De breilessen in Voorschoten zijn alweer een paar weken geleden gestart.
Er komen nu elke week 4 cursisten, maar daar mogen nog wel wat bij. Zo nu en dan een lesje meedraaien om een vastgelopen project weer op je naalden te krijgen, mag ook. Maar laat het van tevoren even weten, omdat we ook met de Corona maatregelen te maken hebben.

Terwijl er druk gebreid wordt aan de eigen projecten, heb ik ook wat Kerstbreisels geïntroduceerd. Ik heb een patroon voor een kerstengel en een kerstboom uitgewerkt voor het breien op twee naalden, maar ook voor een rondbrei-versie. Het leuke hiervan is dat ieder zijn eigen boom of engel kan maken.

De kerstbomen op de foto zijn van mijn eigen gesponnen en geverfde wol. Een boom gebreid met een groene glitterdraad of met een groen effen garen (met daarin wat gekleurde steken voor de ballen) ziet er meteen heel anders uit.

De engel is gebreid van ecru sokkenwol, de vleugels met een pluizig garen. Ook hier valt weer veel te variëren, een randje met een glitterdraadje of een pluizig garen, maar ook een toer met gaatjes geeft een heel leuk effect.

Aan het begin van dit jaar werd mij gevraagd of het iets voor me was om breilessen te gaan geven.
Dat is iets wat ik altijd graag wilde doen, maar omdat ik geen ruimte had, heb ik dat voor me uit geschoven.

En nu kwam er een ruimte, en werd ik zelfs gevraagd! Maar………… toen kwamen de twijfels. Ondertussen had ik ook al ideetjes bedacht voor de lessen, en zelfs als wat op papier gezet. Ik had er ineens heel veel zin in.

Ik heb een flyer geschreven (met mijn logo), en een paar voorbeeldjes gebreid. De flyers heb ik hier en daar verspreid.
Vanaf deze vrijdag ga ik in de kelder van het gebouw naast het Kruispunt breilessen geven. Dan komen  de eerste drie cursisten, en ik vind het best spannend. Maar ook vreselijk leuk om mee bezig te zijn.

Hier de tekst van de flyer, en je kan deze ook downloaden.

Wil je leren breien omdat je heel graag iets voor jezelf, je (klein)kind of iemand anders wil maken? Of kan je wel een beetje breien, en wil je meer leren over technieken, garens en patronen?
Ik geef breilessen in het centrum van Voorschoten.
Voor deze lessen kan je je aanmelden. We beginnen met de basisvaardigheden, opzetten, rechte en averechte steken breien. Daarna kan je op je eigen niveau verder. Je kan met kleine projecten beginnen, maar ook iets groots opzetten. Wil je een babytruitje breien, of liever een sjaal? Of wil je een lekkere warme deken breien of kerstballen?

De lessen worden elke week hier gegeven, op vrijdag van 9:30 – 11:30 uur.
Per les betaal je €17,50. Voor de proefbreisels zijn er garens om mee te oefenen.

Ook zijn er breinaalden om uit te proberen. Voor de andere projecten die je zelf tijdens de les gaat maken, zorg je voor je eigen breinaalden en garens. Natuurlijk kan ik je helpen en adviseren bij je keuze.

Wil je meer weten over deze lessen kan je contact met mij opnemen via het contact formulier.

In mijn vorige blog schreef ik over het breipatroontje voor de Waldorfpoppen. Toen ik het jasje aan het ontwerpen was, kwamen we te praten over het verven van garen, en het leek Kamrin een leuk idee om de patroontjes als een pakketje te verkopen, samen met een bolletje handgeverfd garen.
Dat leek mij natuurlijk ook leuk, en snel bestelde ik bij World of Wool een kilo Blue Faced Leicester wol in sokkendikte. Dat garen had ik ook gebruikt voor het spikkeltjesgaren, en ik had daar nog een beetje van over, zodat ik alvast aan een proefje kon beginnen. Eerst een verfbad gemaakt in de tinten oranje, met een klein beetje paars. Dit was gebaseerd om mijn combo-vestje. Het vestje zag er goed uit, en ondertussen was de kilo binnengekomen.
Eerst heb ik strengetjes gemaakt van ongeveer 20 gram. Dit is ruim voldoende om een vestje van te breien. De strengetjes heb ik lekker rommelig uitgespreid op het aanrecht. Daarna heb ik op mijn eigen wijze “een beetje van dit en een beetje van dat” een blauw-turquoise en een paars-roze variant geverfd. Na het stomen en uitspoelen heb ik daar weer bolletjes van gemaakt. En daaromheen een echt Kat-banderolletje gedaan.
Kamrin heeft het pakketje te koop in haar atelier en via de webshop www.waldorfdollsupplies.nl

