In september ben ik met een paar spin- en breivriendinnen naar het Strikkefestival op het eiland Fanoe in Denemarken geweest. De reis was georganiseerd door Idebe, waar ik ook twee jaar geleden mee naar Yarndale ben geweest.
Het waren drie feestelijke dagen. Niet vanwege het weer, het stormde behoorlijk en op zaterdag stroomde de hele kade over. Maar wel omdat we drie dagen werden ondergedompeld in alles wat met breien had te maken. We sliepen in een hotel op het vaste land, en op de ferry naar het eiland zaten we al te breien.

En tijdens de feestavond konden we gewoon tussen de gangen in weer verder breien. Dat deed iedereen! Veel kraampjes, lezingen en workshops, tentoonstellingen en leuke mensen. Natuurlijk moest er het een en ander gekocht worden.
Bij de Danish Dyelot heb ik prachtige sokkenwol gekocht, de sokken zijn al bijna af. En deze keer zijn ze voor mezelf. We hebben allemaal de nieuwe rondbreinaalden van Lykke gekocht, gemaakt van aangespoeld hout (driftwood). Niet omdat we geen breinaalden meer hebben, maar gewoon omdat ze heerlijk glad zijn, en de overgang van naald naar draad ook gladjes verloopt. En ze zien er ook heel mooi uit, grijsbruin (ja, daar kan ik heel blij van worden!)

En waar ik echt op zoek voor was gegaan was garen om mouwen te breien in een oud spijkerjasje. En dat heb ik gevonden bij Uld Fisken, een huisje dat langs de wandelroute lag in het zuiden van het eiland. Het heeft de kleur van het eiland, vind ik. Het lijkt op het hele brede strand van Fanoe-bad.

Behalve garens en naalden heb ik ook een paar oorbellen gekocht die weer prachtig kleurden bij mijn Deense shirtje van Hanne Falkenberg dat ik heb gebreid. Het was in een keramiekwinkeltje, waar in de etalage yarnbowls stonden, waarin breiwerkjes lagen. Terwijl ik stond af te rekenen, zagen de anderen een leuk breiwerkje. De verkoopster heeft ons laten zien hoe het gebreid moest worden, en ‘s avonds in het hotel hebben we het samen uitgeprobeerd. In de bus terug naar huis heb ik het nog een paar keer uitgelegd en verschillende manieren uitgeprobeerd.

Tijdens de terugweg heb ik ook de Moebius sjaal voor een vriendin af gemaakt, die ik heb gebreid van de restjes van mijn Combo vestje.
Het waren een paar heerlijke dagen, waar ik met heel veel plezier op terug kijk.

Het vestje is nu helemaal af. Vanmorgen heb ik het van het bed geplukt waar ik het op gespeld had om te blocken.
Maar ik zal bij het begin beginnen. Toen ik begon met het combo project had ik al een patroon voor een vestje in gedachten. Maar twijfelkont als ik ben, toen ik kon gaan breien heb ik eerst nog eens uren door Ravelry gescrold om naar een “nog beter” patroon te zoeken. En natuurlijk was mijn eerste keuze, de Corinne (zie Ravelry), het allerbeste.

Na mijn eerste poging vond ik het vestje te kort. Dus terugbreien! (uithalen klinkt zo negatief). Daarna meer steken opgezet. Het vestje wordt dwars gebreid. Het begin is het linkervoorpand, dan een mouw, het achterpand, weer een mouw en dat het rechtervoorpand. Het model komt er in door de verkorte toeren. Daardoor is het aan de bovenkant smaller dan aan de onderkant.

Tijdens het breien bleef ik maar tellen of ik genoeg bollen zou hebben. Uiteindelijk heb ik nog 2 bolletjes over. Ruim genoeg om eventueel de mouwen te verlengen. Het vestje heeft nu een driekwart mouw. 
Daarna kwam nog de uitdaging om goede knopen te zoeken, gelukkig hebben wij op de markt een kraam met een heel uitgebreid assortiment knopen. Ik heb drie grote knopen aan de bovenkant genaaid.

