Vorig jaar ben ik gestopt met drie dagen werken, en ik had nooit gedacht dat ik het daarna zo druk zou hebben. Het “grote gat” viel na onze heerlijke lange vakantie naar Denemarken, Noorwegen en Zweden. Wat moest ik gaan doen? In mijn dromen over de tijd nadat ik gestopt was, zaten genoeg activiteiten. Behalve mijn hobby’s had ik zelfs plannen om het huis lekker op te gaan ruimen!
Maar ik zat na die vakantie op de bank, en mijn breiwerk lag in een tas naast die bank. Ik keek naar de boekenkast die best opgeruimd kon worden. En ik bleef zitten, met een kop thee, en daarna nog één met een koekje (niet eens zelfgebakken, dat was ook gedroomd).

Er moest actie komen, maar hoe dan?
Tijdens het scrollen op de laptop, kijkend naar allerlei leuke dingen op Pinterest, kwam ik het fenomeen “junkjournal” tegen. Daar werd ik wel blij van, en ik kocht een internet workshop van Joke Hardenbol. Op een maandag begon ik met vouwen, knippen, verven en plakken, en na twee dagen bezig zijn, begon de flow te komen. Als manlief na het ontbijt naar zijn werk ging, was ik snel aan het opruimen om daarna verder te kunnen met mijn eerste junkjournal, waar ik natuurlijk niet alles meteen goed deed, maar toch heel blij van werd. Dat was ongeveer een half jaar geleden, en het lijkt me leuk om jullie elke maand te vertellen wat ik nog meer doe met al mijn vrije tijd.

Het werk is nog niet helemaal afgesloten, ik werk nog een paar uurtjes per maand ter ondersteuning van mijn collega’s. Ik geef elke week breiles aan een klein groepje enthousiaste dames. En daarnaast ga ik naar de spingroep, om wol te spinnen, te breien en vooral veel te kletsen! En naast deze vaste bezigheden, heb ik ook altijd meerder projecten op de breinaalden staan. Dat is nu een trui die ik voor de tweede keer aan het breien ben, de eerste keer was ik al bijna klaar met voor- en achterpand, toen ik tot de ontdekking kwam dat ik het beter uit kon halen. De trui is vanaf het halsboord gebreid, dat is heel fijn. Je zet een aantal steken op, begint in het rond te breien, en je meerdert telkens zodat je trui langzaam de juiste pasvorm krijgt. En je kan steeds even passen of je wat moet veranderen.

Verder is er een paar warme sokken voor onze dochter van de naalden gekomen, en als cadeautje ook nog een gebreid vaatdoekje voor de nieuwe keuken van een vriendin.
De Handwerkbeurs was dit jaar in Houten, en daar ben ik met mijn vriendin naartoe geweest, zo ontzettend leuk! Behalve dat we alle kramen langs gegaan zijn, hebben we ook heerlijk bijgekletst. En het leukste was dat ik een toegangskaartje had gewonnen van Dutch Wool Diva. Voor mijn vriendin had ik ook nog een verlaat verjaarscadeautje gekocht, en er een mooie verpakking voor gemaakt. Het cadeau was een wasstempel, en ik had er ook een voor mezelf gekocht, gewoon omdat het zo leuk is.

Vorig jaar was ik op de boekbindersbeurs in de Pieterskerk in Leiden, en daar heb ik me opgegeven voor een Leerzame Zaterdag bij Papyrus. Deze zaterdag gingen we enveloppen vouwen, een leporello en een mooi omslag maken. De inspiratie kwam uit het vouwboek “Art of the fold” van Hedi Kyle en Ulla Warchol, en wat bleek! Dat boek had ik al eens gekocht, en er zelf ook al eens iets uit gemaakt. Het was zo’n leuke dag dat ik in april naar een andere Leerzame Zaterdag ga.