Hoe het toch iedere keer weer gebeurd? Ik heb er geen idee van, maar ik heb weer eens iets leuks. Een paar weken geleden ben ik in contact gekomen met Kamrin, zij heeft een atelier/winkel voor Waldorf poppen. Dat zijn van die prachtige antroposofische poppen, ook wel zonnepoppen genoemd, of Vrije School poppen. Ooit heb ik eens gedacht dat ik er wel eentje zou kunnen maken zonder hulp van iemand die er verstand van had, maar het is bij een bol gebleven, waar ik maar geen mooi gezichtje van kon maken.
Nu sprak ik met haar in haar atelier, en zij was op zoek naar gebreide patroontjes. Natuurlijk werd ik meteen heel enthousiast. Ik kan breien, ik kan dat ook opschrijven en ook kan ik wel een patroontje bedenken. Thuis heb ik eerst een hele avond zitten Pinteresten, zodat ik me een beeld kon vormen. Honderden vestjes zijn voorbij gekomen, en allemaal een beetje hetzelfde. En ik zou geen Katja heten, als ik het toch een beetje anders wilde doen. Twee (bijna slapeloze) nachten verder wist ik het. Ik ging het jasje dwars breien, net zoals mijn Combo gesponnen vestje. Na een paar proefjes had ik een goed passend jasje, de pop van Kamrin was bij me blijven logeren en mocht zo nu en dan passen. Tijdens het breien heb ik zoveel mogelijk opgeschreven, en weer doorgekrast.
Nu moest ik er een patroon voor schrijven. Dat is leuk werk, vind ik. Eerst heb ik alles opgeschreven (en dan ook echt alles). Daarna ben ik gaan strepen, en heb een heleboel weer weggestreept. Het is tenslotte geen brei-les, maar een patroon, en iemand die zo’n patroontje koopt, zal vast al kunnen breien. Met dat patroon heb ik nog een keer het hele vestje gebreid. En toen ik nergens meer iets teveel of te weinig vond staan, heeft mijn moeder aangeboden om het ook een keer te breien. Een paar dagen later was haar vestje af, en het zag er hetzelfde uit als de mijne, dus het patroon klopte. Moeder blij, en ik blij!

Het uiteindelijke patroon wilde ik op één A4-tje hebben, en na wat puzzelen is dat gelukt. De foto van het jasje kon er ook nog bij. Ondertussen had Eelco van een gummetje waar ik al eens een stempel van had gemaakt, een echt Kat-logo gemaakt. Ook dat kwam op het patroon.
Kamrin heeft een mooi tasje waarin een doosjes past. In het doosje een bolletje wol, en in het tasje het patroon. Helemaal klaar!

In mijn volgende blog vertel ik nog meer over de wol, maar eerst laat ik weten dat de patronen als pakketje te koop zijn bij Kamrin www.waldorfdollsupplies.nl

In september ben ik met een paar spin- en breivriendinnen naar het Strikkefestival op het eiland Fanoe in Denemarken geweest. De reis was georganiseerd door Idebe, waar ik ook twee jaar geleden mee naar Yarndale ben geweest.
Het waren drie feestelijke dagen. Niet vanwege het weer, het stormde behoorlijk en op zaterdag stroomde de hele kade over. Maar wel omdat we drie dagen werden ondergedompeld in alles wat met breien had te maken. We sliepen in een hotel op het vaste land, en op de ferry naar het eiland zaten we al te breien.

En tijdens de feestavond konden we gewoon tussen de gangen in weer verder breien. Dat deed iedereen! Veel kraampjes, lezingen en workshops, tentoonstellingen en leuke mensen. Natuurlijk moest er het een en ander gekocht worden.
Bij de Danish Dyelot heb ik prachtige sokkenwol gekocht, de sokken zijn al bijna af. En deze keer zijn ze voor mezelf. We hebben allemaal de nieuwe rondbreinaalden van Lykke gekocht, gemaakt van aangespoeld hout (driftwood). Niet omdat we geen breinaalden meer hebben, maar gewoon omdat ze heerlijk glad zijn, en de overgang van naald naar draad ook gladjes verloopt. En ze zien er ook heel mooi uit, grijsbruin (ja, daar kan ik heel blij van worden!)

