Oktober begon met het voorbereiden van de workshop bij Meet&Make in Leiden. Het was een brei-technieken workshop waar vier cursisten op af waren gekomen. We zijn begonnen met het maken van mooie knoopsgaten. De Magic Loop op een rondbreinaald is geoefend, evenals het breiend opzetten en het breien “op z’n Engels”, met de draad in de linkerhand. Daarna ontstond vanzelf de vraag over Top-Down breien, waarvan ik de beginselen heb uitgelegd. En aan het eind heeft iedereen nog een i-cordje gebreid. Het was leuk en gezellig les geven achter in de winkel.

Tijdens deze periode wilde ik ook de uitnodigingen voor mijn feestje maken, maar het ontbrak een beetje aan inspiratie. Ik heb geprobeerd om mijn leeftijd in vetkrijt af te drukken met de gelliplate. Dat lukte goed, maar ik was niet tevreden met het resultaat. Toen heb ik met de restjes verf wat etiketten bedrukt, en labeltjes. De etiketten heb ik op de potjes perenchutney geplakt, we hadden zoveel peren dit jaar in ons boompje dat we er niet tegenaan konden eten. Dus werd een deel chutney, met een mooi gekleurd etiket (en nog ergens een verdwaalde kruidnagel).

De inspiratie voor het kaartje kwam zoals wel vaker, gewoon vanzelf. Ik begon een strook te maken met allemaal verschillende snippers papier. Dat werd de basis, en van de mislukte gelliprintjes gebruikte ik alleen de cijfers van mijn leeftijd, met nog wat ander papier werd dat een collage. Stempeltjes er nog bij, en ik was tevreden. Daarna heb ik meteen voor twee jarigen ook nog een kaart gemaakt.

De Cricut kwam deze maand ook weer uit de kast, ik sneed een paar nuttige stickertjes en voor het leuke heb ik toen een paar sjablonen gemaakt. Ik heb met de vormen in het ontwerpprogramma een “breisel” gemaakt. Deze heb ik op twee verschillende formaten uitgesneden. En ik zag dat ik ook nog een concept had liggen van Letters, die heb ik ook gesneden. Ze liggen nog brandschoon te wachten totdat ik er een print mee ga maken.

En dan is oktober natuurlijk ook altijd de maand waarin de Landelijke Spindag wordt gehouden. Onze spingroep maakt er dan meteen een heel gezellig weekend van. Vrijdagmiddag zijn we begonnen met een gezamelijke lunch onderweg. Daarna door naar Lunteren waar eerst hebben gewandeld en na het diner hebben we ons geïnstalleerd om te spinnen. Zaterdag was de grote dag, het stroomde al snel vol, de winkeltjes werden ingericht en de andere spinsters en spinners werden begroet. Na de lunch heb ik meegedaan aan de Entrelac brei workshop. De basis voor de techniek werd gelegd, en de rest van het patroon heb ik later op de avond in mijn hotelkamer zitten afbreien, slapen lukte toch niet na zo’n enerverende dag. Voor het diner konden we buiten van een wijntje genieten. En na het diner hebben we nog maar wat zitten spinnen, breien en vooral kletsen en lachen (alsof we elkaar al jaren niet hadden gezien!) totdat we de zaal uit moesten. De spinnenwielen werden alvast in de auto geladen, en we vertrokken naar onze eigen kamers. Zondag konden we na het ontbijt lekker rustig naar huis rijden.

Na dat weekend ben ik begonnen me het opruimen van mijn kamer. Ik ben er nog steeds mee bezig, maar telkens als ik iets tegenkom, dan borrelt er meteen iets creatiefs naar boven. Zo heb ik de restjes zijdeverf opgemaakt op een paar oude kussensloopjes. De lappen wil ik verder gaan gebruiken in boekjes. En over boeken gesproken, gisteren heb ik het kaft van mijn junkjournal van de vakantie eindelijk afgemaakt!

Deze week is november al begonnen, en ik ben  naar de boekambachtsbeurs geweest in de Pieterskerk in Leiden, maar daarover lezen jullie de volgende keer.

