In augustus zijn in Elverum elk jaar de Nordiske Jakt- og Fiskedager, een enorme openluchtbeurs voor jacht en visserij. Maar er zijn ook andere kraampjes met eten en drinken, huisvlijt, messen maken en allerlei demonstraties. Natuurlijk vond ik de huisvlijt het leukste, en het kraampje van Norangora. Daar zat een man te spinnen met angora wol van zijn eigen konijnen. Wij maakten een praatje en hij nodigde mij uit om op zijn mooiste spinnenwiel met angora te spinnen. “Oh help!”, dacht ik, maar ik vond het ook wel heel erg leuk. Hij gaf mij allerlei tips (ik  maakte een veel te dunne draad!) en vroeg hoe mijn Joy mij beviel. Hij vertelde dat hij veel spinlessen geeft, en hij was regelmatig op pad om andere spinnenwielen te testen. Hij doorspekte zijn gesprek met verschillende verhaaltjes en grapjes. Hij werd quasi boos omdat ik het wiel met mijn hand wilde starten, ik moest op de juiste plek stoppen met spinnen, zodat ik meteen door kon gaan. Uiteindelijk heb ik gevraagd of ik wat angora van hem mocht kopen, maar ik kreeg een klein zakje van hem. Ik moest maar bellen als ik meer wilde hebben, dan zou hij het opsturen.

Mijn Ashford Joy spinnewiel had ik speciaal gekocht om het ook mee te kunnen nemen met vakantie. Dus ging het wiel in de speciale tas, en de losse wol ging in zip-zakjes, waar ik de lucht uit had geperst door er bovenop te gaan zitten. De tas werd in de auto achter de bijrijdersstoel gezet, en vastgebonden aan de hoofdsteun. Daarna werd de rest in de auto geladen en konden we naar Noorwegen.
Ook gingen drie klossen mee, op de ene klos zat al een blauwgroene draad met geverfde carrier rods (zijde coconnetjes) en wat glitters, daar wilde ik een twijndraad voor spinnen. Een grote zak grijze alpaca kon ook nog in de tas mee, en voor de variatie nog wat paars-roze merino.
Op de camping in Koppang stonden we tussen de bomen en vlak bij een stukje bos, daar begon de heide al mooi te kleuren. En binnen twee dagen was ik een heide-draadje aan het spinnen. Uit de grijzige BFL wol heb ik de meest groene wol gekozen, en de paarse merino had de juiste kleur. Toen ik een half klosje vol had, heb ik de draad op de navajo manier getwijnd (vingerhaken, waardoor je een 3draads wol krijgt). Het groen heeft niet de echte heidegroene kleur, maar ik vind dat het heel mooi de heide weergeeft. Na het twijnen heb ik de streng met een beetje shampoo gewassen in de wasbak van de camping, en terwijl ik terugliep naar de tent, de streng droog geslingerd.
Tijdens de vakantie was het een paar keer ’s avonds erg koud, en ik heb even overwogen om van de wol een mutsje te breien. Maar ik was nog bezig met het breien van een paar Noorse sokken, dus komt dat mutsje (of iets anders) later.

Nog een resultaat van de verfdag bij de Spinners.

Behalve de oranje-paarse wol die we in plukjes in de pan hebben
geverfd, was er ook de wol die droog in een plastic zakje ging. Aan de ene kant rode verfoplossing  in het zakje, aan de andere kant groen, in het midden werd dat gemengd in een groenachtig grijs.
Omdat ik mijn spinnewiel een beetje wilde uitproberen, heb ik een heel sterk getwiste draad gesponnen. Deze heb ik samen met een heel donker paars zijde draadje (die ik van mijn nicht had gekregen) getwijnd. Daarbij heb ik zo nu en dan de wollen draad laten krinkelen.

Ik heb geprobeerd om de zijden strookjes die in hetzelfde zakje waren geverfd mee te twijnen, maar dat vond ik niet mooi.  Nu ga ik iets bedenken om de draad en de strookjes samen te gebruiken, ik denk aan een breisel, wordt vervolgd…

De geverfde plukjes wol van het Romney schaap heb ik gesponnen, twee klossen oranje-paarse draden.

Twee draden wol en een dun zijdedraadje heb ik getwijnd. Heel lang geleden heb ik van mijn nicht een heleboel losse
strengetjes zijde gekregen, in effen kleuren. Destijds wist ik niet wat ik er mee kon doen, en ze liggen dus al jaren in een laatje. Als het laatje opengaat, denk ik aan Marja en aan wat ik toch met die zijde zal gaan doen. Daarna ging het laatje steeds weer dicht. Maar nu ik aan het spinnen ben, heb ik de donkerpaarse zijde op een kokertje gespoeld. En het zijden draadje heb ik mee laten lopen met één klos wol.

Het was  mooi weer, en we waren in de boomgaard. Tussen de lammetjes heb ik zitten twijnen, daar wordt je echt blij van!
Zelfs toen het koud werd en ging regenen bleef ik vrolijk.

Het zijdedraadje was iets korter dan de wollen draden, en van de restjes heb ik eerst een stukje getwijnd met twee draden en een draadje naaigaren met kraaltjes (die kraaltjes heb ik er eerst één voor één aan zitten rijgen). Toen had ik nog een beetje garen over op één klos, en dat heb ik getwijnd op de Navajo manier. Dat is een soort vingerhaken, waardoor de kleuren mooi in elkaar overlopen. En eerlijk gezegd vind ik dat het mooiste strengetje.

