Van een brei-collega uit Zweden kreeg ik een mooi Excelbestandje met mijn Autumn patroon, zodat ik het netjes kan volgen door een regel te selecteren. Maar ondanks dat, kwam ik in de derde toer van de derde rij blaadjes een fout tegen. En niet een foutje waar ik even overheen kon breien.

Ik kon kiezen of ik drie naalden ging uithalen (meer dan 1000 steken) of dat ik een kleine operatie ging uitvoeren. Ik heb voor het laatste gekozen omdat ik dat een leuke uitdaging vond. Door de steken die wel goed waren, drie naalden lager, heb ik een breinaaldje gestoken. Daarna heb ik de steken van de naalden daarboven uitgehaald, en toen moest ik wel verder.

Aan de achterkant moest ik eerst de goede draden pakken voor de eerste toer die ik ging breien. De toer heb ik volgens het patroon (twee keer gekeken of ik het nu wel goed deed!) gebreid, bij de laatste steek had ik nog een klein beetje rode draad over, en toen heb ik met een beetje prutsen en voorzichtig trekken de draad netjes verdeeld over de toer. De tweede en derde toer waren net weer een beetje te strak aan het einde, dus hier weer een beetje de andere kant op geprutst.
Ik ben trots op het resultaat! Omdat de draad niet heel gelijkmatig is, en er aan de achterkant flotteringen zijn van de meegebreide draad, zie je het bijna niet.
Nu kan ik weer gewoon verder breien (de kleuren op de foto’s komen niet overeen met de echte kleuren, die zijn groen (geel/oranje) en rood (licht/donker).

Op de breibeurs had ik blauwe en paarse Bayardine (acryl) gekocht, en ook paarse merino. Daar heb ik nog wat blauwe merinowol bijgemengd op de kaardemolen. Daarbovenop heb ik wat draadjes Sari-zijde gelegd. Bij het spinnen werden die zijdedraadjes een beetje rommelig in de draad, maar het gaf wel een leuk accentje omdat ze rood, zwart en blauw zijn. De draad heb ik wat dikker gesponnen dan ik normaal doe, en het ging verbazend snel. Nadat ik alles had gesponnen, heb ik twee draden samen getwijnd. Met deze draad ben ik toen gaan breien.

Omdat ik niet wist hoeveel garen ik nodig zou hebben voor een vest zonder mouwen, ben ik middenachter begonnen met een opzet op een draad, zodat ik later hier weer verder zou kunnen breien voor de andere helft. Ik had een eenvoudig patroon gekozen, een rechte lap met twee gaten voor de armen. Voor het mooie heb ik langs de hals en voorkant een dubbelzijdige kabel gebreid. Met een speld kan ik het vest hoog of laag dichtmaken.

Een paar jaar geleden heeft Fenna van een melkpak een portemonnee leren vouwen, en toen we in Noorwegen waren hebben we daar een Noors melkpak omgetoverd tot portemonnee. Die gaat nog steeds mee om het Deense en Zweedse geld in te bewaren als we in Noorwegen zijn. Pasgeleden heb ik een nieuwe versie geleerd, de portemonnee met schroefdop! Deze versie heb ik op de breigroep laten zien, en onder lichte dwang heb ik beloofd dat ik de uitleg nog eens op mijn weblog zou zetten. Hierbij de fotoreportage met toelichting.

Maak het pak goed schoon en knip of snijd de bodem eruit, knip ook het bovenste randje eraf. Nu heb je een vierkante koker, waar je doorheen kunt kijken.

Nu moet je eerst de zijkanten naar buiten vouwen, zoals het paarse pak. Daarna maak je nog twee vouwen tussen de voor/achterkant van het melkpak en de vouw in het midden van de zijkant. Het klinkt misschien een beetje ingewikkeld, maar je ziet de vouwen in het groene pak. De vouwen moeten helemaal van boven tot onderaan het pak gemaakt worden, en nog eens stevig aangedrukt worden.

Nu kan je kiezen voor een grote of kleine portemonnee. Het paarse pak wordt klein, het groene pak wordt groter. Het verschil zit in de richting van de vouw, bij het paarse pak gaat de eerste vouw naar binnen, bij het groene pak gaat de eerste vouw naar buiten toe.