In september zijn wij naar Denemarken gereden omdat daar Wooldays Thy zou worden gehouden, een wolfestival waar ik heel graag naar toe wilde. De leveranciers, lezingen en demonstraties vonden plaats in Hurup. De Bredgade was ook helemaal ingericht met diverse wollige etalages, dames in de boekwinkel hadden breinaalden in hun haar gestoken, er waren brei-café’s, en tentoonstellingen. Vrijdag heb ik de leveranciers bezocht, de tentoonstelling van Sidsel Hovik bekeken, en hier en daar wat staan kletsen. De voertaal was duidelijk Deens, maar de meesten spraken ook Engels, of probeerden mij iets uit te leggen met gebaren. Gezellig was het in ieder geval. In het programma werd aangekondigd dat er een lezing was over natuurbreien, waarbij je meteen leerde om “bessen” te breien. Nu spreek ik wel een klein beetje Scandinavisch, ik weet dat een rechte steek rett is en averechte steek vrang! En ik kan goed breien, dus ik ben aangeschoven aan één van de lange tafels in de sporthal.  Dat was misschien een beetje overmoedig, want van het verhaal begreep ik helemaal niets, de plaatjes gingen over haar familie die veel buiten was, en wat zij dan allemaal had gebreid. Het zag er prachtig uit. Maar ook van het bessen breien begreep ik weinig, ze vertelde in het rap Deens dat je in één steek meerdere steken moest maken, en dat dan in meerdere variaties. Mijn breiende buurvrouw kon mij gelukkig wel helpen. Maar mijn proefbreiseltjes heb ik die avond in de tent weer zitten uithalen. Aan het eind van de middag kwam Eelco mij halen, en zijn we nog even een rondje gereden door het natuurpark.

Zaterdag heeft Eelco zich met de laptop geïnstalleerd in het Lions breicafé, waar hij door de aanwezige dames van koffie en koek werd voorzien. Ik heb nog een rondje gelopen door de tent, en drie mooie kleuren linnen gekocht. Ook nog een mooi sokkenwolletje en een boek over de Vaevestrikk. Daar had ik gister over staan praten met de schrijfster, ze vertelde dat het Mosaic knitting is, en dat je het van Youtube kan leren. Gisteravond in de tent heb ik dat geprobeerd en ik vond het leuk, dus heb ik vandaag haar boek met patronen gekocht.  Daarna konden we naar de vuurtoren, waar ook gebreid werd, en hebben we op de pier gewandeld. Het was nog echt zomers weer. 

Zondagochtend zijn we overgevaren naar Noorwegen, voor een weekje in het Zuiden. Bij de Haukeliseter bij de Hardangervidda hebben we wat gedronken met natuurlijk een heerlijke kaneelbol, aan de muur hingen de bekende kleden. En langs de kust kwamen we op een gegeven moment bij de Outlet van het Dale garen, eigenlijk heel toevallig, want we zochten een plek om wat te drinken. Ik heb er toch ook maar een klein bolletje effectgaren als aandenken gekocht.

Maar dit zijn nog geen leuke werkstukken van mij, wel heb ik onderweg in de auto en op de boot een vaatdoekje gebreid, dat ik vorige vakantie als pakketje had gekocht bij de Husflid in Mosjoen. 
Verder ben ik zelf niet zo creatief bezig geweest deze maand, dat wordt volgende maand wel anders, want dan geef ik een workshop Technieken breien bij Meet & Make in Leiden. Verschillende technieken om uit te proberen, en daarvoor ben ik allemaal proeflapjes aan het maken. 

In oktober is ook het Landelijke Spin Weekend, waar ik me met spinvriendinnen een paar dagen ga onderdompelen in wollige zaken op de Veluwe. Volgende maand dus weer veel nieuws.

De maand maart was een hele creatieve. Het begon met het dichtnaaien van een scheur in mijn spijkerbroek, deze was er in gekomen tijdens een wandeling op de rotsen langs de kust van Noorwegen. En die scheur heb ik gemaakt met een creatief borduur/weefwerkje in blauwtinten. Zo hoeft deze broek niet weggegooid te worden.

Op de dinsdagen geef ik nog steeds breiles, en tijdens één van de lessen kwam iemand mee die een breivraag had. Leuk, maar jammer dat ik geen antwoord had. Het ging over een kantpatroon, en ik kon het niet ontcijferen. Gelukkig was er iemand op de spingroep die dat wel kon, en nadat ik het had uitgewerkt, was er weer iemand met breien op weg geholpen.