Op de Handwerkbeurs in Zwolle heb ik voor de Spinners workshops “spinnen op de spintol” gegeven. Ik vond het heel erg leuk, en er zijn hele lange draden gesponnen, de een wat dikker dan de andere. Maar iedereen ging met een bolletje naar huis. Wij gebruikten een spintol met twee cd’tjes, maar er zijn veel verschillende spintollen te koop. Omdat je van een enkele gesponnen draad geen mooi breiwerk krijgt, heb ik ook uitgelegd dat je kan twijnen met twee draden.

Hiervoor leg je de gesponnen bolletjes elk onder een bloempotje, het uiteinde door het gaatje. Je pakt beide draden en maakt deze vast aan de lus van je spintol. Nu draait de spintol niet tegen de klok in, maar met de klok mee, en je leidt beide draden rustig naar de spintol. Zodra je vindt dat er genoeg getwijnd is, windt je de draad op, en gaat verder totdat beide gesponnen draden op zijn. Deze draad kan je nu eerst wassen, daar wordt een draadje mooier (en zachter) van, en dan kan je met je zelf-gesponnen draad gaan breien, haken of weven.
Het was heel erg leuk om te zien dat de cursisten zo enthousiast waren, en de techniek zal zeker door twee mensen worden doorgegeven op scholen. En dat doet mijn handwerkjuffen-hart weer goed.

Ik vond deze week een leuk weblog over de beurs, waar zelfs een foto bij staat van de workshop.

Sinds mijn 18^e verjaardag kan ik spinnen, toen heb ik een Louët spinnewiel gekregen. Eerst lekker dikke wol, zo uit de vacht leren spinnen. En later steeds mooier en dunner. Maar ik heb nooit echt iets met dat garen gedaan. Voor de weefopleiding heb ik een heleboel strengetjes geverfd. Met natuurlijke en synthetische verf, en die hangen leuk in de hobbykamer aan de muur. Ooit maak ik er iets moois van!
Het Louët spinnewiel is mee geweest naar open dagen van kinderboerderijen en naar school om de kinderen te laten zien dat je van een schapenvacht een draadje kan maken. De Louët heeft zijn beste tijd gehad, dus tijd voor een nieuwe.

Ik had al een tijdje oog op het Joy spinnewiel van Ashford, het is leuk om te zien, en in te klappen tot een handzaam pakket dat gemakkelijk vervoerd kan worden. Dat leek mij ideaal voor de vakanties. Maar ik had er nog nooit op gesponnen! En ik stelde het steeds een beetje uit, ik had tenslotte al een hele tijd niet op een spinnewiel gesponnen. Het spinnen op de spintol begon me uiteindelijk een beetje te vervelen, het ging me niet snel genoeg. En toen heb ik eerst bij Dineke een uurtje gesponnen op een Joy, en dat beviel me zo goed, dat ik er meteen een heb gekocht (van het geld dat ik had verdiend bij textielevenementen en mijn verjaardagsgeld).

Ik heb er meteen 500 gram merino wol met zijde (80/30) bij gekocht in twee kleuren, blauw met rood en roze met lila. Dat combineert erg goed bij elkaar en ik wil er verschillende draden van maken.

De eerste draad heb ik gesponnen met alleen de blauwe wol, een tweede draad met alleen de roze wol. Daarna heb ik ze getwijnd, maar ik ben niet tevreden met het resultaat. Ik denk dat ik het strakker had moeten twijnen. Donderdag is de spinavond, dus daar zal ik het gaan vragen.

Op de spinavond vonden ze mijn eerste garen helemaal niet zo slecht. Toch ben ik nu iets strakker gaan spinnen en twijnen, en met de nieuwe draden ben ik wel tevreden.

Ik heb nu vier strengen gemaakt, en ze vandaag ook gewassen, zodat ik het resultaat nog beter kan zien. Steeds twee draden getwijnd, één streng met twee lichte draden, één streng met twee donkere draden.

De andere twee strengen heb ik getwijnd van één effen draad, en één draad die ik heb gesponnen van kleine plukjes licht en donker garen achter elkaar, er ontstaat zo een streepjes-effect. Die gestreepte draden heb ik dan getwijnd met een donkere draad, de andere met een lichte draad. Op de streng kan je het effect niet zo heel goed zien, ik denk dat dat beter uitkomt als je er mee gaat breien.

Ik wil al een hele tijd een weblog gaan bijhouden van mijn creatieve uitspattingen. Maar ik twijfelde zo over de vormgeving, dat het er steeds niet van is gekomen. In het kerstweekend hebben mijn man Eelco en onze dochter Fenna een weblog voor me in elkaar gedraaid. Ik ben er heel erg blij mee!

En nu twijfel ik alweer waar ik mee zal beginnen.

Twee jaar heb ik het sokken breien weer opgepakt. Voor Fenna heb ik tijdens de vakantie sokken van Drops garen (Fabel Texmex) gebreid. In Noorwegen een hele grote bol blauw gemengde wol van een (voor mij) onbekend merk gekocht, en het breien van een jojo-hiel onder de knie gekregen. Dat stond beschreven in het boekje “Originele sokken zelf breien”, en ik kwam er niet precies achter hoe ik die steken moest maken. Ik heb het wel twintig keer opnieuw geprobeerd. Toen ben ik bij de receptie van een camping op het trapje bij de ingang (daar was een goede internet ontvangst) op Internet gaan zoeken. Op de laptop toen wat teksten geknipt en geplakt. En binnen een paar minuten had ik het breien van de dubbele steken ontdekt. Gelukkig, want het was koud geworden, en een paar extra sokken was erg welkom.