En waar ik echt op zoek voor was gegaan was garen om mouwen te breien in een oud spijkerjasje. En dat heb ik gevonden bij Uld Fisken, een huisje dat langs de wandelroute lag in het zuiden van het eiland. Het heeft de kleur van het eiland, vind ik. Het lijkt op het hele brede strand van Fanoe-bad.

Behalve garens en naalden heb ik ook een paar oorbellen gekocht die weer prachtig kleurden bij mijn Deense shirtje van Hanne Falkenberg dat ik heb gebreid. Het was in een keramiekwinkeltje, waar in de etalage yarnbowls stonden, waarin breiwerkjes lagen. Terwijl ik stond af te rekenen, zagen de anderen een leuk breiwerkje. De verkoopster heeft ons laten zien hoe het gebreid moest worden, en ‘s avonds in het hotel hebben we het samen uitgeprobeerd. In de bus terug naar huis heb ik het nog een paar keer uitgelegd en verschillende manieren uitgeprobeerd.

Tijdens de terugweg heb ik ook de Moebius sjaal voor een vriendin af gemaakt, die ik heb gebreid van de restjes van mijn Combo vestje.
Het waren een paar heerlijke dagen, waar ik met heel veel plezier op terug kijk.

Het vestje is nu helemaal af. Vanmorgen heb ik het van het bed geplukt waar ik het op gespeld had om te blocken.
Maar ik zal bij het begin beginnen. Toen ik begon met het combo project had ik al een patroon voor een vestje in gedachten. Maar twijfelkont als ik ben, toen ik kon gaan breien heb ik eerst nog eens uren door Ravelry gescrold om naar een “nog beter” patroon te zoeken. En natuurlijk was mijn eerste keuze, de Corinne (zie Ravelry), het allerbeste.

Na mijn eerste poging vond ik het vestje te kort. Dus terugbreien! (uithalen klinkt zo negatief). Daarna meer steken opgezet. Het vestje wordt dwars gebreid. Het begin is het linkervoorpand, dan een mouw, het achterpand, weer een mouw en dat het rechtervoorpand. Het model komt er in door de verkorte toeren. Daardoor is het aan de bovenkant smaller dan aan de onderkant.

Tijdens het breien bleef ik maar tellen of ik genoeg bollen zou hebben. Uiteindelijk heb ik nog 2 bolletjes over. Ruim genoeg om eventueel de mouwen te verlengen. Het vestje heeft nu een driekwart mouw. 
Daarna kwam nog de uitdaging om goede knopen te zoeken, gelukkig hebben wij op de markt een kraam met een heel uitgebreid assortiment knopen. Ik heb drie grote knopen aan de bovenkant genaaid.

Het vestje was klaar, ik heb het gewassen in de Eucalan, en daarna drooggemaakt door het in een handdoek te leggen en daarop een dansje te doen. Het halfdroge vestje heb ik op maat op bed gelegd (eerst een plastic zak met daarover een handdoek) en op maat vastgespeld. Zo heb ik het laten drogen, en vanmorgen dus los gehaald. Ik vond het heel spannend om te passen, maar het zit goed! Alle draadjes zijn netjes weggewerkt, en nu kan ik het gaan dragen.

Ondertussen heb ik al weer een hoeveelheid materiaal verzameld om een nieuwe combo te gaan spinnen (blauw, turquoise, paars).

Eind vorig jaar kreeg ik de statistieken van mijn weblog, cijfertjes en grafiekjes. Dat vind ik leuk, maar het was wel bedroevend dat ik slechts 3 keer iets had gepost vorig jaar. Wel had ik drie keer het Opera House in Sydney vol met lezers uit 44 landen. Voornamelijk uit Nederland en Belgie maar ook uit Scandinavie en Amerika. De drukste dag was 31 juli (terwijl ik lekker met vakantie was!). En het meest gelezen stukje was Wol verven op zonne-energie, hierop kreeg ik zelfs een reactie van een energie bedrijf.
Om al die volgers niet teleur te stellen, en omdat ik het zelf ook leuk vind om te doen, heb ik me voorgenomen om meer te posten. En wanneer kan je dan beter beginnen dan op 1 januari met met een korte samenvatting van het vorige jaar?