Eind januari heb ik zelf een workshop garen verven gegeven. Een leuke groep die enthousiast een aantal strengen heeft geverfd met wol- en katoenverf. En iedereen had zijn eigen manier om een kleurcombinatie te maken en daar dan ook nog eens een eigen touch aan te geven. Felle strepen en mooie zachte kleurovergangen. Het was niet alleen leuk voor de cursisten maar ook voor mij. Het kostte dagen met voorbereiding, want behalve de verf oplossen en in potten doen, vond ik het ook leuk om ze een labeltje te geven dat aan de streng gehangen kan worden.
Dat heb ik gemaakt door een zelf ontworpen label te maken op mijn snijapparaat Cricut Joy, en daar met de gelliplate een print op te maken. Ook dat is heel leuk om te doen.

Volgende maand zal ik proberen weer een blogje te schrijven, maar als ik het te druk heb, dan komt het er misschien niet eens van.

In mijn vorige blog schreef ik over het breipatroontje voor de Waldorfpoppen. Toen ik het jasje aan het ontwerpen was, kwamen we te praten over het verven van garen, en het leek Kamrin een leuk idee om de patroontjes als een pakketje te verkopen, samen met een bolletje handgeverfd garen.
Dat leek mij natuurlijk ook leuk, en snel bestelde ik bij World of Wool een kilo Blue Faced Leicester wol in sokkendikte. Dat garen had ik ook gebruikt voor het spikkeltjesgaren, en ik had daar nog een beetje van over, zodat ik alvast aan een proefje kon beginnen. Eerst een verfbad gemaakt in de tinten oranje, met een klein beetje paars. Dit was gebaseerd om mijn combo-vestje. Het vestje zag er goed uit, en ondertussen was de kilo binnengekomen.
Eerst heb ik strengetjes gemaakt van ongeveer 20 gram. Dit is ruim voldoende om een vestje van te breien. De strengetjes heb ik lekker rommelig uitgespreid op het aanrecht. Daarna heb ik op mijn eigen wijze “een beetje van dit en een beetje van dat” een blauw-turquoise en een paars-roze variant geverfd. Na het stomen en uitspoelen heb ik daar weer bolletjes van gemaakt. En daaromheen een echt Kat-banderolletje gedaan.
Kamrin heeft het pakketje te koop in haar atelier en via de webshop www.waldorfdollsupplies.nl

Binnenkort gaan we met de spin- en breigroep wol verven. Omdat ik goed voorbereid wil zijn, heb ik een aantal video’s op Youtube bekeken over speckled yarn. Uiteindelijk heb ik daarna mijn eigen methode uitgeprobeerd.

Allereerst heb ik het garen met wat azijn in lauw water een tijdje laten weken (100 gram garen en 1 eetlepel azijn, ongeveer een half uurtje).
Terwijl dat stond, heb ik in de keukenkast, de schuur en mijn hobbykamer gezocht naar spullen waar ik mee kon spikkelen. In de filmpjes werd het met tandenborstels, kwasten en je vingers gedaan. Dat werkte allemaal wel goed, maar ik raakte het meest enthousiast van de zeefjes. Ik vond een oud theezeefje dat ooit eens in een theepot had gepast, en ook een zeefje van een kweekbakje voor “spruitjes”. Daarvan is ooit het glazen bakje gesneuveld. En ja, wie wat bewaard, die heeft wat!

Ik had het kleine stoompannetje al klaargezet, en ook mijn handschoenen en stofmasker. De verf van Ashford gepakt, in de kleuren roest, geel, zwart, donkerblauw en teal (donker turkoois). En het feest kon beginnen. Op het aanrecht heb ik twee stroken plastic folie neergelegd en daarop de uitgewrongen wol (die voelde nog klam aan). Eerst netjes als een streng, en daarna heb ik er met mijn vingers wat doorheen gewoeld zodat de verf ongelijkmatig op de draden zou kunnen komen.

