We zijn met vakantie in Zweden geweest en daar hebben we in Hede een markt bezocht op een terrein van een openlucht museum. Er was onder andere een vavstuga, een huis waar wordt geweven, en dat werd zo te zien nog steeds gebruikt. Daar stonden een stuk of tien Glimakra getouwen in een hoek geschoven, zodat er plaats was voor de catering, Op het veld stond ook een heel mooi huis met mooie beschilderingen op de ingang van het huis, en ook binnen was het mooi ingericht, je kon zien dat de inwoners het goed hadden.

Ze hadden een grote kledingzolder, en de gordijnen en het beddengoed was versierd met mooie geborduurde randen. Op de vloeren lagen kleden die waren geweven in zomer/winter patronen (de ene kant is dan lichter dan de andere kant!). In een van de kamers waren ook mooi gebreide wanten en handshoenen te zien, en het patroon wordt nu nog steeds gebruikt in Zweden. En beneden was een kamer waar ze de wol konden wassen en kaarden.

In de breigroep is een baby geboren, Wolf. Dat is voor breisters heel leuk natuurlijk, want een baby breiwerkje is lekker snel klaar. Met z’n allen hebben we sokjes gebreid, en omdat ik meestal net iets anders wil, heb ik naar speciale patroontjes gezocht op Ravelry.
Het is een paar eendepootjes geworden, en ik vond de baby All Stars ook erg leuk.
Vorige week kwamen de trotse ouders het mooie mannetje showen, en konden we de sokjes geven. Ondertussen heeft hij alle sokjes al gepast.

Het is lekker weer, en dan zijn we in de avond ook nog wel eens in de tuin bezig. Eelco heeft de uien uit de grond gehaald, zodat ik ze kan schoonmaken en vlechten. We hebben rode uitjes en een heleboel sjalotjes. Ik maak een paar vlechten, ook een paar gemengde, want dat is leuk om weg te geven.  Nu hangen ze te drogen en als we ze gebruikt hebben, dan kan ik de schillen weer gebruiken voor het verven.

Ieder jaar is er in juni een textielmarkt in Warmond. Het is er heel gezellig, leuke mensen, en dit jaar werkte het weer ook mee. Het regende niet, de zon scheen zelfs, het waaide alleen wat onstuimig. Maar dat schept een band met je buren , als je de weggewaaide artikelen gaat terugbrengen. In de kraam van de Spinners hadden we wat nieuwe kleuren merinowol met zijde. Om te laten zien hoe de wol er uitziet als je het spint, heb ik de gele wol gesponnen. Op de spintol, want dat ziet er altijd leuk uit, en heeft ook steeds weer bekijks (en commentaar). Ik ben niet zo’n fan van geel, maar de kleur die ik nu gesponnen heb is heel mooi diep en warm geel, met een heel klein beetje witte zijde er in.
Thuis heb ik de dunne draad op een bolletje gewonden, en in het breikommetje gelegd. Met de spintol heb ik het op de Navajo manier getwijnd (een soort vingerhaken) waardoor er nu een driedraads draadje is ontstaan.

Ik wilde ook wel eens iets wilds breien. Dit weekend vierde een vriend van ons een speciale verjaardag en hij wilde “iets met een stekker”. Wij hadden nog wel wat ouds in de schuur, maar de snoeren waren niet geheel meer intakt. En dat vroeg natuurlijk om een wild gebreid snoer van een zelfgesponnen draadje! Het draadje is met een spintol gesponnen van regenboog geverfde merino, en daarna navajo getwijnd.
Het is een i-cordje geworden, dat maak je als volgt:
Je zet op een breinaald zonder knop, 3 of 4 steken op. Dan schuif je de steken naar de andere kant van de naald, en dan ga je breien. Steeds als je de steken hebt gebreid, schuif je ze weer naar de andere kant van de naald. Als je dan verder breit, komt de draad van de andere kant en moet je de eerste steek even stevig aantrekken. Zo onstaat het koordje.

Dat is natuurlijk logisch dat twee sokken hetzelfde zijn, maar dit paar is wel erg bijzonder. Ik heb een paar sokken voor mijn vader gebreid, van een bol gemêleerde sokkenwol. Soms een stukje effen, soms een stukje gevlekt, grijs, bruin en zwart. De eerste sok was gebreid, de neus had ik gebreid en voordat ik die dicht ging maken heb ik deze nog laten passen door mijn vader. Er zat nog een lange draad aan voor het geval de sok te klein was. Dat was niet zo, dus ben ik meteen begonnen met de tweede sok. En bij het boord zag ik al dat de kleurverdeling precies hetzelfde was als bij de eerste sok. Zelfs al zou ik dat hebben gewild, dan was het niet zo precies als het nu was gebeurd.