Als je de keuze hebt gemaakt tussen een grote of kleine portemonnee, moet je het pak ongeveer in drie delen vouwen. Het deel met de dop wordt de voorkant, het middelste deel wordt de achterkant van de portemonnee. En het laatste deel wordt de klep, en daarvoor moet je een stuk wegknippen.

Op deze foto zie je welk stuk je van het pak moet wegknippen. Hiervoor vouw je de portemonnee, en het deel dat aan de voorkant over de dop heen komt moet vast blijven zitten (dat is aan dezelfde kant als waar de dop zit). Kijk hier eerst even goed naar, voordat je gaat knippen, als het eraf is, kan het er niet meer aan!

Nu moet je nog een rondje uitknippen. Vouw hiervoor de klep naar beneden over de dop heen, en druk dit flink aan. Je krijgt dan een afdruk ter grootte van de dop. Knip of snijd dit uit. Niet de beide delen met een nietmachine aan elkaar vast. Bij de kleine portemonnee heb ik dat in het midden gedaan. Bij de grote heb ik de zijkanten dichtgeniet, hierdoor krijg je in het midden nog een extra vakje. Doe de flap naar beneden en draai de dop op je portemonnee!

Als je merkt dat er een foutje in de uitleg zit, wil je me dit dan laten weten, dan zal ik het verbeteren.
Veel succes en plezier ermee!

In Zweden heb ik geleerd om van een enkel bolletje garen dat ik had gesponnen toch een getwijnd draadje te maken. Twijnen doe je meestal met twee of meer draden, ze draaien tegen de spinrichting in, en vormen zo een goede draad om mee te breien. Daarvoor gebruik ik dan ook meerdere klossen gesponnen garen. Maar ik ben soms ook heel nieuwsgierig hoe een vezeltje spint of welke kleur een combinatie zal worden. En dan heb ik maar een klein stukje gesponnen op de spintol of het spinnewiel. En dan is het twijnen op de Andean manier een uitkomst. Dat heb ik dus in Zweden geleerd, en dan op een apparaatje waarop je de draden wikkelt. Zo’n Handy Andy heb ik niet, maar je kan het ook op je hand doen (en daar heb ik er gelukkig twee van).

Je begint met de draad een paar keer om je duim te wikkelen. De begindraad heb je nodig als je gaat twijnen, en het is lastig als die tussen de andere wikkelingen om je hand zit.

Je linkerhand is met de palm naar je toe. Nu wikkel je de draad vanaf de linkerkant van je hand, om je middelvinger. Eerst aan de rechterkant, dan achterlangs en links van je middelvinger weer terug.

 Dan draai je je hand met de palm van je af en de draad gaan naar de linkerkant (waar je pink zit). Je kan het ook zonder je hand te draaien, maar dit gaat eigenlijk vanzelf als je een paar keer heen en weer bent geweest.

 Nu draai je je hand weer met de palm naar voren. En vanaf de rechterkant gaat de draad om je middelvinger heen. Eerst linksom, dan achterlangs en rechtsom weer terug naar de rechterkant van je hand. 

 Je draait je hand weer om en gaat met de draad naar de andere kant.

Daarna begin je weer opnieuw met de draad om de middelvinger te draaien vanaf de linkerkant. Dan weer achterlangs naar de rechterkant en daar de draad weer om je middelvinger wikkelen.

Dit herhaal je totdat de draad op is. Begin niet te strak met omwikkelen want je middelvinger kan dan behoorlijk afknellen. Als de draad helemaal is opgewikkeld, haal je je middelvinger uit de draden. Dit is vooral lastig als de draden wat strakker zitten. De draden komen nu als een soort armband om je pols te zitten. Je pakt de begin- en de einddraad en hiermee maak je een beginnetje om te gaan twijnen. Als je het goed hebt gedaan, kan je nu steeds de twee draden losjes uit je armband twijnen.