Het vestje was klaar, ik heb het gewassen in de Eucalan, en daarna drooggemaakt door het in een handdoek te leggen en daarop een dansje te doen. Het halfdroge vestje heb ik op maat op bed gelegd (eerst een plastic zak met daarover een handdoek) en op maat vastgespeld. Zo heb ik het laten drogen, en vanmorgen dus los gehaald. Ik vond het heel spannend om te passen, maar het zit goed! Alle draadjes zijn netjes weggewerkt, en nu kan ik het gaan dragen.

Ondertussen heb ik al weer een hoeveelheid materiaal verzameld om een nieuwe combo te gaan spinnen (blauw, turquoise, paars).

Eind vorig jaar kreeg ik de statistieken van mijn weblog, cijfertjes en grafiekjes. Dat vind ik leuk, maar het was wel bedroevend dat ik slechts 3 keer iets had gepost vorig jaar. Wel had ik drie keer het Opera House in Sydney vol met lezers uit 44 landen. Voornamelijk uit Nederland en Belgie maar ook uit Scandinavie en Amerika. De drukste dag was 31 juli (terwijl ik lekker met vakantie was!). En het meest gelezen stukje was Wol verven op zonne-energie, hierop kreeg ik zelfs een reactie van een energie bedrijf.
Om al die volgers niet teleur te stellen, en omdat ik het zelf ook leuk vind om te doen, heb ik me voorgenomen om meer te posten. En wanneer kan je dan beter beginnen dan op 1 januari met met een korte samenvatting van het vorige jaar?

Het Autumn vest van Kaauni wol heb ik bij de schouder dichtgenaaid. Tijdens de breigroep hebben we besproken hoe je het veiligste in je trui kan knippen. Eerst heb ik een zigzagsteekje gestikt, waarna ik  het armsgat heb open geknipt. Met de eerste mouw ben ik nu halverwege.

In het voorjaar ben ik samen met Annelies in het huisje van Dineke in Zweden geweest. Ik heb daar het materiaal gesponnen dat we op de Landelijke Spindag hadden gekregen. We kregen allemaal vier verschillende mengsels, door ruilen zonder te huilen had ik uiteindelijk alleen materiaal in geel/groen/blauw. Er zat ook nog een beetje witte acryl bij, waarvan ik het meeste niet heb gebruikt. De draad heb ik gesponnen met een Woolee Winder die de draad heel netjes over je spoel verdeelt tijdens het spinnen zodat je dit niet zelf hoeft te doen. Vooral bij het twijnen is dit heel prettig. Van de draad heb ik later in het jaar polswarmers gebreid. Op de foto zie je dat ik niet genoeg garen had voor mijn derde polswarmer, de eerste ben ik verloren toen ik ze voor de eerste keer aanhad.

In Zweden heb ik ook een heel mooi linnen/katoenen garen gekocht om een trui van te breien. Daar ben ik ook al mee begonnen, dus hierover zal dit jaar ook nog een stukje komen.

In de zomer hebben we met de breigroep voor Inez kleine truitjes gebreid. Ik heb het patroontje geschreven voor het truitje. Zij maakt poppetjes die de truitjes aan krijgen, en als haar kinderboekje wordt uitgegeven krijgen de eerste klanten deze erbij cadeau. Het was erg leuk om met de groep aan eenzelfde patroon te werken. En al heb je allemaal hetzelfde patroon, er zijn heel veel verschillende truitjes gebreid.

Toen we van de zomer in Noorwegen op een markt waren, heb ik van een Noorse spinster geleerd hoe je met korstmos kan verven. Tijdens onze wandelingen op de hoogvlakte hebben we diverse korstmossen verzameld. Deze moeten eerst een paar maanden in water met ammonia blijven staan. Ze mogen er nu wel uit, en binnenkort ga ik er mee verven.