Richard Ashford was te gast bij de Spinners, ja het is echt de man van de Ashford spinnewielen. Een heel vriendelijke man, die de hele middag en avond in de weer was om spinnewielen te repareren, in te vetten en adviezen te geven. Het was vreselijk gezellig. Toen ik een bat stond te maken van wat rood/paarse merino met zijde, kwam hij me even laten zien hoe ik daarvan een “wild bat” kon maken. Hij deed een greep in de wolvoorraad, en haalde wat zilveren angelina te voorschijn. Hij had ook nog een bat van hele korte vezeltjes. Daarvan legde hij kleine stukjes als een sandwich tussen twee lagen wol zodat ze netjes meegekaard werden.
Van dat “wilde vlies” heb ik meteen een draadje gesponnen, niet al te egaal, wat door de korte vezeltjes ook niet kon. Daarna heb ik een draadje gesponnen van de eerder gekaarde rood/paarse wol. Deze twee heb ik snel nog even getwijnd, zodat ik een echte Ashford-draad mee naar huis kon nemen.

Toen ik bij de spingroep kwam, liep het Alpaca project. Iedereen kocht één of meer zakjes wol en ging daar een draad mee spinnen. Er waren nog wat zakjes over en ik koos voor een zalmkleurige en een kastanjekleur. Eerst moest de wol gewassen worden, en ik weet nu dat dat wel even kan duren. Wat een stof zit er in zo’n schattige Alpaca! Hier en daar heb ik eens geïnformeerd of ik de wol beter kon kammen of dat ik er een vlies op de kaardemolen van zou maken. De meningen liepen zeer uiteen.
De zalmkleurige wol heb ik eerst gekamd en daarna gesponnen, tenminste dat heb ik geprobeerd. Het was een grote frustratie. De plukjes waren erg kort en de draad brak steeds. Omdat ik toch een bolletje garen wilde inleveren, heb ik uiteindelijk de kastanjekleurige wol op de kaardemolen gekaard, daaraan heb ik de restjes zalm toegevoegd en voor de kleur een beetje oranje bamboe vezels. Dat was gemakkelijker te spinnen. En het zag er nog leuk uit ook. Omdat ik niet veel tijd meer had, heb ik de draad Navajo getwijnd (je twijnt met één enkele draad die je als het ware vingerhaakt). Zo onstond een driedraads garen.
Ik heb begrepen dat niet alle Alpaca wol kort is, anderen hadden juist hele lange vezels. Misschien dat ik het nog eens ga proberen, maar nu even niet.

Op de brei- en haakdagen in Nieuwegein hebben we met de Spinners zitten spinnen. Ik vond het een paar hele leuke dagen, er waren veel leuke kramen, er was genoeg publiek en ik heb heel veel inspiratie opgedaan. Op de eerste dag heb ik gesponnen met de wol die ik natuurlijk had geverfd, met blauwhout, eucalyptus en ui. En tussen de wol had ik wat restjes zijde gestopt, leuke kleine bolletjes. Het blauwhout gaf nog wel een beetje af, maar het is een mooi draadje geworden. Dat volgt later. Ook heb ik de Alpaca zitten spinnen voor het Alpaca project. Het was helaas erg donker en de tweede dag was ik erg toe aan iets vrolijks. Op de kaardemolen heb ik een aantal “groene” plukken merino gekaard. Als je de kleuren bij elkaar zou gebruiken, was ik niet erg enthousiast geworden. Maar gecombineerd was het een heel mooi vlies. Voor de vrolijke noot heb ik er “hot pink” merino bijgedaan en wat roze angelina glitters. En dat was echt vrolijk, nadat ik twee klosjes had gesponnen, heb ik het ook nog kunnen twijnen. Het is een heel leuke combinatie geworden, die ga ik vast nog wel eens namaken.

Sinds een paar weken hebben wij op het werk een PDA gekregen, dat is gemakkelijker zeggen ze. Ik weet dat nog niet, maar het is natuurlijk wel erg leuk. Ik kan nu what’s uppen met de collega’s (en met familie en vrienden).
Dat is niet erg creatief, maar ik heb wel van vilt een aantal hoesjes gemaakt, en er ook een paar verkocht! En om het ook voor mezelf leuk te houden heb ik verschillende uitvoeringen gemaakt. Beide hoesjes zijn geverfd met Ashford synthetische verf, de ene is voor het vilten aan elkaar genaaid met borduurgaren, en heeft een lusje om de telefoon op te trekken. Zelf gebruik ik nu de blauwgroene met het sliertje, dat vind ik een erg fijne. Het gevilte lapje heb ik aan twee kanten aan elkaar genaaid en de sluiting is een vilt-koordje.
De bruine met stroken is gemaakt van het vilt dat ik had geverfd met cochenille, uien en eucalyptus en nagebeitst met ijzer. De andere is geverfd met roestige spijkers, en heeft een oranje (geverfd met eucalyptus) vilt-koordje.
Dan de laatste foto, dat hoesje is gemaakt van mijn allereerste verfexperiment op vilt, met synthetische verf en daar heb ik wat bloemetjes bij geborduurd. Daarvan bestaan twee versies, één met rode en één met blauwe bloemetjes.