Een hele tijd geleden had ik eens beloofd om voor een collega een kroon te breien. Haar buurjongetje had van een andere collega een gehaakte vikingmuts gekregen, haar buurmeisje kreeg een kroon. De kroon had ik ergens op internet zien staan, maar daar stond geen patroon bij. Ik had wel begrepen dat het iets met kantsteken te maken had, maar hoe het precies in elkaar zat kon ik niet doorgronden. Binnenkort hebben wij een Koningsdag, dus ben ik wat beter gaan zoeken en vond ik op Ravelry een patroon. Dat moest ik wel wat aanpassen omdat ik ander garen had. Het patroon is niet zo heel moeilijk, eerst een paar punten maken door minderingen, daarna een stukje waarbij je gaatjes maakt en de minderingen blijft herhalen. En onderaan heb ik nog een randje met gaatjes gebreid. De edelstenen zijn noppen met een andere kleur. Het patroon ken ik nu uit mijn hoofd, omdat ik het een paar keer heb geprobeerd. De eerste kroon werd te klein, en de edelstenen werden niet zoals ik had gehoopt. En toen ik ging uitrekenen hoeveel steken en punten ik moest breien, moest ik een paar keer opnieuw beginnen. Ik heb weer veel geleerd!

Samen met Dineke van de Spinners heb ik drie dagen op de beurs in Venray gestaan. Helaas was het voor ons niet zo’n goede beurs. We hebben heel weinig wol en andere vezels verkocht. De spinnewielen, kaardemolens en het weefgetouw kregen wel belangstelling. Vooral op zondag, het aantal mannen en kinderen was die dag groter dan de dagen daarvoor. En we kregen dan ook echte “mannen-vragen” . Een paar vonden het spinnen een beetje langzaam gaan en vroegen of er ook een motortje op kon. De vraag hoeveel meter draad ik in een uur kon spinnen, kon ik helaas niet beantwoorden omdat ik daar helemaal niet over nadenk.

Maar het was reuze gezellig, en ik heb het hele weekend heerlijk zitten spinnen. Op vrijdag heeft Dineke op de kaardmolen met blauwe tinten wol, angelina en zijde rolletjes gemaakt. We hebben ieder een draad gesponnen en aan het einde van de dag hebben we de draden getwijnd. Op zaterdag hebben we hetzelfde nog een gedaan maar dan in het roze.

Vorige week heb ik de oude mobiel, met Internet, van Eelco overgenomen. En daar ging ik een hoesje voor breien van zelfgeverfde en gesponnen wol. Ik was begonnen met een mooie tubular cast on, een heel professionele opzet. Je ziet geen opzetdraad, en het is een heel elastische rand. Bij het Betere Breiwerk leerden we echter een hele mooie naadloze opzet, zeer geschikt voor sokken. Maar ook heel geschikt voor mobielhoesjes. Op de terugweg in de trein heb ik mijn breiseltje uitgehaald en heb ik geoefend met de naadloze opzet op een rondbreinaald. En ik heb er een foto van gemaakt, met mijn “nieuwe”  mobiel. Nadat ik vandaag heel wat huiswerk heb gebreid, heb ik ook het hoesje afgebreid en afgewerkt met de tubular bind off. Die ziet er net zo netjes uit als de opzet. Ik had nog een klein restje wol over, waarvan ik een stukje om het snoertje heb gebreid. Nu weet ik meteen welk snoertje ik moet hebben als ik ga opladen!

In mijn vorige logje over de cursus Het Betere Breien, had ik geen foto’s toegevoegd. Nu zijn we twee lessen verder en ik heb al genoeg proeflapjes gebreid om een nieuw stukje mee te vullen. De cursus is echt heel erg leuk, enthousiaste breisters, die op allerlei manieren leren breien. Omslaan van links naar rechts, of juist andersom, en dan kan je ook nog kiezen hoe je de naald insteekt. Als ik zeg dat ik naar een brei-cursus ga, is iedereen verbaasd omdat ze denken dat ik goed kan breien. Maar nu weet ik wel beter, ik heb nog steeds veel te leren, en ik vind het ontzettend leuk!

De proeflapjes moeten we met verschillende brei-methodes breien, maar het blijft altijd insteken, omslaan, doorhalen en af laten glijden. Maar ik heb nooit geweten dat je ook met een draad om je nek kan breien. Bij het oefenen zaten de breinaalden bijna in mijn neus, maar het werd wel een breiseltje! En ook heb ik leren terugbreien, dat heb ik vroeger wel eens met mijn moeder geprobeerd, en ik denk dat dat geen succes was, want ik wist niet meer hoe dat moest.
In de tweede les hebben we een aantal opzetten geleerd, ja ook daar zijn wel meer dan honderd manieren voor. Nu ga ik weer snel aan de slag, de 5 minuten test (hoeveel naalden kan je in 5 minuten breien) wil ik nog een keertje verbeteren.