Het laatste project van 2014 was een mysterie KAL. Vantevoren wist ik dat het een sjaal zou worden met ingewikkelde kabelpatronen. En hoeveel garen ik nodig had. Vanaf november kwam elke week een deel van het patroon. Helaas moest ik vanwege een blessure bij het derde deel afhaken. Gelukkig ben ik nu weer heel voorzichtig begonnen met elke dag een toertje breien.

Dit jaar zijn er dus genoeg projecten om over te schrijven, ik wens iedereen een heel creatief 2015!

Van een brei-collega uit Zweden kreeg ik een mooi Excelbestandje met mijn Autumn patroon, zodat ik het netjes kan volgen door een regel te selecteren. Maar ondanks dat, kwam ik in de derde toer van de derde rij blaadjes een fout tegen. En niet een foutje waar ik even overheen kon breien.

Ik kon kiezen of ik drie naalden ging uithalen (meer dan 1000 steken) of dat ik een kleine operatie ging uitvoeren. Ik heb voor het laatste gekozen omdat ik dat een leuke uitdaging vond. Door de steken die wel goed waren, drie naalden lager, heb ik een breinaaldje gestoken. Daarna heb ik de steken van de naalden daarboven uitgehaald, en toen moest ik wel verder.

Aan de achterkant moest ik eerst de goede draden pakken voor de eerste toer die ik ging breien. De toer heb ik volgens het patroon (twee keer gekeken of ik het nu wel goed deed!) gebreid, bij de laatste steek had ik nog een klein beetje rode draad over, en toen heb ik met een beetje prutsen en voorzichtig trekken de draad netjes verdeeld over de toer. De tweede en derde toer waren net weer een beetje te strak aan het einde, dus hier weer een beetje de andere kant op geprutst.
Ik ben trots op het resultaat! Omdat de draad niet heel gelijkmatig is, en er aan de achterkant flotteringen zijn van de meegebreide draad, zie je het bijna niet.
Nu kan ik weer gewoon verder breien (de kleuren op de foto’s komen niet overeen met de echte kleuren, die zijn groen (geel/oranje) en rood (licht/donker).

Op de breibeurs had ik blauwe en paarse Bayardine (acryl) gekocht, en ook paarse merino. Daar heb ik nog wat blauwe merinowol bijgemengd op de kaardemolen. Daarbovenop heb ik wat draadjes Sari-zijde gelegd. Bij het spinnen werden die zijdedraadjes een beetje rommelig in de draad, maar het gaf wel een leuk accentje omdat ze rood, zwart en blauw zijn. De draad heb ik wat dikker gesponnen dan ik normaal doe, en het ging verbazend snel. Nadat ik alles had gesponnen, heb ik twee draden samen getwijnd. Met deze draad ben ik toen gaan breien.

Omdat ik niet wist hoeveel garen ik nodig zou hebben voor een vest zonder mouwen, ben ik middenachter begonnen met een opzet op een draad, zodat ik later hier weer verder zou kunnen breien voor de andere helft. Ik had een eenvoudig patroon gekozen, een rechte lap met twee gaten voor de armen. Voor het mooie heb ik langs de hals en voorkant een dubbelzijdige kabel gebreid. Met een speld kan ik het vest hoog of laag dichtmaken.

We zijn terug van een maand Zweden en Noorwegen, en hebben het daar heerlijk gehad, maar dat staat op het andere weblog Fishfreak. Mijn weblog gaat over wol, spinnen, breien en alle andere dingen die ik leuk vind. En omdat ik hier al heel lang niets meer heb geschreven, even een up-date-je van de vakantie.

Op de heenreis in de auto en op de boot heb ik heerlijk kunnen breien aan de Twisted sokken, de opzet had ik al voor de vakantie gemaakt, en het patroon had ik al goed bestudeerd, zodat ik alleen maar hoefde te breien (het is een patroon dat op Ravelry en Knitty staat). Tijdens de vakantie heb ik er zo nu en dan aan gewerkt, en op de laatste camping heb ik beide sokken afgehecht. En als het niet zulk mooi weer was, had ik ze vast al eens aangetrokken.

