijk.

Binnenkort gaan we met de spin- en breigroep wol verven. Omdat ik goed voorbereid wil zijn, heb ik een aantal video’s op Youtube bekeken over speckled yarn. Uiteindelijk heb ik daarna mijn eigen methode uitgeprobeerd.

Allereerst heb ik het garen met wat azijn in lauw water een tijdje laten weken (100 gram garen en 1 eetlepel azijn, ongeveer een half uurtje).
Terwijl dat stond, heb ik in de keukenkast, de schuur en mijn hobbykamer gezocht naar spullen waar ik mee kon spikkelen. In de filmpjes werd het met tandenborstels, kwasten en je vingers gedaan. Dat werkte allemaal wel goed, maar ik raakte het meest enthousiast van de zeefjes. Ik vond een oud theezeefje dat ooit eens in een theepot had gepast, en ook een zeefje van een kweekbakje voor “spruitjes”. Daarvan is ooit het glazen bakje gesneuveld. En ja, wie wat bewaard, die heeft wat!

Ik had het kleine stoompannetje al klaargezet, en ook mijn handschoenen en stofmasker. De verf van Ashford gepakt, in de kleuren roest, geel, zwart, donkerblauw en teal (donker turkoois). En het feest kon beginnen. Op het aanrecht heb ik twee stroken plastic folie neergelegd en daarop de uitgewrongen wol (die voelde nog klam aan). Eerst netjes als een streng, en daarna heb ik er met mijn vingers wat doorheen gewoeld zodat de verf ongelijkmatig op de draden zou kunnen komen.

Met een lepeltje heb ik een puntje verf in het zeefje gedaan, doe dit boven een bakje, want de verf gaat er meteen een beetje doorheen. Je kan het ook boven de wol doen, maar je kan dat niet goed doseren.
Nu hield ik het zeefje boven de wol en tikte er voorzichtig met mijn vinger tegenaan. Ik begon in een hoekje met roest, het werden minuscuul kleine stippeltjes. Daarna wat geel er over heen. Het andere deel bedekte ik met het zwarte, blauwe en turkooise poeder. Het lijkt alsof er bijna niets op zit, maar als je er voorzichtig met je handen een beetje doorheen woelt, dan zie je dat de kleur gaat hechten aan de wol. Hoe natter de wol is, des te meer verspreid de verf zich. Als het naar je zin is, maak je een mooi pakketje van de wol die je inpakt in de folie. Ondertussen zet je de warmtebron onder je stoompan aan.

Het pakketje gaat dan in de pan, en je laat het ongeveer een half uurtje stomen. Daarna goed uitspoelen, als het water helder is, dan is het goed. Eventueel nog een tijdje langer sudderen. Het kan ook zijn dat je gewoon te veel verf hebt gebruikt, en dat moet je er dan eerst weer uitwassen.
Ik ben erg blij met het resultaat, en de kleuren passen goed bij twee jassen. Het ziet er nu naar uit dat het een sjaal gaat worden.

Het vestje is nu helemaal af. Vanmorgen heb ik het van het bed geplukt waar ik het op gespeld had om te blocken.
Maar ik zal bij het begin beginnen. Toen ik begon met het combo project had ik al een patroon voor een vestje in gedachten. Maar twijfelkont als ik ben, toen ik kon gaan breien heb ik eerst nog eens uren door Ravelry gescrold om naar een “nog beter” patroon te zoeken. En natuurlijk was mijn eerste keuze, de Corinne (zie Ravelry), het allerbeste.

Na mijn eerste poging vond ik het vestje te kort. Dus terugbreien! (uithalen klinkt zo negatief). Daarna meer steken opgezet. Het vestje wordt dwars gebreid. Het begin is het linkervoorpand, dan een mouw, het achterpand, weer een mouw en dat het rechtervoorpand. Het model komt er in door de verkorte toeren. Daardoor is het aan de bovenkant smaller dan aan de onderkant.

Tijdens het breien bleef ik maar tellen of ik genoeg bollen zou hebben. Uiteindelijk heb ik nog 2 bolletjes over. Ruim genoeg om eventueel de mouwen te verlengen. Het vestje heeft nu een driekwart mouw. 
Daarna kwam nog de uitdaging om goede knopen te zoeken, gelukkig hebben wij op de markt een kraam met een heel uitgebreid assortiment knopen. Ik heb drie grote knopen aan de bovenkant genaaid.

Het vestje was klaar, ik heb het gewassen in de Eucalan, en daarna drooggemaakt door het in een handdoek te leggen en daarop een dansje te doen. Het halfdroge vestje heb ik op maat op bed gelegd (eerst een plastic zak met daarover een handdoek) en op maat vastgespeld. Zo heb ik het laten drogen, en vanmorgen dus los gehaald. Ik vond het heel spannend om te passen, maar het zit goed! Alle draadjes zijn netjes weggewerkt, en nu kan ik het gaan dragen.

Ondertussen heb ik al weer een hoeveelheid materiaal verzameld om een nieuwe combo te gaan spinnen (blauw, turquoise, paars).