Intussen is ook mijn eigen oranje trui helemaal klaar. Het idee was om een trui van de Hema na te breien, maar dat werd veel te stug en te stevig met het garen dat ik ervoor had gekocht. Ik heb daarna een ander patroon gemaakt. Gebreid vanaf de nek tot beneden, en met een patroon dat ik ergens had gezien, en dat ik een beetje heb veranderd naar mijn eigen smaak. Alleen nog even blocken en dan kan ik hem aan op koude dagen.

En dan heb ik ook nog iets gebreid van het bolletje vaatdoek-garen dat was ontstaan tijdens de verfworkshop in januari. En wat is het geworden? Ja, een vatendoekje natuurlijk hahaha, kleurt heel mooi bij onze gekleurde tegeltjes.

De Landelijke Spingroep, waar ik lid van ben, had deze maand weer de ledenvergadering. Deze keer niet al te ver weg, dus zijn we daar naar toe gegaan. En na de vergadering was er genoeg tijd voor wat demonstraties en veel gezelligheid (en kroketten).
Naast deze draadjes dingen ben ik ook heel veel bezig geweest met papieren dingen. Omdat mijn gelliplate erg klein is (ik kan er net geen kaart mee afdrukken), heb ik mezelf een A4 gelliplate cadeau gedaan. Ik ben aan het experimenteren geweest met natuurmaterialen. Ook weer heel verrassend!
  
Deze maand gingen we ook een dagje geocachen met vrienden, en omdat ik steeds aan het vouwen, knippen en plakken was, heb ik er een boekje van gemaakt. De vragen voor de cache er in gezet, en het adres van het restaurant waar we gingen eten op een apart kaartje. Het was weer een heel gezellige dag met een heerlijk diner als afsluiting.

En in een onbewaakt ogenblik heb ik mijzelf opgegeven voor een online workshop art journal van Brooke Henry. Het heet de BB Bash, en het waren 7 prompts, elke dag één, en via Youtube kreeg ik elke dag een filmpje van ongeveer 10 minuten met een uitleg. Zo ben ik bezig geweest met Messy labels maken, ik heb een strook Scrappy stukjes papier aan elkaar gestikt, ik heb een Ornament gemaakt met stof en papier, een Collage alleen in zwart/wit met een beetje bruin kaftpapier, daarna wat verbandgaas en kantjes geverfd met de prompt Dye (maar dat kon ik al), daarna een Cluster gemaakt met stof, steken, kralen en bandjes, en als laatste Stitches gemaakt op zowel papier als karton. Borduren kan ik natuurlijk wel, maar deze keer had ik met goud gewerkt. En dat is eigenlijk niets voor mij. Het was ontzettend leuk om te doen. Het kostte niet heel veel tijd, en ik ben ook echt wel uitgedaagd om dingen te doen die ik anders niet zou doen. Heel erg leuk. En toen heb ik mezelf meteen ingeschreven voor een andere workshop om collages te maken. De lessen zijn al geweest, maar ik ga ze later uitvoeren. Dat kan met deze lessen want ik kan er altijd bij. Die BB Bash waren maar twee weken “houdbaar”.

Ook was ik al begonnen aan een Paasboekje, maar omdat ik die workshop deed had ik geen tijd om die met Pasen af te hebben, dat komt volgend jaar wel weer.

Dit was dus alweer de derde creatieve maand, tot de volgende maand!

Vorige week heb ik de laatste streng getwijnd van mijn Combo spinproject. De eerste twee klossen waren bijna tegelijkertijd aan het eind. Bij de volgende klossen had ik steeds op een van de klossen nog wat garen over. Dan ging ik gewoon weer verder met de kleur die er nog opzat. En toen alle klossen waren getwijnd had ik op een klos nog een heel stuk over. Dat heb ik op de Andean manier getwijnd. De draad heb ik op een speciale manier op mijn hand gewonden, en daarna heb ik het begin en eind van de draad genomen om zo ook het laatste stukje te kunnen twijnen. Nu is alles echt op!
Tijdens het spinnen gingen sommige kleurovergangen zo mooi geleidelijk in elkaar over, je zag bijna  het verschil niet. Prachtig. Toen ik na een paar dagen lekker doorspinnen pijn in mijn duim kreeg, liet mijn dochter (die studeert voor fysiotherapeut) mij weten dat mijn duim niet gemaakt was om de hele tijd overstrekt te worden. Daarna heb ik telkens goed opgelet dat ik mijn duim licht gebogen hield, en natuurlijk voelde dat een stuk beter.