Met een lepeltje heb ik een puntje verf in het zeefje gedaan, doe dit boven een bakje, want de verf gaat er meteen een beetje doorheen. Je kan het ook boven de wol doen, maar je kan dat niet goed doseren.
Nu hield ik het zeefje boven de wol en tikte er voorzichtig met mijn vinger tegenaan. Ik begon in een hoekje met roest, het werden minuscuul kleine stippeltjes. Daarna wat geel er over heen. Het andere deel bedekte ik met het zwarte, blauwe en turkooise poeder. Het lijkt alsof er bijna niets op zit, maar als je er voorzichtig met je handen een beetje doorheen woelt, dan zie je dat de kleur gaat hechten aan de wol. Hoe natter de wol is, des te meer verspreid de verf zich. Als het naar je zin is, maak je een mooi pakketje van de wol die je inpakt in de folie. Ondertussen zet je de warmtebron onder je stoompan aan.

Het pakketje gaat dan in de pan, en je laat het ongeveer een half uurtje stomen. Daarna goed uitspoelen, als het water helder is, dan is het goed. Eventueel nog een tijdje langer sudderen. Het kan ook zijn dat je gewoon te veel verf hebt gebruikt, en dat moet je er dan eerst weer uitwassen.
Ik ben erg blij met het resultaat, en de kleuren passen goed bij twee jassen. Het ziet er nu naar uit dat het een sjaal gaat worden.

In Noorwegen sprak ik met een Noorse spinster die prachtige paars-roze wol aan haar spinnewiel had gehangen. Zij sprak niet zo goed Engels, en ik maar een klein beetje Noors, maar met wat heen en weer vragen en hulp van een jongere breister, ben ik aan de weet gekomen hoe zij die wol had geverfd. De verf is afkomstig van korkje, dat is een mos dat ze met een mes van de stenen afschrappen. Dus toen we een paar dagen later op de fjell waren, heb ik voorzichtig wat mos losgekrapt. Volgens de vrouw hoefde ik er niet veel van te hebben voor het verven van meerdere tinten, een handjevol. Later toen we in Rondane waren, zagen we nog veel meer andere mosjes. En toen Eelco stond te vissen, ben ik gaan oogsten. Ik heb nog vier andere andere soorten meegenomen. Toen moesten de mosjes gedroogd worden, en daarvoor heb ik bij de supermarkt een doosje pantykousjes gekocht, ze hadden alleen zwarte!
Omdat ik toch een beetje meer houvast wilde hebben, ben ik op zoek gegaan naar recepten op internet. Ik kwam verschillende recepten tegen, en over het algemeen kwam het er op neer dat je een handjevol mos in een pot moest doen, daarbij water en ammonia (in de verhouding 2:1). Elke dag moet je twee keer de deksel even van de pot halen om wat zuurstof toe te laten. Nadat je de deksel er weer op hebt gedaan, mag je even lekker schudden! Van de korkje nam ik 25 gram, van de de andere 15 gram en alles in 200 ml water 100 ml ammonia.
Na drie maanden heb ik de potjes geleegd in een klein verfpannetje en langzaam aan de kook gebracht, en weer laten afkoelen. De kleur leek helemaal niet op paars of rose.  Toen heb ik een streng in aluin gebeitste wol/bamboe in vijf gelijke strengen verdeeld. Het eerste deel ging de grote verfpan in, de verf (en nog steeds het korstmos dat weer in een panty zat omdat anders alles in de wol zou gaan zitten) erbij en geverfd. De streng heb ik in het bad laten afkoelen. De volgende dag de tweede streng geverfd enzovoorts. Steeds werd de kleur wat lichter. Het is helaas niet de mooie kleur die ik had gehoopt, maar de kleur loopt wel mooi van donker naar licht. De andere potten zijn nog dicht, daar ga ik later mee verven.

