Voor onze verjaardagen hebben Jolanda en ik een workshop “glaskralen maken” gedaan van Arte Facta. Om te beginnen moesten we kiezen uit een enorm aanbod gekleurde glazen staven. Daarna werden de branders neergezet, en kregen we de uitleg van het glas branden. De techniek was voor ons niet heel erg lastig, en we hadden al snel de beginselen onder de knie. Daarna leerden we allerlei variaties, kralen met twee of meer kleuren, kralen met grit (het gruis van kapotte kralen) en we leerden hoe we “mille fiori” in een kraal konden smelten. We maakten niet alleen ronde kralen, maar ook afgeplatte en gewokkelde kralen. De kralen met uitsteeksel lukte me niet zo goed, volgens mij liet ik ze te lang in de vlam, zodat ze weer gingen smelten. Tussendoor hebben we lekker geluncht (met de beloofde rosé!). En aan het eind van de middag konden we met de gekleurde draden een mooie ketting maken (de rode is van Jolanda, de blauw-groene van Katja). Het was een heel leuke, gezellige en leerzame dag, misschien gaan we nog eens op herhaling.

In het Volkshuis in Leiden werd de cursus “passe-partouts snijden” gegeven. Vorig jaar ging deze niet door, dus dit jaar had ik mij weer opgegeven. Ik heb een set mooie mesjes en een speciale liniaal, maar ik vond het lastig om mee te werken. Mijn karton kreeg wel een schuin randje, maar vaak aan de verkeerde kant.
Onder leiding van een zeer bedreven docente die ons allerlei trucjes heeft geleerd kán ik nu hele mooie passe-partouts snijden. Ik moet hier nog wel voor oefenen, want de lijntjes zijn nog niet altijd even strak. Maar het ziet er in ieder geval een stuk beter uit. En ik weet nu hoe het echt moet.

We hebben ook een dubbel passe-partouts leren maken, en mooie randjes. Meteen kreeg ik weer allerlei leuke ideetjes, maar daar heb ik even de tijd niet voor. Ook dit project wordt vervolgd.

Een tijdje geleden zag ik op internet een bakje met een “krul”‘ waar je een bolletje wol in kon leggen, zodat het niet wegrolt als je aan het breien bent. De draad gaat door de krul en kan niet in de war raken. Dat leek mij helemaal geweldig. Ze waren wel te koop geloof ik, maar mijn moeder kan mooie potten bakken, dus heb ik haar gevraagd of ze voor mij zo’n bollenbakje kon maken. Ik was het al weer helemaal vergeten, totdat ik vandaag bij mijn ouders was. Op het tafeltje naast “mijn” stoel stond het bakje al te pronken.
Voor de foto heb ik er even een flossig bolletje in gelegd, vanavond ga ik het uitproberen met een breiwerkje.
Dankjewel moeder!

Vorig jaar heb ik in Schiedam een cursus zilverklei gedaan, het was heel erg leuk. De zilverklei lijkt een beetje op DAS-klei, heeft dezelfde structuur, maar de lerares drong er steeds op aan om snel te werken. Droge klei gaat barsten en dat wil je niet in je zilver. Zilverklei bevat heel veel zilver en wat bindmiddel. Je kan je werkstuk gewoon op het fornuis bakken, maar ook in een oventje. Ik heb het alletwee al gedaan, en het werkt goed.
Eerst een voorbeeldje van DAS-klei maken, en daarna van zilverklei. Een half uurtje met de föhn drogen, en dan bakken. Het bindmiddel brandt weg met een steekvlammetje, en een wit poederig werkstuk is het resultaat. Dat poeder kan je er gemakkelijk af poetsen met een borsteltje. Je kan het werkstuk steeds glimmender maken door het te polijsten.
Mijn eerste ring ontstond toen ik vitrage had afgedrukt in de klei, en daarna kleine stukjes overhield. Een ring met die afdruk vond ik niet zo mooi, maar wel de kleine stukjes afval. Het is best lastig om de juiste maat ring te maken, en voor de tweede ring dacht ik daar een oplossing voor te hebben. Ik maakte een ring van diverse stukjes, die ik later met een kruissteekje aan elkaar kon zetten. Voor de zekerheid maakte ik verschillende stukjes, en uiteindelijk heb ik ze allemaal moeten gebruiken voor één ring. Zilverklei krimpt dus!

Ik wil al een hele tijd een weblog gaan bijhouden van mijn creatieve uitspattingen. Maar ik twijfelde zo over de vormgeving, dat het er steeds niet van is gekomen. In het kerstweekend hebben mijn man Eelco en onze dochter Fenna een weblog voor me in elkaar gedraaid. Ik ben er heel erg blij mee!

En nu twijfel ik alweer waar ik mee zal beginnen.

Twee jaar heb ik het sokken breien weer opgepakt. Voor Fenna heb ik tijdens de vakantie sokken van Drops garen (Fabel Texmex) gebreid. In Noorwegen een hele grote bol blauw gemengde wol van een (voor mij) onbekend merk gekocht, en het breien van een jojo-hiel onder de knie gekregen. Dat stond beschreven in het boekje “Originele sokken zelf breien”, en ik kwam er niet precies achter hoe ik die steken moest maken. Ik heb het wel twintig keer opnieuw geprobeerd. Toen ben ik bij de receptie van een camping op het trapje bij de ingang (daar was een goede internet ontvangst) op Internet gaan zoeken. Op de laptop toen wat teksten geknipt en geplakt. En binnen een paar minuten had ik het breien van de dubbele steken ontdekt. Gelukkig, want het was koud geworden, en een paar extra sokken was erg welkom.