Op de terugweg ben ik begonnen met een sjaal. De wol (ja, echte) heb ik gekocht in een Noorse winkel die Nille heet, een winkel die ook huishoudartikelen en schoolartikelen verkoopt. Ik ben gevallen voor de mooie blauw/groene kleuren (die zijn helaas niet goed op de foto). Verder ben ik geen echt leuke wolwinkels tegengekomen, maar dat is ook logisch als je meer in de natuur bent, dan in steden. De sjaal ben ik aan het breien met dubbelzijdige kabels en gerstekorrel.

In Zweden heb ik wel een boekje gekocht, in Jokkmokk. We gingen daar naar toe omdat we het zo’n leuke naam vinden, bovendien ligt dit nagenoeg op de Poolcirkel. In de gamle apotek (een prachtig houten gebouw dat vroeger dus een apotheek was) was een brei tentoonstelling van de dames van de Husflid (huisvlijt). Jammergenoeg waren ze erg verlegen en spraken ze bijna geen Engels, en ik ben erg slecht in Zweeds, dus konden ze me niet uitleggen waarmee ze de natuurlijk geverfde wol hadden geverfd.

Het was verder erg leuk om daar rond te wandelen tusse de gebreide sokken en wanten, en te kijken bij de weefgetouwen. Het boekje ging ik afrekenen, en heb er nog een klein souvenirtje bijgekocht (alleen maar omdat ik het zo leuk vond dat ze zo vreselijk hun best deden voor ons!).

En ik heb ook nog een setje frimerken (postzegels) gekocht in de supermarkt, omdat er breiafbeeldingen op stonden.

Voordat we vertrokken had ik ook nog de geverfde vezels die ik vorig jaar gekregen had op de Landelijke Spindag in de hobbykrat gestopt. Ik had het thuis geverfd en gekaard, en heb een beetje gesponnen op een spintol en getwijnd op de Andean manier die ik al eerder heb beschreven. Maar ik vond het niet zo heel fijn spinnen. Als het klaar is, zal ik er wel een logje aan wagen.

Tot zover Insteken, omslaan … in de vakantie, nu ga ik me voorbereiden op een paar leuke breiworkshops die ik bij de Spinners in Den Haag ga geven.

Met het mooie lavendelblauwe linnen garen uit Litouwen (LitYarn) dat ik van Dineke had gekregen heb ik een kanten sjaaltje gebreid. Op Ravelry (een site waar je hele mooie patronen kunt vinden) heb ik het patroon Annis gevonden. Ook deze keer moest ik het aantal steken uitrekenen omdat ik een ander garen ging gebruiken dan het garen dat werd beschreven. Ik vind kantbreien erg leuk om te doen. Als je net met een patroontje begint, snap je nog niet precies wat de bedoeling is. Maar na een paar naalden had ik precies door hoe het patroon in elkaar zat. En toen het patroontje klaar was, vond ik het jammer dat het al zover was. Daarna kwam het stuk met verkorte toeren. En bij dit patroon brei je eerst nog drie steken door na de mindering, voordat je het werk keert. Zo krijg je geen gaatjes op de plaats van het keerpunt.
De afkanttoer heb ik afgekant in de surprisingly stretchy bind-off van Jeny. Als je gewoon afkant, krijg je vaak een strak randje in je werk, en dat is zonde. Je moet dus een beetje extra draad in je afwerking gebruiken, en dat doe je door een extra omslag te maken voordat je een steek breit. Eerst haal je de omslag over de steek, en daarna haal je de vorige steek over de laatste steek heen. Het is echt een verrassing, je krijgt een mooie soepele afkanting.
Dan denk je dat je klaar bent, maar ik heb geleerd dat je altijd je breiwerk moet blocken. Dus heb ik een enorme plaat piepschuim uit de schuur gehaald, en op het bed gelegd. Het sjaaltje had ik al in een sopje gedaan. Na het uitspoelen moest ik het volgens een Engelstalige site tegen de muur van de douche whappen. Geen vertaling, maar ik heb het gewoon tegen de muur laten kletsen (en daar is in het Engels vast geen vertaling voor). Toen het meeste water eruit was gekletst heb ik het sjaaltje met kopspelden op het schuim geprikt. Na het drogen heb ik de spelden er uit gehaald. En toen bleef het sjaaltje zo stijf als een plank liggen. Dat was niet de bedoeling! Ik heb het toen maar een beetje heen en weer gefrommeld en geknepen, en daar werd het gelukkig ietsje soepeler van. 