In het totaal heb ik nu dus zes strengen gekleurde wol gesponnen en getwijnd. Dat is bij elkaar 520 gram en 1238 meter. Na het wassen in Eucalan heb ik elke streng op twee bolletjes gewonden. De draad is niet overal gelijk, en ik heb de bollen nu verdeeld in vier “dunne’, vier “gemiddelde” en vier “dikke”. Dat is natuurlijk relatief, maar ik gebruik dan voor de panden en voor de mouwen een soortgelijk dikte garen, dan valt de ongelijkheid het minste op. 
En nu kan ik gaan breien! Het wordt na lang wikken en wegen het patroon Corinne, dat je op Ravelry kan vinden. Maar ik geef er natuurlijk wel mijn eigen draai aan. Het is helemaal recht gebreid, maar ik brei liever in tricotsteek.

In het vorige blog schreef ik over de voorbereidingen voor het combospinnen. Gister heb ik mijn eerste streng van het spinnewiel gehaald!

De eerste klos spinnen was natuurlijk erg spannend, alle lonten spinnen gelukkig lekker op. Ik had een cake-je losgerold en ben begonnen met de effen oranje kleur, daarna een gemengde, toen weer een lont die wat meer effen leek, en daarna de laatste twee gemengde. Dat zag er nog niet heel spectaculair uit, wel mooi natuurlijk, maar ik zag er nog geen mooie draad in. Het tweede cakje-je lonten heb ik de volgende dag gesponnen. De volgorde wilde ik niet hetzelfde doen, maar ook niet de “effen” stukken achter elkaar. 

En toen heb ik twee nachten wakker gelegen omdat ik niet wist hoe ik nu eigenlijk verder moest. Mijn eerste idee was om de draad Navajo te twijnen (dat is een soort vingerhaken, waarbij je een drie-draads garen krijgt). Dan blijven de kleuren mooi bij elkaar. Maar was dat wel de bedoeling bij het Combo spinnen? Ik probeerde het voor me te zien, en dat leek me bij deze diversiteit aan kleuren eigenlijk niet zo’n goed idee. Om te breien heb ik liever een drie-draads wol, maar om dan drie aparte klossen te twijnen leek mij ook niet zo mooi, ik was bang dat het dan teveel “blubber” zou worden. Na wat heen en weer ge-app met collega-spinners ben ik toch tot de conclusie gekomen dat een twee-draads garen met combospinnen het mooiste is.
Het derde en vierde cake-je waren al snel gesponnen. Het is heerlijk om zo te spinnen, je kan telkens even een lontje doen. Op het werk zat ik me al te verheugen op het volgende lontje! En tussen de boodschappen en het koken spon ik ook even een lontje weg!
Bij de tweede klos heb ik nog geprobeerd om de kleurvolgorde niet synchroon te laten lopen met de eerste klos, maar omdat ik dat natuurlijk niet had opgeschreven, heb ik het maar een beetje gegokt.
En toen kon ik gaan twijnen! En wat een teleurstelling toen het eerste lange stuk een mengsel werd van grijs en paars, die ik de de minst mooie kleuren vond die er in zaten. Langzaam gingen de kleuren verschuiven en het werd gelukkig steeds mooier.
Snel heb ik de draad van de klos gehaald om te zien hoe het geheel er uit zag. Dat was gisteravond en in het avondlicht vond ik het een heel mooie draad. Vanmorgen toen ik wakker werd, kon ik het beter zien. Er zitten wel lange stukken “effen” in, maar dat is niet erg. Ik ben erg blij met mij eerste streng van 82 gram en 187 meter lengte.

