Vorige week heb ik de laatste streng getwijnd van mijn Combo spinproject. De eerste twee klossen waren bijna tegelijkertijd aan het eind. Bij de volgende klossen had ik steeds op een van de klossen nog wat garen over. Dan ging ik gewoon weer verder met de kleur die er nog opzat. En toen alle klossen waren getwijnd had ik op een klos nog een heel stuk over. Dat heb ik op de Andean manier getwijnd. De draad heb ik op een speciale manier op mijn hand gewonden, en daarna heb ik het begin en eind van de draad genomen om zo ook het laatste stukje te kunnen twijnen. Nu is alles echt op!
Tijdens het spinnen gingen sommige kleurovergangen zo mooi geleidelijk in elkaar over, je zag bijna  het verschil niet. Prachtig. Toen ik na een paar dagen lekker doorspinnen pijn in mijn duim kreeg, liet mijn dochter (die studeert voor fysiotherapeut) mij weten dat mijn duim niet gemaakt was om de hele tijd overstrekt te worden. Daarna heb ik telkens goed opgelet dat ik mijn duim licht gebogen hield, en natuurlijk voelde dat een stuk beter.

In het totaal heb ik nu dus zes strengen gekleurde wol gesponnen en getwijnd. Dat is bij elkaar 520 gram en 1238 meter. Na het wassen in Eucalan heb ik elke streng op twee bolletjes gewonden. De draad is niet overal gelijk, en ik heb de bollen nu verdeeld in vier “dunne’, vier “gemiddelde” en vier “dikke”. Dat is natuurlijk relatief, maar ik gebruik dan voor de panden en voor de mouwen een soortgelijk dikte garen, dan valt de ongelijkheid het minste op. 
En nu kan ik gaan breien! Het wordt na lang wikken en wegen het patroon Corinne, dat je op Ravelry kan vinden. Maar ik geef er natuurlijk wel mijn eigen draai aan. Het is helemaal recht gebreid, maar ik brei liever in tricotsteek.

Vorige week heb ik de laatste streng getwijnd van mijn Combo spinproject. De eerste twee klossen waren bijna tegelijkertijd aan het eind. Bij de volgende klossen had ik steeds op een van de klossen nog wat garen over. Dan ging ik gewoon weer verder met de kleur die er nog opzat. En toen alle klossen waren getwijnd had ik op een klos nog een heel stuk over. Dat heb ik op de Andean manier getwijnd. De draad heb ik op een speciale manier op mijn hand gewonden, en daarna heb ik het begin en eind van de draad genomen om zo ook het laatste stukje te kunnen twijnen. Nu is alles echt op!
Tijdens het spinnen gingen sommige kleurovergangen zo mooi geleidelijk in elkaar over, je zag bijna  het verschil niet. Prachtig. Toen ik na een paar dagen lekker doorspinnen pijn in mijn duim kreeg, liet mijn dochter (die studeert voor fysiotherapeut) mij weten dat mijn duim niet gemaakt was om de hele tijd overstrekt te worden. Daarna heb ik telkens goed opgelet dat ik mijn duim licht gebogen hield, en natuurlijk voelde dat een stuk beter.

In het totaal heb ik nu dus zes strengen gekleurde wol gesponnen en getwijnd. Dat is bij elkaar 520 gram en 1238 meter. Na het wassen in Eucalan heb ik elke streng op twee bolletjes gewonden. De draad is niet overal gelijk, en ik heb de bollen nu verdeeld in vier “dunne’, vier “gemiddelde” en vier “dikke”. Dat is natuurlijk relatief, maar ik gebruik dan voor de panden en voor de mouwen een soortgelijk dikte garen, dan valt de ongelijkheid het minste op. 
En nu kan ik gaan breien! Het wordt na lang wikken en wegen het patroon Corinne, dat je op Ravelry kan vinden. Maar ik geef er natuurlijk wel mijn eigen draai aan. Het is helemaal recht gebreid, maar ik brei liever in tricotsteek.

In Zweden heb ik geleerd om van een enkel bolletje garen dat ik had gesponnen toch een getwijnd draadje te maken. Twijnen doe je meestal met twee of meer draden, ze draaien tegen de spinrichting in, en vormen zo een goede draad om mee te breien. Daarvoor gebruik ik dan ook meerdere klossen gesponnen garen. Maar ik ben soms ook heel nieuwsgierig hoe een vezeltje spint of welke kleur een combinatie zal worden. En dan heb ik maar een klein stukje gesponnen op de spintol of het spinnewiel. En dan is het twijnen op de Andean manier een uitkomst. Dat heb ik dus in Zweden geleerd, en dan op een apparaatje waarop je de draden wikkelt. Zo’n Handy Andy heb ik niet, maar je kan het ook op je hand doen (en daar heb ik er gelukkig twee van).

Je begint met de draad een paar keer om je duim te wikkelen. De begindraad heb je nodig als je gaat twijnen, en het is lastig als die tussen de andere wikkelingen om je hand zit.

Je linkerhand is met de palm naar je toe. Nu wikkel je de draad vanaf de linkerkant van je hand, om je middelvinger. Eerst aan de rechterkant, dan achterlangs en links van je middelvinger weer terug.

 Dan draai je je hand met de palm van je af en de draad gaan naar de linkerkant (waar je pink zit). Je kan het ook zonder je hand te draaien, maar dit gaat eigenlijk vanzelf als je een paar keer heen en weer bent geweest.

 Nu draai je je hand weer met de palm naar voren. En vanaf de rechterkant gaat de draad om je middelvinger heen. Eerst linksom, dan achterlangs en rechtsom weer terug naar de rechterkant van je hand. 

 Je draait je hand weer om en gaat met de draad naar de andere kant.

Daarna begin je weer opnieuw met de draad om de middelvinger te draaien vanaf de linkerkant. Dan weer achterlangs naar de rechterkant en daar de draad weer om je middelvinger wikkelen.

Dit herhaal je totdat de draad op is. Begin niet te strak met omwikkelen want je middelvinger kan dan behoorlijk afknellen. Als de draad helemaal is opgewikkeld, haal je je middelvinger uit de draden. Dit is vooral lastig als de draden wat strakker zitten. De draden komen nu als een soort armband om je pols te zitten. Je pakt de begin- en de einddraad en hiermee maak je een beginnetje om te gaan twijnen. Als je het goed hebt gedaan, kan je nu steeds de twee draden losjes uit je armband twijnen.