Het Autumn vest van Kaauni wol heb ik bij de schouder dichtgenaaid. Tijdens de breigroep hebben we besproken hoe je het veiligste in je trui kan knippen. Eerst heb ik een zigzagsteekje gestikt, waarna ik  het armsgat heb open geknipt. Met de eerste mouw ben ik nu halverwege.

In het voorjaar ben ik samen met Annelies in het huisje van Dineke in Zweden geweest. Ik heb daar het materiaal gesponnen dat we op de Landelijke Spindag hadden gekregen. We kregen allemaal vier verschillende mengsels, door ruilen zonder te huilen had ik uiteindelijk alleen materiaal in geel/groen/blauw. Er zat ook nog een beetje witte acryl bij, waarvan ik het meeste niet heb gebruikt. De draad heb ik gesponnen met een Woolee Winder die de draad heel netjes over je spoel verdeelt tijdens het spinnen zodat je dit niet zelf hoeft te doen. Vooral bij het twijnen is dit heel prettig. Van de draad heb ik later in het jaar polswarmers gebreid. Op de foto zie je dat ik niet genoeg garen had voor mijn derde polswarmer, de eerste ben ik verloren toen ik ze voor de eerste keer aanhad.

In Zweden heb ik ook een heel mooi linnen/katoenen garen gekocht om een trui van te breien. Daar ben ik ook al mee begonnen, dus hierover zal dit jaar ook nog een stukje komen.

In de zomer hebben we met de breigroep voor Inez kleine truitjes gebreid. Ik heb het patroontje geschreven voor het truitje. Zij maakt poppetjes die de truitjes aan krijgen, en als haar kinderboekje wordt uitgegeven krijgen de eerste klanten deze erbij cadeau. Het was erg leuk om met de groep aan eenzelfde patroon te werken. En al heb je allemaal hetzelfde patroon, er zijn heel veel verschillende truitjes gebreid.

Toen we van de zomer in Noorwegen op een markt waren, heb ik van een Noorse spinster geleerd hoe je met korstmos kan verven. Tijdens onze wandelingen op de hoogvlakte hebben we diverse korstmossen verzameld. Deze moeten eerst een paar maanden in water met ammonia blijven staan. Ze mogen er nu wel uit, en binnenkort ga ik er mee verven.

Het laatste project van 2014 was een mysterie KAL. Vantevoren wist ik dat het een sjaal zou worden met ingewikkelde kabelpatronen. En hoeveel garen ik nodig had. Vanaf november kwam elke week een deel van het patroon. Helaas moest ik vanwege een blessure bij het derde deel afhaken. Gelukkig ben ik nu weer heel voorzichtig begonnen met elke dag een toertje breien.

Dit jaar zijn er dus genoeg projecten om over te schrijven, ik wens iedereen een heel creatief 2015!

Van een brei-collega uit Zweden kreeg ik een mooi Excelbestandje met mijn Autumn patroon, zodat ik het netjes kan volgen door een regel te selecteren. Maar ondanks dat, kwam ik in de derde toer van de derde rij blaadjes een fout tegen. En niet een foutje waar ik even overheen kon breien.

Ik kon kiezen of ik drie naalden ging uithalen (meer dan 1000 steken) of dat ik een kleine operatie ging uitvoeren. Ik heb voor het laatste gekozen omdat ik dat een leuke uitdaging vond. Door de steken die wel goed waren, drie naalden lager, heb ik een breinaaldje gestoken. Daarna heb ik de steken van de naalden daarboven uitgehaald, en toen moest ik wel verder.

Aan de achterkant moest ik eerst de goede draden pakken voor de eerste toer die ik ging breien. De toer heb ik volgens het patroon (twee keer gekeken of ik het nu wel goed deed!) gebreid, bij de laatste steek had ik nog een klein beetje rode draad over, en toen heb ik met een beetje prutsen en voorzichtig trekken de draad netjes verdeeld over de toer. De tweede en derde toer waren net weer een beetje te strak aan het einde, dus hier weer een beetje de andere kant op geprutst.
Ik ben trots op het resultaat! Omdat de draad niet heel gelijkmatig is, en er aan de achterkant flotteringen zijn van de meegebreide draad, zie je het bijna niet.
Nu kan ik weer gewoon verder breien (de kleuren op de foto’s komen niet overeen met de echte kleuren, die zijn groen (geel/oranje) en rood (licht/donker).