En ik mag dit gewoon nog vijf keer doen! Snel maar weer een lontje spinnen, kijken of de tweede streng ook zo mooi wordt. en nu weet ik dat het toch niet uitmaakt in welke volgorde je spint.
(De kleuren zijn in het echt een beetje bruiner, iets warmer van tint)

Vlak voor het Landelijk Spin Weekend hoorde ik voor het eerst over combo-spinnen, en meteen was ik enthousiast. Wat het precies inhield wist ik nog niet, maar het heeft te maken met verschillend gekleurde lonten die je dan weer opsplitst en bij elkaar voegt tot één draad. Ik hou van combineren, experimenteren en spinnen, dus dat komt vast goed. Volgens mij is het eigenlijk bedoeld om je resten op te spinnen, maar op Mennorode kocht ik speciaal voor het combo-spinnen vijf lonten, elk 100 gram.
De kleuren zijn niet hetzelfde maar hebben wel verwantschap met elkaar. En nu moet ik van een Schaap en Draak en een Dutch Wool Diva iets moois maken. Daarom heb ik er nog wat Spinspul en Adrian Art bij, zodat alles in een mooi Passe-Partout past. Voor sommige lezers zullen dit wat rare zinnen zijn, maar het zijn de namen van de leveranciers waar ik de wol vandaan heb. De lonten bestaan voor een groot deel uit merino wol, en daarbij wat BFL (BlueFacedLeicester) en South American. Maar ook Tussah en Moerbei zijde, en een beetje bamboe.

De maandag na het weekend kon ik me niet meer beheersen, en heb ik de lonten die gevlochten waren losgehaald, zodat ik alle kleuren bij elkaar kon zien. Ik vond de pakketjes al heel mooi bij elkaar, maar van de losse lonten kan ik helemaal mijn ogen niet afhouden.

Dinsdag heb ik de lange lonten in zes delen gescheurd. Met wol gaat dat het beste als je je handen niet te dicht bij elkaar houdt en langzaam uit elkaar trekt. Bij de losse wol gaat dat gemakkelijker dan bij wol die door het verven een beetje steviger is geworden. Nu heb ik dus 5×6 stukken lont.
Omdat de strengen gemengd zijn geverfd, zijn de kleuren in de lonten niet helemaal gelijk. Het wordt steeds mooier!

Daarna heb ik per kleur, de lonten in de lengte in 4 stukken gescheurd, en heb ik dus 4x5x6 stukken. Deze heb ik per kleur apart in een zak gestopt, zodat ik ze even apart kan zetten. En omdat ik niet heel goed zat op te letten, had ik van een kleur te weinig slierten. En moest toen puzzelen met een weegschaal om weer eenzelfde aantal strips te krijgen. De strips hebben niet allemaal hetzelfde gewicht, maar ik denk niet dat dat erg is. Ik ga het in ieder geval niet meer veranderen.

En dan kan het combineren beginnen!
Van elke kleur pak ik telkens een stukje lont, dat worden dus steeds vijf strips, en daar maak ik een losse “cupcake” van. Eerst probeer ik nog om ”mooie” combinaties te maken, maar dat is onbegonnen werk. Dus werk ik dapper door en de stapel lontjes slinkt gestaag. En aan het einde heb ik geen strips meer over, maar 24 prachtige bolletjes. Het wordt steeds mooier!

Nu laat ik de bolletjes liggen totdat ik er mee ga spinnen. Dat is natuurlijk wel erg moeilijk, maar eerst moet ik nog iets anders opspinnen, er ligt nog een gebreide deken die bijna klaar is, en ik ga nog een paar dagen met onze dochter naar Praag. Dus eind oktober kan ik vast wel beginnen met het eerste bolletje!

Eind vorig jaar kreeg ik de statistieken van mijn weblog, cijfertjes en grafiekjes. Dat vind ik leuk, maar het was wel bedroevend dat ik slechts 3 keer iets had gepost vorig jaar. Wel had ik drie keer het Opera House in Sydney vol met lezers uit 44 landen. Voornamelijk uit Nederland en Belgie maar ook uit Scandinavie en Amerika. De drukste dag was 31 juli (terwijl ik lekker met vakantie was!). En het meest gelezen stukje was Wol verven op zonne-energie, hierop kreeg ik zelfs een reactie van een energie bedrijf.
Om al die volgers niet teleur te stellen, en omdat ik het zelf ook leuk vind om te doen, heb ik me voorgenomen om meer te posten. En wanneer kan je dan beter beginnen dan op 1 januari met met een korte samenvatting van het vorige jaar?