Eind vorig jaar kreeg ik de statistieken van mijn weblog, cijfertjes en grafiekjes. Dat vind ik leuk, maar het was wel bedroevend dat ik slechts 3 keer iets had gepost vorig jaar. Wel had ik drie keer het Opera House in Sydney vol met lezers uit 44 landen. Voornamelijk uit Nederland en Belgie maar ook uit Scandinavie en Amerika. De drukste dag was 31 juli (terwijl ik lekker met vakantie was!). En het meest gelezen stukje was Wol verven op zonne-energie, hierop kreeg ik zelfs een reactie van een energie bedrijf.
Om al die volgers niet teleur te stellen, en omdat ik het zelf ook leuk vind om te doen, heb ik me voorgenomen om meer te posten. En wanneer kan je dan beter beginnen dan op 1 januari met met een korte samenvatting van het vorige jaar?

Het Autumn vest van Kaauni wol heb ik bij de schouder dichtgenaaid. Tijdens de breigroep hebben we besproken hoe je het veiligste in je trui kan knippen. Eerst heb ik een zigzagsteekje gestikt, waarna ik  het armsgat heb open geknipt. Met de eerste mouw ben ik nu halverwege.

In het voorjaar ben ik samen met Annelies in het huisje van Dineke in Zweden geweest. Ik heb daar het materiaal gesponnen dat we op de Landelijke Spindag hadden gekregen. We kregen allemaal vier verschillende mengsels, door ruilen zonder te huilen had ik uiteindelijk alleen materiaal in geel/groen/blauw. Er zat ook nog een beetje witte acryl bij, waarvan ik het meeste niet heb gebruikt. De draad heb ik gesponnen met een Woolee Winder die de draad heel netjes over je spoel verdeelt tijdens het spinnen zodat je dit niet zelf hoeft te doen. Vooral bij het twijnen is dit heel prettig. Van de draad heb ik later in het jaar polswarmers gebreid. Op de foto zie je dat ik niet genoeg garen had voor mijn derde polswarmer, de eerste ben ik verloren toen ik ze voor de eerste keer aanhad.

In Zweden heb ik ook een heel mooi linnen/katoenen garen gekocht om een trui van te breien. Daar ben ik ook al mee begonnen, dus hierover zal dit jaar ook nog een stukje komen.

In de zomer hebben we met de breigroep voor Inez kleine truitjes gebreid. Ik heb het patroontje geschreven voor het truitje. Zij maakt poppetjes die de truitjes aan krijgen, en als haar kinderboekje wordt uitgegeven krijgen de eerste klanten deze erbij cadeau. Het was erg leuk om met de groep aan eenzelfde patroon te werken. En al heb je allemaal hetzelfde patroon, er zijn heel veel verschillende truitjes gebreid.

Toen we van de zomer in Noorwegen op een markt waren, heb ik van een Noorse spinster geleerd hoe je met korstmos kan verven. Tijdens onze wandelingen op de hoogvlakte hebben we diverse korstmossen verzameld. Deze moeten eerst een paar maanden in water met ammonia blijven staan. Ze mogen er nu wel uit, en binnenkort ga ik er mee verven.

Het laatste project van 2014 was een mysterie KAL. Vantevoren wist ik dat het een sjaal zou worden met ingewikkelde kabelpatronen. En hoeveel garen ik nodig had. Vanaf november kwam elke week een deel van het patroon. Helaas moest ik vanwege een blessure bij het derde deel afhaken. Gelukkig ben ik nu weer heel voorzichtig begonnen met elke dag een toertje breien.

Dit jaar zijn er dus genoeg projecten om over te schrijven, ik wens iedereen een heel creatief 2015!