Op de breibeurs had ik blauwe en paarse Bayardine (acryl) gekocht, en ook paarse merino. Daar heb ik nog wat blauwe merinowol bijgemengd op de kaardemolen. Daarbovenop heb ik wat draadjes Sari-zijde gelegd. Bij het spinnen werden die zijdedraadjes een beetje rommelig in de draad, maar het gaf wel een leuk accentje omdat ze rood, zwart en blauw zijn. De draad heb ik wat dikker gesponnen dan ik normaal doe, en het ging verbazend snel. Nadat ik alles had gesponnen, heb ik twee draden samen getwijnd. Met deze draad ben ik toen gaan breien.

Omdat ik niet wist hoeveel garen ik nodig zou hebben voor een vest zonder mouwen, ben ik middenachter begonnen met een opzet op een draad, zodat ik later hier weer verder zou kunnen breien voor de andere helft. Ik had een eenvoudig patroon gekozen, een rechte lap met twee gaten voor de armen. Voor het mooie heb ik langs de hals en voorkant een dubbelzijdige kabel gebreid. Met een speld kan ik het vest hoog of laag dichtmaken.

We zijn terug van een maand Zweden en Noorwegen, en hebben het daar heerlijk gehad, maar dat staat op het andere weblog Fishfreak. Mijn weblog gaat over wol, spinnen, breien en alle andere dingen die ik leuk vind. En omdat ik hier al heel lang niets meer heb geschreven, even een up-date-je van de vakantie.

Op de heenreis in de auto en op de boot heb ik heerlijk kunnen breien aan de Twisted sokken, de opzet had ik al voor de vakantie gemaakt, en het patroon had ik al goed bestudeerd, zodat ik alleen maar hoefde te breien (het is een patroon dat op Ravelry en Knitty staat). Tijdens de vakantie heb ik er zo nu en dan aan gewerkt, en op de laatste camping heb ik beide sokken afgehecht. En als het niet zulk mooi weer was, had ik ze vast al eens aangetrokken.

Op de terugweg ben ik begonnen met een sjaal. De wol (ja, echte) heb ik gekocht in een Noorse winkel die Nille heet, een winkel die ook huishoudartikelen en schoolartikelen verkoopt. Ik ben gevallen voor de mooie blauw/groene kleuren (die zijn helaas niet goed op de foto). Verder ben ik geen echt leuke wolwinkels tegengekomen, maar dat is ook logisch als je meer in de natuur bent, dan in steden. De sjaal ben ik aan het breien met dubbelzijdige kabels en gerstekorrel.

In Zweden heb ik wel een boekje gekocht, in Jokkmokk. We gingen daar naar toe omdat we het zo’n leuke naam vinden, bovendien ligt dit nagenoeg op de Poolcirkel. In de gamle apotek (een prachtig houten gebouw dat vroeger dus een apotheek was) was een brei tentoonstelling van de dames van de Husflid (huisvlijt). Jammergenoeg waren ze erg verlegen en spraken ze bijna geen Engels, en ik ben erg slecht in Zweeds, dus konden ze me niet uitleggen waarmee ze de natuurlijk geverfde wol hadden geverfd.

Het was verder erg leuk om daar rond te wandelen tusse de gebreide sokken en wanten, en te kijken bij de weefgetouwen. Het boekje ging ik afrekenen, en heb er nog een klein souvenirtje bijgekocht (alleen maar omdat ik het zo leuk vond dat ze zo vreselijk hun best deden voor ons!).

En ik heb ook nog een setje frimerken (postzegels) gekocht in de supermarkt, omdat er breiafbeeldingen op stonden.

Voordat we vertrokken had ik ook nog de geverfde vezels die ik vorig jaar gekregen had op de Landelijke Spindag in de hobbykrat gestopt. Ik had het thuis geverfd en gekaard, en heb een beetje gesponnen op een spintol en getwijnd op de Andean manier die ik al eerder heb beschreven. Maar ik vond het niet zo heel fijn spinnen. Als het klaar is, zal ik er wel een logje aan wagen.

Tot zover Insteken, omslaan … in de vakantie, nu ga ik me voorbereiden op een paar leuke breiworkshops die ik bij de Spinners in Den Haag ga geven.