Sinds een paar jaar kiezen Jolanda en ik voor onze verjaardagen een leuke workshop uit. Dit jaar gingen we naar Patrizz om een echte leren tas te maken. Het was net licht aan het worden toen we richting Eindhoven reden. Het werd een dag vol keuzes maken, eerst een een maat en model uitzoeken. Daarna konden we kiezen uit een hele kast vol leer, dik en dun, heel veel kleuren en structuren. Jolanda ging voor een effen tas, en ik heb drie soorten en kleuren gecombineerd. Als snel werden we achter een machine gezet, dat viel in het begin niet mee, want ze gingen wel veel sneller dan onze eigen naaimachines. Nadat de buitenkant van de tas in elkaar was gezet, mochten we weer kiezen voor de binnenkant, en daarmee ook voor het aantal vakken en ritsen.

En in iedere tas werd ook een handig key-cord genaaid. Jolanda heeft de klep nog versierd met een leren veter, en heeft franjes en kraaltjes gebruikt. Als laatste werden de  schouderbanden genaaid en vastgemaakt, en overal had Patrizz wel een handige oplossing voor. Na een heel gezellige, leuke en leerzame dag zijn we met onze zelfgemaakte tassen weer naar huis gereden.

Blauwe kleuren zijn altijd lastig om te verven. Met indigo kan je natuurlijk mooi blauw verven, en ook met blauwhout, maar dat is niet lichtecht. Met het weekwater van zwarte boontjes kan je ook mooie grijsblauwe tinten maken. Eerst op zoek naar zwarte bonen, bij ons niet te krijgen, maar in Leiden bij de Ekoplaza hadden ze wel zwarte boontjes. Op een ochtend heb ik 300 gram boontjes in een schaal gedaan met 1 liter koud water. Later heb ik dat aangevuld met nog een halve liter water. Mijn man, de chemicus in huis, leerde mij later dat je beter een geconcentreerde oplossing kan maken, waar je later water aan toevoegt. En in een ander recept las ik dat je 1 kop bonen met 3 koppen voor een donkere kleur moet nemen, en 1 kop bonen met 7 koppen water voor een lichte kleur (en alles wat daartussen zit natuurlijk).  Ik heb alles 48 uur laten weken, en intussen lapjes wol ingerold met eucalyptus-blaadjes.

Toen heb ik steeds een klein lapje, een vlinderbosje wol en een ingerold lapje met eucalyptus in een pot gedaan.
In de eerste pot heb ik alleen weekwater gedaan, de tweede pot heb ik half gevuld met weekwater en half met schoon water. Je moet het bovenste deel van het weekwater gebruiken, de onderste laag heeft een andere samenstelling en geeft dus een andere kleur. Ik heb ook dat onderste water in een pot gedaan. Deze potten heb ik gewoon in de vensterbank gezet, en regelmatig omgeschud, omdat de lapjes niet helemaal in het vocht zaten (het rode potje is sap van een graanaatappel, maar het lapje was nauwelijks verkleurd toen ik het ging omspoelen).
Een lapje heb ik ingerold met de al geweekte boontjes en dat geverfd in een eucalyptus verfbad. En ik heb ook een lapje met ingerolde eucalyptus geverfd in een bonenbadje. De laatste twee heb ik wel tot het kookpunt gebracht, en toen een uurtje laten pruttelen.
Omdat de lapjes niet lekker konden bewegen, zijn alle lapjes zeer onregelmatig aangeverfd. Het was erg moeilijk om te zien welk verfbad was gebruikt. Ook heb ik een paar lapjes nog een afterdipje in de azijn gegeven, dat werd iets groener. Het experiment heeft niet opgeleverd wat ik er van verwachtte, ik wilde zien wat de verschillende baden zouden opleveren. Maar ik heb wel weer een paar hele mooie, en blauwe lapjes en draadjes geverfd.