Dit is het vervolg op mijn vorige stukje. Voor de vakantie had ik de potten gevuld en toen wij met vakantie gingen, waren ze al lichtgekleurd. Tijdens onze vakantie hebben de potten geduldig op mij gewacht, en ze waren gelukkig nog meer gekleurd toen we terugkwamen. Het is nog een paar dagen lekker warm geweest, en nu kan ik echt niet langer wachten. De potten staan nu 7 weken buiten. Vannacht hoorde ik een metalen klik, van het deksel dat afkoelde na een warme dag. Ik vind het genoeg geweest en maak de potten open. Het ruikt niet heel erg lekker, dus snel haal ik de wol uit de potten. Het zijn heel mooi gekleurde strengen geworden, ik ben er erg blij mee. Maar wat ik had verwacht van de eucalyptus is totaal niet uitgekomen, ze hebben geen enkele kleur afgegeven. Het is dus duidelijk dat eucalyptus echt heel heet moet worden om kleur af te geven. Misschien kan ik volgende keer proberen om de blaadjes eerst te koken, zodat ze oranje water afgeven. De uienschillen gaven een mooi oranje, maar ook wat minder dan ik had verwacht. Verder is de wol prachtig geel/groen geworden in diverse tinten. Ik heb de wol eerst laten drogen, en daarna gespoeld. Hier zit totaal geen verklaring achter, maar het is op gevoel. In het tweede spoelwater doe ik een flinke scheut azijn om de kleur te fixeren.   De sokkenwol is veel helderder dan de losse wol geworden. Maar ik ben heel blij met de resultaten. Dit ga ik volgend jaar zomer zeker nog een keer herhalen!

Al een tijdje ben ik van plan om wol te verven op de “solar dyeing”  manier. Ik heb wat informatie gezocht en gevraagd, en vandaag was ik zover dat ik het ging uitproberen. Eerst naar Dille en Kamille voor een paar grote glazen flessen, en onderweg maar meteen wat verfmateriaal geplukt. Brandnetel, paardestaart, weegbree, boerenwormkruid en zuring. Ik vind het toch altijd een beetje genant om langs de weg te plukken, en met alle ingredienten in de fietstas, fietste ik snel weer naar huis. Daar heb ik wol opgezocht om te verven. Er lagen nog wat strengetjes Ashford sokkenwol, een restje witte merino en Blue Face Leichester (BFL). Voor de zekerheid de receptuur nog een keer gelezen, 100 gram wol, ongeveer 100 gram plant, 12 gram aluin. Het klinkt niet erg moeilijk, maar om de planten en de wol netjes in die potten te krijgen, was lastiger dan ik dacht. Maar wel erg leuk! In de eerste pot heb ik onderin gele uienschillen gedaan, daarna wat wol en vervolgens wat bloemetjes van het boerenwormkruid, en weer wat wol in de pot laten zakken. Toen was de zuring aan de beurt, omdat hier van die kleine losse bloemetjes aan zitten, heb ik die eerst in een pantykousje gestopt zodat ze niet tussen de wol gaan zitten.Daarna weer wol, dan wat blaadjes weegbree, wol, gedroogde eucalyptus met bloemetjes en daarop het laatste restje wol. Helemaal op de top legde ik nog een paar losse blaadjes van de eucalyptus die nog op tafel lagen. En wat draadjes saffraan. De aluin had ik opgelost in water en dat goot ik eerst in de pot, en daarna moest de pot verder gevuld worden met water. Dat heb ik de hele middag herhaald, want het water zakt geleidelijk naar beneden. En op het moment dat de eerste pot klaar was, begon ook de zon te schijnen (gelukkig!). De tweede pot heb ik gevuld met walnotenbast, paardenstaart, rode uienschillen, berkenbast en mos (uit Noorwegen), weer een pantykousje met zuring, en als laaste een handjevol gedroogde eucalyptus. Deze keer de lange blaadjes. Omdat ik bang was dat de aluinoplossing in de eerste pot niet goed door de hele pot was verspreid, heb ik nu halverwege een halve hoeveelheid aluin toegevoegd en aan het einde de rest. In de tuin staan nu twee potten te wachten tot het zonnetje weer gaat schijnen. De eerste pot is nu echt vol, de tweede krijgt zo nu en dan een beetje water. En nu moet ik wachten, en jullie ook, want de potten mogen pas over drie maanden opengemaakt worden!