Een hele tijd geleden had ik eens beloofd om voor een collega een kroon te breien. Haar buurjongetje had van een andere collega een gehaakte vikingmuts gekregen, haar buurmeisje kreeg een kroon. De kroon had ik ergens op internet zien staan, maar daar stond geen patroon bij. Ik had wel begrepen dat het iets met kantsteken te maken had, maar hoe het precies in elkaar zat kon ik niet doorgronden. Binnenkort hebben wij een Koningsdag, dus ben ik wat beter gaan zoeken en vond ik op Ravelry een patroon. Dat moest ik wel wat aanpassen omdat ik ander garen had. Het patroon is niet zo heel moeilijk, eerst een paar punten maken door minderingen, daarna een stukje waarbij je gaatjes maakt en de minderingen blijft herhalen. En onderaan heb ik nog een randje met gaatjes gebreid. De edelstenen zijn noppen met een andere kleur. Het patroon ken ik nu uit mijn hoofd, omdat ik het een paar keer heb geprobeerd. De eerste kroon werd te klein, en de edelstenen werden niet zoals ik had gehoopt. En toen ik ging uitrekenen hoeveel steken en punten ik moest breien, moest ik een paar keer opnieuw beginnen. Ik heb weer veel geleerd!

Vorige week heb ik de oude mobiel, met Internet, van Eelco overgenomen. En daar ging ik een hoesje voor breien van zelfgeverfde en gesponnen wol. Ik was begonnen met een mooie tubular cast on, een heel professionele opzet. Je ziet geen opzetdraad, en het is een heel elastische rand. Bij het Betere Breiwerk leerden we echter een hele mooie naadloze opzet, zeer geschikt voor sokken. Maar ook heel geschikt voor mobielhoesjes. Op de terugweg in de trein heb ik mijn breiseltje uitgehaald en heb ik geoefend met de naadloze opzet op een rondbreinaald. En ik heb er een foto van gemaakt, met mijn “nieuwe”  mobiel. Nadat ik vandaag heel wat huiswerk heb gebreid, heb ik ook het hoesje afgebreid en afgewerkt met de tubular bind off. Die ziet er net zo netjes uit als de opzet. Ik had nog een klein restje wol over, waarvan ik een stukje om het snoertje heb gebreid. Nu weet ik meteen welk snoertje ik moet hebben als ik ga opladen!

Gisteravond heb ik mijn sokken afgebreid, en vanmorgen de draadjes afgehecht. Het zijn spiraalsokken, bij de Zeeman hadden ze daar een boekje over. Het garen is Regia sokkenwol, en de draad heeft hele korte kleurstreepjes. Het patroon is supersimpel, je begint met de opzet en breit en paar steken recht en een paar steken averecht, in mijn sokken 4 recht,4 averecht. Dit herhaal je een paar naalden, in mijn geval drie naalden. En dan schuif je een steekje op, zodat je patroon langzaam gaat draaien. Door die draaiing gaat de sok ook goed om je voet vormen en hoef je geen hiel te breien. Als je denkt dat de sok lang genoeg is, kan je de teen gaan breien. Ik heb een gewone rechte teen gebreid, maar als je een ronde teen breit, maakt het niet uit hoe je de sok aantrekt, zit altijd goed!