Het Autumn vest van Kaauni wol heb ik bij de schouder dichtgenaaid. Tijdens de breigroep hebben we besproken hoe je het veiligste in je trui kan knippen. Eerst heb ik een zigzagsteekje gestikt, waarna ik  het armsgat heb open geknipt. Met de eerste mouw ben ik nu halverwege.

In het voorjaar ben ik samen met Annelies in het huisje van Dineke in Zweden geweest. Ik heb daar het materiaal gesponnen dat we op de Landelijke Spindag hadden gekregen. We kregen allemaal vier verschillende mengsels, door ruilen zonder te huilen had ik uiteindelijk alleen materiaal in geel/groen/blauw. Er zat ook nog een beetje witte acryl bij, waarvan ik het meeste niet heb gebruikt. De draad heb ik gesponnen met een Woolee Winder die de draad heel netjes over je spoel verdeelt tijdens het spinnen zodat je dit niet zelf hoeft te doen. Vooral bij het twijnen is dit heel prettig. Van de draad heb ik later in het jaar polswarmers gebreid. Op de foto zie je dat ik niet genoeg garen had voor mijn derde polswarmer, de eerste ben ik verloren toen ik ze voor de eerste keer aanhad.

In Zweden heb ik ook een heel mooi linnen/katoenen garen gekocht om een trui van te breien. Daar ben ik ook al mee begonnen, dus hierover zal dit jaar ook nog een stukje komen.

In de zomer hebben we met de breigroep voor Inez kleine truitjes gebreid. Ik heb het patroontje geschreven voor het truitje. Zij maakt poppetjes die de truitjes aan krijgen, en als haar kinderboekje wordt uitgegeven krijgen de eerste klanten deze erbij cadeau. Het was erg leuk om met de groep aan eenzelfde patroon te werken. En al heb je allemaal hetzelfde patroon, er zijn heel veel verschillende truitjes gebreid.

Toen we van de zomer in Noorwegen op een markt waren, heb ik van een Noorse spinster geleerd hoe je met korstmos kan verven. Tijdens onze wandelingen op de hoogvlakte hebben we diverse korstmossen verzameld. Deze moeten eerst een paar maanden in water met ammonia blijven staan. Ze mogen er nu wel uit, en binnenkort ga ik er mee verven.

Het laatste project van 2014 was een mysterie KAL. Vantevoren wist ik dat het een sjaal zou worden met ingewikkelde kabelpatronen. En hoeveel garen ik nodig had. Vanaf november kwam elke week een deel van het patroon. Helaas moest ik vanwege een blessure bij het derde deel afhaken. Gelukkig ben ik nu weer heel voorzichtig begonnen met elke dag een toertje breien.

Dit jaar zijn er dus genoeg projecten om over te schrijven, ik wens iedereen een heel creatief 2015!

Op de breibeurs had ik blauwe en paarse Bayardine (acryl) gekocht, en ook paarse merino. Daar heb ik nog wat blauwe merinowol bijgemengd op de kaardemolen. Daarbovenop heb ik wat draadjes Sari-zijde gelegd. Bij het spinnen werden die zijdedraadjes een beetje rommelig in de draad, maar het gaf wel een leuk accentje omdat ze rood, zwart en blauw zijn. De draad heb ik wat dikker gesponnen dan ik normaal doe, en het ging verbazend snel. Nadat ik alles had gesponnen, heb ik twee draden samen getwijnd. Met deze draad ben ik toen gaan breien.

Omdat ik niet wist hoeveel garen ik nodig zou hebben voor een vest zonder mouwen, ben ik middenachter begonnen met een opzet op een draad, zodat ik later hier weer verder zou kunnen breien voor de andere helft. Ik had een eenvoudig patroon gekozen, een rechte lap met twee gaten voor de armen. Voor het mooie heb ik langs de hals en voorkant een dubbelzijdige kabel gebreid. Met een speld kan ik het vest hoog of laag dichtmaken.

Als dank voor mijn hulp heb ik van Dineke een blending board van Ashford gekregen. Dat moet natuurlijk meteen uitgeprobeerd worden. In de kast ligt nog een zak vol met lonten wol om mee te vilten. Die liggen gewoon te wachten totdat ze met elkaar gemengd mogen worden (ze waren van lang geleden toen dochter Fenna tijdens de vakantie een hele mooie draak heeft gevilt). Van elke kleur leg ik wat plukken op het board, je kan het in strepen leggen, maar ik leg het gewoon willekeurig wat plukken neer.