Na een paar hele drukke weken, had ik me vandaag verheugd op een hele dag slow-tv. De Noorse zender zou een reortage uitzenden over breien, en dat de hele dag. Dat had ik begrepen, maar het blijkt dat ze vanavond pas beginnen met de recordpoging “van schaap tot trui”. Nu  kon ik eindelijk weer eens wat natuurlijks gaan verven. Ik had iets gezien over avocado-pitten, maar daar had je een heleboel avocado’s voor nodig, en die moesten eerst een paar dagen in de ammonia staan. Toevallig waren gister op de brei-avond heel mooie lappen te zien, die geverfd waren door de tanine uit bladeren te timmeren op de stof. En daarna gingen ze in een ijzerbad. Dat heb ik vanmiddag ook geprobeerd!

Wij hebben geen eik in de tuin (die geeft in ieder geval een heel mooi resultaat!), dus moest ik het doen met wat bladeren van de bessen (rode- en kruisbessen). Maar ook van de druif, de klimop en de passievrucht heb ik geplukt. Er staat ook nog een varen bij de vijver, dus daar ook nog wat van geplukt. De buren hebben rozen, daarvoor moest ik even over de schutting, en als laatste nog wat  bladeren van de passievrucht omdat die zo’n mooie vorm hebben.
De blaadjes heb ik meestal tussen twee lapjes gelegd, ik heb zowel wol en zijde , als katoen gebruikt. Met de vijzel heb ik staan timmeren, totdat je kon zien dat de lapjes vochtig en groen werden. Al snel had ik door dat de meeste kleur uit de onderkant van de bladeren komt. En alle blaadjes gaven mooi af.

Toen ik geen zin meer had, heb ik het ijzerwater nog een beetje aangelengd met water en azijn. De lappen voorzichtig in het roestige water gedompeld, en de braam op de katoenen lap werd mooi zwart. Andere bladeren, bv de passievrucht, werden wat donkerder groen. Nu hangen ze te drogen, en daarna moet ik maar eens kijken of ze licht- en wasecht zijn. Er valt nog heel wat aan te verbeteren, maar het was erg leuk om te doen.

Vorige week heb ik de oude mobiel, met Internet, van Eelco overgenomen. En daar ging ik een hoesje voor breien van zelfgeverfde en gesponnen wol. Ik was begonnen met een mooie tubular cast on, een heel professionele opzet. Je ziet geen opzetdraad, en het is een heel elastische rand. Bij het Betere Breiwerk leerden we echter een hele mooie naadloze opzet, zeer geschikt voor sokken. Maar ook heel geschikt voor mobielhoesjes. Op de terugweg in de trein heb ik mijn breiseltje uitgehaald en heb ik geoefend met de naadloze opzet op een rondbreinaald. En ik heb er een foto van gemaakt, met mijn “nieuwe”  mobiel. Nadat ik vandaag heel wat huiswerk heb gebreid, heb ik ook het hoesje afgebreid en afgewerkt met de tubular bind off. Die ziet er net zo netjes uit als de opzet. Ik had nog een klein restje wol over, waarvan ik een stukje om het snoertje heb gebreid. Nu weet ik meteen welk snoertje ik moet hebben als ik ga opladen!

De krat met sneeuw, verf, wol en zijde heeft een tijd in de tuin gestaan. En toen het eindelijk ging dooien, kon ik het resultaat gaan zien! Het was een vieze rommel geworden in de krat, want het duurde even voordat ik tijd had om de kleuren te gaan fixeren. De krat geleegd in een emmer, en in de keuken kon ik pas het echte resultaat zien. De zijde, die bovenop lag, heeft een heel stevige kleur gekregen. Zijde verft altijd al beter aan, maar omdat het nu ook nog bovenop lag had het de meeste verf opgenomen. De patronen zijn ook boven verwachting.

Daaronder lag de wol en op het eerste gezicht, was dat een beetje grauw. Maar ook de lap en de plukjes Alpaca heb ik met stoom gefixeerd, en er kwam een hele mooie zachte tint tevoorschijn. En hoewel ik een fellere kleur had verwacht, ben ik er toch tevreden mee. Deze lap heeft hele mooie stukken, en als ik er eerst andere stukken wol opnaai en dan in het geheel ga vilten, zal het vast erg mooi worden.