Daarna met een kwast de vezels in het board duwen, ik gebruikte het silicone kwastje uit de keuken, maar daar bleven de vezels aan vast kleven. Vervolgens met de borstel de vezels goed mengen. In het begin is het een beetje uitzoeken hoeveel je moet neerleggen om er later een mooi rolletje van af te kunnen halen. Maar als ik het nog een paar keer heb gedaan, zal je het vanzelf wel aanvoelen.

En dan komt het… met twee ronde stokjes ga je de wol oprollen. En niet te strak want dan krijg je de stokjes niet meer uit je rolletje. De eerste keer was er een beetje weinig wol, en kon ik twee rolletjes maken, waarvan de ene ook nog in twee stukjes scheurde. Daarna heb ik wat meer wol neergelegd en kom ik er drie van het bord rollen. Ik wil eerst een heleboel rolletjes maken, voordat ik er mee gaan spinnen. Gelukkig zijn de weersvoorspellingen dit weekend erg slecht, en kunnen we niet naar buiten!

We zijn terug van een maand Zweden en Noorwegen, en hebben het daar heerlijk gehad, maar dat staat op het andere weblog Fishfreak. Mijn weblog gaat over wol, spinnen, breien en alle andere dingen die ik leuk vind. En omdat ik hier al heel lang niets meer heb geschreven, even een up-date-je van de vakantie.

Op de heenreis in de auto en op de boot heb ik heerlijk kunnen breien aan de Twisted sokken, de opzet had ik al voor de vakantie gemaakt, en het patroon had ik al goed bestudeerd, zodat ik alleen maar hoefde te breien (het is een patroon dat op Ravelry en Knitty staat). Tijdens de vakantie heb ik er zo nu en dan aan gewerkt, en op de laatste camping heb ik beide sokken afgehecht. En als het niet zulk mooi weer was, had ik ze vast al eens aangetrokken.

Op de terugweg ben ik begonnen met een sjaal. De wol (ja, echte) heb ik gekocht in een Noorse winkel die Nille heet, een winkel die ook huishoudartikelen en schoolartikelen verkoopt. Ik ben gevallen voor de mooie blauw/groene kleuren (die zijn helaas niet goed op de foto). Verder ben ik geen echt leuke wolwinkels tegengekomen, maar dat is ook logisch als je meer in de natuur bent, dan in steden. De sjaal ben ik aan het breien met dubbelzijdige kabels en gerstekorrel.

In Zweden heb ik wel een boekje gekocht, in Jokkmokk. We gingen daar naar toe omdat we het zo’n leuke naam vinden, bovendien ligt dit nagenoeg op de Poolcirkel. In de gamle apotek (een prachtig houten gebouw dat vroeger dus een apotheek was) was een brei tentoonstelling van de dames van de Husflid (huisvlijt). Jammergenoeg waren ze erg verlegen en spraken ze bijna geen Engels, en ik ben erg slecht in Zweeds, dus konden ze me niet uitleggen waarmee ze de natuurlijk geverfde wol hadden geverfd.

Het was verder erg leuk om daar rond te wandelen tusse de gebreide sokken en wanten, en te kijken bij de weefgetouwen. Het boekje ging ik afrekenen, en heb er nog een klein souvenirtje bijgekocht (alleen maar omdat ik het zo leuk vond dat ze zo vreselijk hun best deden voor ons!).

En ik heb ook nog een setje frimerken (postzegels) gekocht in de supermarkt, omdat er breiafbeeldingen op stonden.

Voordat we vertrokken had ik ook nog de geverfde vezels die ik vorig jaar gekregen had op de Landelijke Spindag in de hobbykrat gestopt. Ik had het thuis geverfd en gekaard, en heb een beetje gesponnen op een spintol en getwijnd op de Andean manier die ik al eerder heb beschreven. Maar ik vond het niet zo heel fijn spinnen. Als het klaar is, zal ik er wel een logje aan wagen.

Tot zover Insteken, omslaan … in de vakantie, nu ga ik me voorbereiden op een paar leuke breiworkshops die ik bij de Spinners in Den Haag ga geven.